Verwijderen van medicijnen uit water verdient extra aandacht

Zonder tegenmaatregelen zullen in 2050 gebruik en verspilling van zoet water op wereldschaal minstens drie keer groter zijn dan nu. Het watertekort op de planeet beperkt dan de voedselvoorziening en brengt nog meer schade toe aan ecosystemen. Er moet sterk worden ingezet op hergebruik van water, door het sluiten van kringlopen, en het terugwinnen van grondstoffen daaruit. Inzet van milieutechnologie is nodig om de kwaliteit van drinkwater en water voor de landbouw op peil te houden. Omdat de meeste mensen in de stad wonen is hergebruik van stedelijk water essentieel. Een grote opgave is het verwijderen van medicijnen uit huishoudelijk water, aldus prof.dr.ir. Huub Rijnaarts, hoogleraar Milieutechnologie aan Wageningen University bij de aanvaarding van zijn ambt op 8 april.

Het huidige grondstoffengebruik leidt tot verspilling en uitputting en anderzijds tot vervuiling die zich ophoopt in het milieu. Dat is niet alleen bij zoet water maar bijvoorbeeld ook bij fosfor, onmisbaar in de landbouw en de voedselvoorziening. Op dit moment spoelt fosfor op grote schaal weg via riolering en via dierlijke mest in het milieu, daarbij algengroei en een zuurstofgebrek in het oppervlaktewater creerend. Terwijl de wereldvoorraad fosfor met de huidige manier van verbruik binnen vijftig tot honderd jaar op kan zijn. Doorgaan op deze manier brengt ons ernstig in de problemen, zegt prof. Rijnaarts.

Innovatieve technologieen
Het natuurlijke wereldecosysteem en de biodiversiteit dreigen door menselijke invloed sterk achteruit te gaan en daarmee ook de leefomstandigheden van de mensheid zelf. De productie van voedsel, het gebruik van (zoet) water en de belasting van het milieu zijn geen gescheiden vraagstukken maar moeten in samenhang worden benaderd, zegt prof. Rijnaarts in zijn inaugurele rede The Olympic Game of Eco-Innovation and Technology. Bijdrage aan de oplossing van die immense problemen moet voor een flink deel komen van wat Rijnaarts eco-innovatie noemt.

Rijnaarts onderscheidt in zijn oratie drie typen milieutechnologie. Traditioneel is de technologie gericht op ‘het einde van de pijp’, zoals ons huidige rioleringstelsel waarbij de vervuiling vlak voor die het milieu zou bereiken wordt verwijderd. Daarnaast is er de technologie die de ontstane schade herstelt nadat de vervuiling al in het milieu is terecht gekomen; bijvoorbeeld is bodem- en grondwatersanering. Vooral herstellen van het milieu is buitengewoon kostbaar en bewerkelijk. Daarom pleit Rijnaarts voor een nieuwe technologieen, gericht op herwinnen en hergebruik. Deze innovatieve technologieen, deels bestaand, deels nog te ontwikkelen moeten voorkomen dat schadelijke stoffen het milieu belasten en ook dat op zich nuttige maar schaarse grondstoffen niet in het milieu terecht komen en ecosystemen belasten maar hergebruikt kunnen worden. Het voorkomt ook dat niet nog meer kostbare vergissingen worden gemaakt zoals bijvoorbeeld de bij de bodem- en grondwatervervuiling in de jaren ‘60 tot ’80, meent hij.

Antibiotica
Van eminent belang vindt Rijnaarts het ontwikkelen en inzetten van technologieen voor het hergebruik van water. Op dit moment treedt al op vele plaatsen in de wereld zgn. waterstress op, d.w.z. dat het gebruik en de verspilling groter is dan voor het plaatselijke ecosysteem toelaatbaar is. In Wageningen en aan het onderzoeksinstituut voor duurzame watertechnologie Wetsus in Leeuwarden wordt daaraan al veel onderzoek verricht en technologie ontwikkeld. Bijvoorbeeld op gebied van het scheiden van huishoudelijk water in zgn. zwart-,grijs- en regenwater. Door zwartwater gescheiden te behandelen met anaerobe zuivering kunnen energie en grondstoffen worden teruggewonnen.

Het hergebruik van huishoudelijk water is vooral van belang in stedelijke gebieden. Er moeten daarbij wel een aantal essentiele problemen worden opgelost, stelt prof. Rijnaarts, zoals het verwijderen van zouten, ziekmakende micro-organismen, stoffen die bijvoorbeeld in shampoos, en ook medicijnen zoals hormonale chemicalien, pijnstillers en vooral antibiotica. In het zgn. grijze water en behandeld zwartwater zijn tot nu toe 290 van zulke stoffen geïdentificeerd. Antibiotica komen weliswaar in lage concentraties voor maar zijn toch potentieel schadelijk. Een van de risico’s is de kans op resistentieontwikkeling bij in de natuur voorkomende micro-organismen. Ook de verspreiding van al resistente micro-organismen in watersystemen is nog een onderschat probleem. Veel van de genoemde stoffen zijn biologisch moeilijk afbreekbaar en er zijn nieuw te ontwikkelen geavanceerde technologieen nodig om ze te verwijderen, en daarom is dit een belangrijk onderwerp voor nieuw technologisch onderzoek, aldus Rijnaarts.

Bron: WUR

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

https://www.medicalfacts.nl

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.