Centra voor Jeugd en Gezin hebben steun van huisarts nodig
Array
De huisarts wordt niet of nauwelijks betrokken bij de oprichting van Centra voor Jeugd en Gezin. En dat terwijl de huisarts vaak als eerste zicht heeft op problemen in een gezin.
Op het jaarlijkse congres van het NHG discussieerden Leonard Geluk (wethouder in Rotterdam), Elise Buiting (voorzitter Artsenvereniging Jeugdgezondheidszorg Nederland) en Steven van Eijck (voorzitter LHV) met een zaal vol huisartsen over de relatie tussen jeugdarts, huisarts en het Centrum voor Jeugd en Gezin. Een verslag.
Relatie met de jeugdarts
Dat de relatie tussen huisarts en jeugdarts beter kan, blijkt al snel. De huisartsen in de zaal konden met rode (nee) en groene (ja) kaarten aangeven hoe hun contact met de jeugdarts op dit moment was. De zaal was vrijwel helemaal rood bij stellingen als:
- Ik weet welke jeugdarts betrokken is bij een gezin en hoe ik de jeugdarts kan bereiken
- De jeugdarts en ik houden elkaar schriftelijk op de hoogte na verwijzing
- Ik neem altijd contact op met de jeugdarts bij vermoeden van kindermishandeling.
De huisartsen nemen overigens wel contact op met het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling. Maar de meesten hebben geen goede ervaringen met het AMK. “Lange procedures, geen terugkoppeling en ook de fysieke afstand tot een AMK is vaak te groot, omdat AMK’s provinciaal georganiseerd zijn.”
Het hele palet
Hoe kunnen huisarts en jeugdarts elkaar in de toekomst gemakkelijker vinden? Elise Buiting pleit ervoor om het CJG en het gezondheidscentrum in één pand onder te brengen. “Zonder huisarts mislukt het Centrum voor Jeugd en Gezin.” Steven van Eijk vertelde nog eens waarom de huisarts zo belangrijk is voor een probleemkind. “De huisarts overziet het hele palet. Psychosociale, medische en opvoedkundige problematiek. Daarnaast kent de huisarts de context van het kind, het gezin. En de huisarts kan in vroeg stadium problemen signaleren en voorkomen.”
Antwoordapparaten
De huisartsen in de zaal zijn niet te spreken over de huidige situatie, maar ze zien niet direct een oplossing met de komst van het Centrum voor Jeugd en Gezin. Ze zijn ‘angstig voor instituten waar niet één iemand duidelijk verantwoordelijkheid neemt’: “Dat betekent afschuiven en antwoordapparaten. En na kantoortijd komt alles toch weer bij de huisartsenpost terecht.”
Van Eijck waarschuwt net als Leonard Geluk voor bureaucratie; het CJG als extra laag naast het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling, bureau Jeugdzorg en de zorg-adviesteams op scholen. “Het CJG moet geen dikke leemlaag worden. Dan creeer je wat je juist wilt voorkomen; te veel professionals die langs elkaar heen werken. Dan valt het kind alsnog tussen wal en schip.”
Het kind is de maatstaf
Een huisarts uit de zaal stelt vragen bij het verzamelen van gegevens van kinderen in het elektronisch kinddossier. “We verzamelen en we verzamelen. Maar waarom is het eigenlijk zo belangrijk om al die gegevens uit te wisselen? Niemand weet wat er mee gebeurt!” Steven van Eijck: “Er is maar één maatstaf om te bepalen of er informatie uitgewisseld moet worden. En dat is het belang van het kind. Het is de vraag of daar zo’n grootschalige informatie-uitwisseling voor nodig is.”
Wie is verantwoordelijk?
Blijft de vraag wie er verantwoordelijk is om te voorkomen dat een kind met problemen nog verder van huis raakt. Leonard Geluk: “In Rotterdam is de Jeugdgezondheidszorg verantwoordelijk, behalve als bureau Jeugdzorg betrokken is. Dan is bureau Jeugdzorg verantwoordelijk.”
Enkele tips van de sprekers en uit de zaal:
- CJG’ers moeten na oprichting een bezoek brengen aan alle huisartsenpraktijken in de omgeving
- Huisartsen moeten voor niet-medische problemen altijd contact opnemen met een CJG-procescoördinator
- Pak de samenwerking niet te regionaal aan. Een kleinschalige samenwerking heeft meer kans van slagen
- Maak iedereen die van een probleem weet, medeverantwoordelijk voor het kind
- Breng het CJG onder in het gezondheidscentrum
Buiting sluit af met de conclusie: “Als de huisarts niet bij het CJG wordt betrokken, is het gedoemd om te mislukken.” En toen gingen voor het eerst alle groene kaarten de lucht in.
One thought on "Centra voor Jeugd en Gezin hebben steun van huisarts nodig"
Comments are closed.
Wat is het toch bizar hier in dit land. Een Congres het zoveelste. Wederom de discussie met als eind dan een goede tip een van de goede. Maak een ieder die ermee vandoen heeft verantwoordelijk ook. Dat is volkomen logisch en altijd zo geweest. Ook al werd er alleen in geval een gezinsvoogd veroordeeld. Nota bene de ggz verzwijgt nog volmondig wat zelfs kenmerken zijn van vele moeders met zekere stoornissen ernstige en ondertussen denkt het AMK van zulke gevallen bekijk het maar omdat ze achter mekaar in die valkuilen blijven trappen. Waarvoor al jaren werd gewaarschuwd ook aan rechters familierecht onder andere dat niet te doen in -het belang van het kind-.Misbruik die term -belang van het kind- niet langer in vele zaken zou ik zeggen mensen.Want zolang hier klakkeloos gezag bij geboorte wordt gegeven en dat is al gebleken aan moeders die zeer zeker een ernstige geestesstoornis nota bene hebben, en dan niemand wenst in te zien, nee zelfs liegen over feiten nota bene of verzwijgen van zelfs tegen de eigen partners van deze mensen wat de partner met stoornissen aan het doen is,geen betrokkenheid wordt toegestaan bij huisartsen of ggz van de eigen partner meest vader, zal het niet kunnen verbeteren voor kinderen helemaal al niet.DaarNA is het uiteraard begeleiding van alleenstaande moedertjes, met en zonder stoornissen, en onterecht in vele zaken kind zonder vaders gezet.Valse geboortaangiftes -streepje- als vader nota bene een misdrijf wordt gewoonweg gepleegd hier in Nederland en dat schijn allemaal maar te mogen. Immers niemand wenst te vervolgen. C.q. niemand meldt vanuit de dan hulpverlening aan de rechter familierecht beroepshalve al dat dergelijke dan moeders verkeerd handelen en kinderbeschadiging plaatsvindt al vlak na geboorte nota bene!Men zal dit als artsen wel weer ontkennen. Alleen dat hoofd werd genoegt omgekeerd mensen. Tijd om in te grijpen in dat -belang van het kind- en allen uw verantwoordingen te nemen eindelijk op dat terrein familierecht, voordat kinderen voorgoed zijn verziekt en jarenlang psychisch worden mishandeld in zaken van vervreemding van de eigen vader nota bene zonder dat u wat zegt!Die kopprojekten wisten dit allang.