Nieuw beleid in VUmc heeft meet begrip voor Jehova’s Getuigen
Array
Het VUmc heeft het beleid van de behandeling van Jehova’s getuigen versoepeld en daarmee is het makkelijker geworden om bijvoorbeeld een bloedtrasfusie te weigeren. Deze verandering is het gevolg van aan de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO). Volgens deze wet moet elke patient voor ieder onderzoek en elke behandeling expliciet toestemming verlenen. Een ‘nee’ op bepaalde behandeling of therapie is dan ook ‘nee’, ook al brengt de patient zichzelf daarmee in gevaar.Ook bepaalde bloedbestanddelen worden als onacceptabel beschouwd (zoals bloedplaatjes, leukocyten en bloedplasma). De placenta wordt gehanteerd als norm om vast te stellen wat wel en wat niet acceptabel is: alles wat door de placenta gescheiden wordt gehouden, is niet acceptabel als het gaan om transfusies of gebruik in medicijnen. Alles wat door de placenta van de moeder naar het kind (en omgekeerd) kan gaan is wel acceptabel.
Ten onrechte wordt soms gedacht dat de Getuigen altijd vaccinaties weigeren. Hoewel dit voorheen wel het geval was, is dit een inmiddels tientallen jaren geleden verlaten standpunt. Het accepteren van vaccinaties is een vrije keus, waarbij ieder lid wordt geacht te handelen naar zijn of haar eigen geweten. Echter, omdat bepaalde vaccinaties ook fracties van bloedbestandelen bevatten, weigeren sommige JG op grond hiervan heden ten dage nog steeds vaccinaties.
Uiteindelijk wordt het aan de individuele getuigen overgelaten om zelf te bepalen welke medische behandelingsmethoden acceptabel zijn en welke niet (behalve bij bloedtransfusie).
One thought on "Nieuw beleid in VUmc heeft meet begrip voor Jehova’s Getuigen"
Comments are closed.
Jarenlang heeft er in medische kringen een behoorlijk wantrouwen bestaan tegenover Jehovah’s Getuigen en hun op dat moment vrij onorthodox standpunt tot weigering van medische behandelingen met bloed. Inmiddels is een en ander grondig veranderd. Niet alleen heeft de overheid EN de medische stand ingezien dat patiënten rechten hebben m.b.t. de behandelingsmethode die ze verkiezen (ook al is de behandelende arts het daar niet altijd mee eens), bovendien is de medische wetenschap serieus op zoek gegaan naar efficiënte behandelingsmethoden waarbij geen gebruik gemaakt wordt van bloed. Tal van ziekenhuizen beschikken over een afdeling “bloedvrije chirurgie, of werken daaraan. Het zou verleidelijk zijn te geloven dat ze dat uitsluitend ter wille van Jehovah’s Getuigen gedaan zouden hebben. Weliswaar is dat mogelijk een extra stimulans geweest, maar er is inmiddels waarschijnlijk geen enkele serieuze arts, kliniek of chirurg die er niet van overtuigd is geraakt dat behandelingen met bloed enorme risico’s meebrengen. Soms meent een behandelend team dat men die risico’s moet nemen. In vele gevallen echter zijn andere methodes meer in het belang van de patiënt. In ieder geval (en dat in flagrante tegenstelling tot wat in de media nog vaak wordt beweerd) leiden behandelingsmethoden zonder gebruik van bloed of uit bloed gewonnen producten niet tot een hoger sterfterisico. Zoals een collega het zei: “Je moet als arts je gezond verstand gebruiken, en je niet laten leiden door vooroordelen. Je kan veel weten en veel ervaring hebben, maar je bent niet God”