Patiënten in ziekenhuizen minder fixeren

Ziekenhuizen fixeren onrustige patienten vaker dan nodig is. Zorgverleners zoeken te weinig naar alternatieven. Tim van Nesselrooij, nurse practitioner van de afdeling consultatieve psychiatrie, stelt dat in magazine Uniek. “Op veel afdelingen heerst een beheerscultuur, fixeren is daar een voorbeeld van.” Op 15 september kondigde de Inspectie voor de Gezondheidszorg aan het handhavingsbeleid aan te zullen scherpen.
Fixeren is een onderdeel van de behandeling en wordt toegepast bij kwetsbare mensen. Deze patienten liggen meestal op de Intensive Care, Geriatrie en Neurologie¬/Neurochirurgie. In hun verwardheid proberen ze een infuus er uit te trekken of ze maken aanstalten om zomaar weg te lopen. Zorgverleners kunnen dan besluiten de patient vast te leggen op het bed, bijvoorbeeld via de Zweedse band. Bij een juiste indicatie en goed gebruik is de Zweedse band veilig.

“Maar fouten bij de toepassing van fixeren komen geregeld voor”, stelt Van Nesselrooij. “Hulpverleners hebben ze soms de neiging patienten maar een beetje vast te leggen. Dat kan niet, dan zit de boel te los en ontstaat er gevaar. Met de Zweedse band komt het dan voor dat patienten door hun worsteling zodanig verstrikt raken dat ze stikken. Maar het komt nog veel vaker voor dat een hulpverlener hen gedeeltelijk naast het bed hangend aantreft.”

Van Nesselrooij vindt dat zorgverleners te makkelijk besluiten om patienten fixeren. “Als er een kleine kans is dat een patient valt, leggen we hem liever vast. We zijn niet gewend ons af te vragen of we die onrust ook anders kunnen oplossen. Afleiding bieden, bijvoorbeeld, door samen met een patient iets te gaan doen. Of door activiteitentherapie. En moet die onrust altijd worden weggenomen? Is het zo erg als een patient een rondje loopt? Natuurlijk kan een verwarde vrouw die met een urinekatheter rondloopt hier en daar wat knoeien. Moeten we haar daarom vastleggen of kunnen we de druppels ook even opruimen?” Kijk op www.ban-de-fix.nl voor de resultaten van het onderzoek dat Van Nesselrooij uitvoerde over fixeren.

De Inspectie voor de Gezondheidszorg stelt in een circulaire van 15 september dat directies van ziekenhuizen en andere instellingen meer maatregelen moeten nemen om zorgvuldiger met vrijheidsbeperking om te gaan. “Instellingen moeten zowel voor de indicatie tot het fixeren met een onrustband alsmede voor de toepassing ervan een protocol opstellen. Voor iedere patient die gefixeerd wordt met een onrustband is een risicoinventarisatie gemaakt. Voordat gefixeerd wordt met een onrustband moeten alle alternatieven afgewogen zijn, de motivatie tot het toepassen van fixatie is toetsbaar aanwezig in het patientendossier.” De volledige tekst is hier te vinden.

Ook minister Klink van Volksgezondheid wil dat zorgverleners zorgvuldiger omgaan met fixatie, hij werkt aan het wetsvoorstel ‘Zorg en dwang’. Dat liet hij 30 september per brief weten aan de Tweede Kamer.

Verder in Uniek 4 onder meer een debat over palliatieve sedatie versus euthanasie; hoogleraar Berent Prakken die betoogt dat een veelbelovende therapie tegen jeugdreuma in Europese wetgeving blijft hangen; en een verslag van een snijtoets voor chirurgen. En nog veel meer.

Uniek is online te lezen op www.umcutrecht.nl/uniek

Bron:UMCU

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

https://www.medicalfacts.nl

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.