Eén op de drie Vlaamse jongeren vindt Pro-ana sites ‘een goed idee’
Array
Een op de drie Vlaamse jongeren vindt het een goede zaak dat pro-anorexiawebsites bestaan. Een op de acht tienermeisjes heeft al eens zo’n site bezocht, waarop meisjes elkaar aanmoedigen zo min mogelijk te eten.
‘Vandaag één appel gegeten en een liter water gedronken. Jammer dat ik mij niet heb kunnen inhouden.’Anorexia wordt gezien als een bewust gekozen levensstijl in plaats van als een ziekte. Ze worden door meisjes en soms ook jongens met eetstoornissen gezien als een stiekeme ondersteuning, die hen helpt vol te houden, tegen de waarschuwingen van de buitenwereld in.
Er zijn heel veel Engelstalige pro-anasites, maar ze bestaan evengoed in het Nederlands. Behalve tips om je afvalrace verborgen te houden en tabellen met voedingsmiddelen en calorieen vind je er doorgaans ook foto’s van graatmagere kmodellen of van sterren met (al dan niet bevestigde) anorexia, zoals Nicole Ritchie, Paris Hilton, Mary-Kate Olsen en vele anderen. Deze strekken tot voorbeeld of tot ’thinspiration’ , een samentrekking van de Engelse woorden voor ‘dun’ en ‘inspiratie’. Kathleen Custers van de Leuvense School voor Massacommunicatieresearch wilde weten of die sites ook bekend zijn bij Vlaamse jongeren in het algemeen, die niet aangemeld zijn als eetstoornispatient. Ze kon 711 jongeren uit het eerste, derde en vijfde middelbaar ondervragen, bijna evenveel jongens als meisjes. De resultaten verschenen zopas in het European Eating Disorders Review .
Een op de drie jongeren vindt het bestaan van de sites een goed idee. Een kwart is fel tegen en ook de rest is er niet zo voor te vinden. Toch betekent het niet dat ook een op de drie naar zulke sites surft.
Een op de acht tienermeisjes doet dat wel, of heeft dat al minstens een keertje gedaan. Net als een op de zeventien jongens. Het gaat dus niet om een uitsluitend vrouwelijk fenomeen. Leerlingen uit het vijfde middelbaar hebben meer ervaring met zulke sites dan leerlingen uit het eerste jaar. Wel opvallend: in dat eerste jaar zijn jongens haast even goed vertegenwoordigd als meisjes, wat in het vijfde jaar niet zo is.
Custers meent dat ouders en hulpverleners maar beter rekening kunnen houden met het bestaan van deze sites. ‘Ik denk niet dat ouders direct groot alarm moeten slaan als ze ontdekken dat hun zoon of dochter pro-anasites bezoekt. Niet iedere bezoeker ontwikkelt anorexia. Verbieden lijkt me ook niet de beste optie, omdat zo’n verbod nauwelijks afdwingbaar is. Het lijkt me beter de gelegenheid aan te grijpen om met je kind over de inhoud van die sites te praten.”Hulpverleners moeten er zich op hun beurt van bewust zijn dat de jonge eetstoornispatienten die ze behandelen, op het internet voortdurend ondergedompeld worden in een wereld die lijnrecht ingaat tegen wat de medische wereld zegt. Ze vinden er steun om de stoornis, die zijzelf als een levensstijl zien, vol te houden.’
Bron: Het Volk
