Humanisten ontvangen Koninklijke Onderscheidingen
ArrayDe lintjesregen die op 25 april over Nederland neerdaalde, is niet ongemerkt aan humanisten voorbij gegaan. Sibert Meurs en Jannie Meurs-van Schalken, beiden al jarenlang actieve leden van het Humanistisch Verbond, zijn in Lelystad benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In Heerlen ontving humanistisch uitvaartbegeleider Liesbeth Quaadgras een lintje.
Volgens de burgemeester Van Lelystad komt het bijna nooit voor dat een echtpaar tegelijkertijd een Koninklijke Onderscheiding ontvangt – en dan ook nog benoemd wordt tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Maar het echtpaar Sibert Meurs (72) en Jannie Meurs-Van Schalken (70) lukte het wel. De actieve Humanistisch Verbond-leden krijgen op 25 april 2008 een lintje voor hun regio-overschrijdende vrijwilligerswerk.
‘Volgens mij is het eigenlijk ondenkbaar dat zij zich niet ergens mee bemoeien en wel op een positief kritische wijze’, zegt Henk Hoeve, die het echtpaar Meurs voordroeg voor een Koninklijke Onderscheiding. ‘Hun leven is authentiek en ‘een kunstwerk’. Het idee om hen voor te dragen voor een lintje ontstond door het praten met veel mensen en het zoeken naar een waarderingsvorm voor hun brede en toegewijde inzet op allerlei maatschappelijke terreinen.’
Sibert en Jannie Meurs (hier links op de foto met de brieven bij hun lintjes) zijn al jarenlang actief binnen het Humanistisch Verbond. Als voorzitter van de afdeling Zutphen (van 1987 tot 1993) startte Sibert met de organisatie van activiteiten voor Humanistisch Verbond-leden. Jannie was bestuurslid van het humanistische Woonzorgcentrum De Polbeek. Na hun verhuizing naar Lelystad bliezen zij daar de afdeling leven in. Ontwikkelingssamenwerking, vluchtelingenwerk en onderwijs hadden de bijzondere aandacht van het echtpaar, dat ook lid is van de humanistische organisatie voor ontwikkelingshulp Hivos.
‘De heer en mevrouw Meurs zijn beiden zeer gedreven idealisten met een visie, die zij in hun vele maatschappelijke activiteiten uitdragen’, aldus het persbericht van de gemeente Lelystad over de toekenning van de Koninklijke Onderscheiding aan het echtpaar. ‘Het zal hen wel even tijd kosten om te wennen aan een lintje’, denkt Henk Hoeve. ‘Een lintje wordt tegenwoordig niet zo gemakkelijk toegekend. Het moet gaan om vrijwilligersactiviteiten waarvoor een hoge inzet is geleverd gedurende een aanzienlijke periode.’ Voor de familie Meurs is vrijwilligerswerk vanzelfsprekend. ‘Jannie en Sibert hebben de houding: we verdelen onze tijd evenredig tussen werk, privé en maatschappij.’
Liesbeth Quaadgras (70), die in Heerlen is benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau, beschikt – volgens een persbericht van de gemeente – ‘over de bijzondere gave een luisterend oor te kunnen bieden aan hulpbehoevenden. In korte gesprekken met nabestaanden probeert zij zich een goed beeld te schetsen van de dierbare overledenen om vervolgens in een toespraak op een waardevolle manier gevoelens en herinneringen te verwoorden.’ Quaadgras is sinds 1993 humanistisch spreker bij uitvaarten en sinds twee jaar tevens bestuurslid van de Stichting Humanistische Uitvaartbegeleiding.
‘Ze moet zich als missionaris hier in Limburg gevoeld hebben, want het Humanistisch Verbond en het humanisme waren vage begrippen, en werden soms zelfs als verderfelijk gezien’, zegt Paul Brand, voorzitter van de Regionale Werkgroep Limburg van de Stichting Humanistische Uitvaartbegeleiding en aanjager van de toekenning van het lintje aan Quaadgras. ‘Het doet haar enorm goed dat de Humanistische Uitvaartbegeleiding de afgelopen jaren hier in Limburg een duidelijk gezicht heeft gekregen. De meeste sprekers van de Limburgse groep kennen haar goed en het valt me op hoeveel waardering iedereen heeft voor haar begeleiding tijdens de stageperiode.’
Het lintje dat Liesbeth Quaadgras heeft ontvangen, is aangevraagd door vrienden die het tijd vonden dat Liesbeth eens wat meer publiekelijk geëerd werd. ‘Ze is blij en trots, maar Han, haar man, nog meer’, zegt Paul Brand. ‘En wij van de Humanistische Uitvaartbegeleiding zijn natuurlijk ook trots op haar en hopen haar nog lang bij de groep te hebben.’
