Meldpunt Chinese Vrouwen en Kinderen in Nood stopgezet
Na drie jaar succesvol te hebben geopereerd, valt 1 oktober 2008 definitief het doek voor het Meldpunt Chinese Vrouwen en Kinderen in Nood, de allereerste en enige landelijke Chineestalige hulplijn. Dit is het gevolg van de gewijzigde subsidieregeling van het Ministerie van OCW. Mikado sprak over de noodzaak van specifieke hulpverlening voor Chinezen met ex-medewerkster Estée de Boer, waarnemer en initiatiefnemer voor het thema ‘huiselijk geweld bij de Chinezen’. ” Wie geeft om de Chinezen?”
De huidige hulplijn wordt zowel door Chinese hulpzoekenden als door Nederlandse hulpverleners gebeld. Zij kunnen er terecht voor advies, begeleiding, telefonische hulpverlening, geestelijke nazorg, informatie en verwijzing naar hulpinstanties. Het initiatief valt onder de paraplu van het Inspraak Orgaan Chinezen (IOC), een landelijke migrantenorganisatie die een brugfunctie vervult tussen de Chinese gemeenschap en de Nederlandse overheid.
Gesloten gemeenschap
De Chinese gemeenschap in Nederland is zeer gesloten en lijkt er alles aan te doen om geen aandacht op zich te vestigen. Het is de oudste en misschien wel de onopvallendste en onzichtbaarste groep immigranten in Nederland. Volgens De Boer weten Nederlanders en Chinezen veel te weinig van elkaar en is de maatschappelijke afstand groot. “Er wordt nauwelijks aandacht besteed aan de Chinese gemeenschap in Nederland, in vergelijking met andere etnische minderheden. Chinezen worden vrijwel genegeerd, zowel door de media als door wetenschappelijke onderzoekers die onderzoek doen naar allerlei maatschappelijke vraagstukken rondom migratiezaken.”
Hulpverlening hoogdrempelig
De Boer: “Dat betekent niet dat deze groep geen problemen kent. Veel blijft echter verborgen voor de buitenwereld.” Huiselijk geweld, gokverslaving, schuldenproblematiek, problemen vanwege een grote generatiekloof. De omvang van sociale en persoonlijke problemen zijn niet minder zorgwekkend dan bij andere etnische minderheden. Maar Chinezen die hulp nodig hebben, weten niet of nauwelijks de hulpverlening te bereiken. Schaamtegevoel, verblijfsrechtelijke problemen, en de taal zijn grote drempels. Juist daarom functioneert het meldpunt zo goed. Slachtoffers worden te woord gestaan in hun eigen taal door medewerkers met kennis over de Chinese cultuur, de sociale kaart in Nederland en de interculturele hulpverlening gericht op deze doelgroep.
Professionals
Nederlandse hulpverleners die te maken krijgen met problematiek in Chinese gezinnen, weten de hulplijn eveneens te vinden. Er komen regelmatig vragen vanuit de GGD, GGZ, consultatiebureaus, Algemeen Maatschappelijk Werk, de politie, scholen, de advocatuur, ASHG, Bureau Jeugdzorg, Raad van Kinderbescherming en vrouwenopvang. De Boer: “Er is grote behoefte aan het overdragen en verspreiden van de opgedane kennis op het gebied van interculturele hulpverlening aan Chinese doelgroepen. Deze kennis dreigt nu verloren te gaan.”
Onzekere toekomst
De Boer ziet de toekomst somber in. “Het einde van dit project heeft ongetwijfeld maatschappelijke impact voor veel Chinese slachtoffers en betrokkenen van huiselijk geweld en gezinsgerelateerde problemen. Wij hadden begin dit jaar nog hoop op een mogelijke verlenging van dit tijdelijke project. Helaas bleek het niet haalbaar om dezelfde financiele middelen binnen te halen bij de subsidieverstrekker. De functie van onze hulplijn is zeer vergelijkbaar met de diensten van ASHG en Slachtofferhulp. Het is het enige project in Nederland dat concrete inzichten heeft over de aard en omvang van de Chinese gezondheidsproblematiek.” Nu het Meldpunt Chinese Vrouwen en Kinderen in Nood stopgezet wordt, pleit De Boer in elk geval voor meer aandacht voor de Chinezen. De hulpverlening zou – net als voor veel andere allochtone doelgroepen het geval is – met een specifiek aanbod moet komen voor Chinezen.
Bron: Mikadonet.nl