Zorgzwaartebekostiging: “Maak het niet te ingewikkeld”
Array
Een zorgplan opstellen? Veel instellingen deden het al. Zoals Sensis, een organisatie die zorg, onderwijs en diensten aan slechtziende en blinde mensen biedt. In de wooncentra van Sensis verblijven ruim tweehonderd mensen met een visuele en verstandelijke beperking. Sensis paste haar zorgplan aan de ZZP-systematiek aan. Hoe? Lees het verhaal van projectleider ZZB Ursela Arends.
Duidelijk beeld
“Tien jaar geleden ontwikkelden we al een zorgplan. Maar zolang als het bestaat, zijn er ook aanmerkingen op. In de praktijk bleek het zorgplan te ingewikkeld en te omslachtig. Terwijl het uitgangspunt van het zorgplan natuurlijk goed was, en is: er ontstaat een duidelijk beeld van de client. Je voegt steeds nieuwe informatie toe. Nieuwe medewerkers kunnen bij wijze van spreken de client op papier al leren kennen.”
Eenvoud
“Toch kwamen werkgroepen om het zorgplan gebruikersvriendelijker te maken niet van de grond. Zorgzwaartebekostiging gaf ons het zetje dat we nodig hadden. Want we wilden een koppeling maken met de ZZP-systematiek. Ons zorgplan heet nu ondersteuningsplan. De grootste winst die we hebben geboekt is de eenvoud. Duidelijke vragen leiden de medewerkers nu vanzelf naar het perspectief van de client en de doelen die ze willen bereiken.”
Combinatie
“Inhoudelijk is het ondersteuningsplan een combinatie van verschillende modellen. De negen levensgebieden van de International Classification of Functioning, Disability and Health (het ICF-systeem) vormen de basis. Want iedereen binnen Sensis spreekt deze taal. De levensgebieden hebben we aangevuld met het model van de American Association on Intellectual and Developmental Disabilities (AAIDD), dat is toegespitst op mensen met een verstandelijke beperking. Vervolgens zijn de zes categorieen van de ZZP-systematiek toegevoegd en met een asterisk herkenbaar gemaakt. Ook de normen van het HKZ, Harmonisatie Kwaliteitsbeoordeling in de Zorgsector, hebben we verwerkt. Bij het maken van het ondersteuningsplan hebben we dankbaar gebruik gemaakt van de richtlijnen van het VGN.”
Betrokkenheid
“Het ondersteuningsplan vergroot ook de betrokkenheid van client en ouder of vertegenwoordiger. Bij de zorgverlening houden we zoveel mogelijk rekening met de keuzes van de client, we kijken in hoeverre we daarop kunnen inspelen. Daarom zijn er jaarlijks twee tussenevaluaties en een grote evaluatie van het ondersteuningsplan. Dan kijken we ook of het zorgzwaartepakket nog passend is voor de client. Die evaluaties zijn altijd multidisciplinair: behalve de client en de ouder of clientvertegenwoordiger, zijn ook de persoonlijk begeleider, een gedragswetenschapper en mensen van de dagbesteding of school aanwezig.”
Ervaring
“Het ondersteuningsplan heeft de nodige energie gekost, maar gelukkig konden wij die er ook in stoppen. Speciaal voor zorgzwaartebekostiging is een projectorganisatie opgezet. Vier werkgroepen zijn bezig met de voorbereidingen op en uitvoering van zorgzwaartebekostiging. Het ondersteuningsplan is nu zo ver dat we er dit jaar mee gaan werken. Instellingen die hun zorgplan nog moeten ontwikkelen raad ik aan om het niet te ingewikkeld te maken. Wij weten uit ervaring dat de opzet helder moet zijn. Zodat persoonlijk begeleiders begrijpen wat er van ze verwacht wordt bij het invullen.”
Bron: VWS
