Eerlijke geneesmiddelen afdwingen

Sinds februari bestaat de Stichting Eerlijke Geneesmiddelenvoorziening in Rotterdam. De stichting voert een juridische helpdesk voor patiënten en voorschrijvers die te maken krijgen met ongewenste inmenging van verzekeraars en ziekenhuisbesturen. De laatste maand ontvangen ze zo’n vier meldingen per dag, vertelt Nicole Kien, advocaat van de helpdesk. in NRC Handelsblad, dat schrijft over de problemen als gevolg van de ‘postcodezorg’. ‘Wij wijzen verzekeraars ziekenhuizen en artsen zo nodig in de juridische procedure op de zorgplicht.’ Dat wil zeggen: wat artsen beschouwen als standaardbehandeling moet onverkort worden toegediend, geldtekort of niet. Anders zijn artsen strafbaar en handelen ziekenhuizen en verzekeraars onrechtmatig. Resultaat blijft niet uit: meerdere ziekenhuizen en verzekeraars hebben na bemiddeling van de stichting hun weigering ingeslikt en patiënten alsnog de dure medicijnen gegeven. Dat was het geval bij een Rotterdamse elektriciën met asbestkanker. Dankzij de stichting krijgt hij sinds deze maand het dure Alimta. Maar daar heeft hij wel acht maanden op moeten wachten.Zogeheten postcodezorg is aan de orde van de dag, meldt NRC Handelsblad. Dat blijkt uit onderzoek van de BorstkankerVereniging Nederland. Slechts 363 van de 928 vrouwen die volgens de landelijke richtlijnen aanspraak konden maken op het medicijn trastuzumab, hebben dat middel in 2004 ook gekregen. Oorzaak van de ongelijke behandeling is geld. Elk ziekenhuis moet dure medicijnen uit het eigen budget betalen. Minister Hoogervorst schrijft aan de Tweede Kamer dat hij ziekenhuisdirecties, zorgverzekeraars, specialisten en patiëntenorganisaties uitgebreid heeft ondervraagd over de ongelijke behandeling. Maar niemand kan of wil vertellen om hoeveel patiënten het gaat en in welke ziekenhuizen het speelt. In een poging toch iets tegen de ongelijkheid te ondernemen heeft hij afgesproken dat verzekeraars vanaf 1 januari 2006 overal in het land 80 procent van de kosten voor dure medicijnenbehandelingen vergoeden. De overige 20 procent moeten de ziekenhuizen zelf betalen. Harde cijfers ontbreken, aldus de minister over het selectieve medicijnenbeleid bij de ziekenhuis. ‘Helaas kan of wil geen van de partijen concreet zijn’, schrijft hij de Tweede Kamer. Patiënten zijn de verliezers. Hun wordt soms een dure standaardtherapie onthouden, vaak zonder dat ze het zelf weten.

Bron: Zorg Vraag en Innovatie

Redactie MedicalFacts