Één toegang tot alle dienstverlening: en toch moet dat kunnen (Aflevering 6 van 10 over AWBZ)
Array
Paula is vrouw van rond de veertig. Zij kan niet lopen maar wel werken. Zij heeft 1. een parkeerplaats voor de deur van haar woning, 2. een vergunning om gratis te parkeren in de stad, 3. een vergunning voor de lokale stadsmobiel , 4. een auto die voor de helft wordt betaald uit de WIA, 5 . en voor de andere helft uit de WMO, 6. een halve baan met aangepaste bureaustoel en bureau, 7. een 50% uitkering van de WIA, 8. woningaanpassingen op kosten van de WMO en 9. een keer per dag verpleegkundige hulp via het CIZ.
Haar casus wordt besproken in een overheidsdocument van twee jaar geleden. Die casus dient om motivatie te voeden bij gemeenten, uitkeringsinstanties en zorginstellingen om één toegang tot zorg en sociale zekerheid te realiseren.
Als eerste stappen denkt VWS aan de introductie van een gemeenschappelijke website regelhulp die het mogelijk maakt dat een patient/client in één keer een aanvraag indient bij verschillende instanties.
Inmiddels bestaat deze website onder de naam www.regelhulp.nl Een tweede stap is de invoering van een gehandicaptenpaspoort. Dan hoeft een patient/client niet zijn hele ziektegeschiedenis en zorgbehoeften opnieuw op papier te zetten. Er kan worden volstaan met een administratieve toets of de patient/client in aanmerking komt voor een regeling.
Dit zou voor genoemde Paula één medische keuring betekenen en geen negen per jaar, zoals nu gebeurt.  De derde stap is invoering van een gemeenschappelijke taal en software om zorgbehoeften in te schatten. Voor instanties en zorginstellingen is die vaak hetzelfde. Via een beveiligde internetverbinding en met toestemming van de client is dan een snellere dienstverlening mogelijk.
Dit sympathieke perspectief en deze boeiende drie stappen zijn thans verder verwijderd dan ooit. Want elke gemeente wil haar eigen software, indicatiestelling en zorgbeschrijvingen invoeren voor de Wet Maatschappelijke ondersteuning. Geen enkele expert betwist het recht van gemeenten om eigen regels te stellen voor de WMO. In de ene gemeente krijg je als gehandicapte eerder een fiets dan in de andere. Dat is het boeiende van de lokale democratie. Maar het moet toch mogelijk zijn dat die fiets er komt zonder extra medische keuringen, eigen loketten en woordkeuzes voor de beschikking en de zorgbehoefte bepaling?
Dit was de zesde aflevering van een serie van tien. De volgende aflevering gaat over de informatie verstrekking over de AWBZ: wat weten professionals en patienten over die wet? Deze serie in tien afleveringen gaat vooraf aan het congres Nationale en internationale, recente en lange termijn ontwikkelingen in de Indicatiestelling, de AWBZ en de WMO.
Dat vindt plaats op 27 maart in het Utrechtse Domus Medica, het KNMG hoofdkwartier. Staatssecretaris Bussemaker opent dat congres. Wilt u aan dit congres deelnemen? Surf dan naar www.integratedcare.nl en klik door op nascholing.
Guus Schrijvers
