Goerdin heeft ook nog een Praktijk voor Gynaecologie in Vlaardingen

Minister Klink verlengt sluiting Haagse Citykliniek, Goerdin maakte geen bezwaar tegen de sluiting van zijn kliniek
De minister van VWS heeft het bevel tot sluiten van de Haagse Citykliniek verlengd. Dit betekent dat de Citykliniek dicht blijft totdat de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) oordeelt dat de kliniek weer verantwoorde zorg kan leveren.
Uit de brief aan de, in Vlaardingen woonachtige, gynaecoloog, blijkt dat Goerdin geen bezwaar heeft gemaakt tegen de sluiting van zijn Kliniek. Wat er in het pand aan de Schiedamseweg gebeurd is niet bekend. Hier zouden twee medische bedrijven van Goerdin gevestigd zijn: Goerdinsanté Holding BV‎ en een praktijk voor Gynaecologie. Vooral de Praktijk voor Gynaecologie Vlaardingen B.V. blijkt een bedrijf dat volgens de Kamer van Koophandel gewoon actief is. Wij zullen hier morgen contact over opnemen met de Inspectie.

(Hoeyberghs links, Goerdin rechts op de foto)

Na een inspectiebezoek vorige week gaf de IGZ de directeur van de Haagse Citykliniek een bevel om de kliniek zeven dagen te sluiten. De aanleiding van het inspectiebezoek waren verschillende meldingen over ernstige wondinfecties, foutieve plaatsing van borstprotheses en onvoldoende nazorg.

Gynaecoloog Rock Goerdin (48) uit Vlaardingen had voorheen een carrière als gynaecologisch kankerspecialist voordat hij zichzelf omgeschoolde tot esthetisch chirurg. Vaginaherstellingen werden zijn specialiteit. Goerdin schrijft over vrouwenbesnijdenis en de infecties die de doula’s veroorzaken. Hij probeerde toendertijd de schade te herstellen die was aangericht door amateuristische vrouwenbesnijdenissen met messen, stenen en stukken glas. Hij had veel kritiek op de besnijdenissen in Europa, door het gebrek aan vakkennis en de vreselijke ontstekingen die het veroorzaakte. Nu ligt Goerdin zelf onder vuur. Ook hem wordt een groot gebrek aan kwaliteit en hygiene aangewreven. De Nederlandse Inspectie voor de Gezondheidszorg heeft einde vorige week zijn privékliniek in Den Haag, de CityKliniek, gesloten. De drastische beslissing kwam er na een onaangekondigd inspectiebezoek en na verschillende klachten over de kwaliteit van de zorgverlening. De situatie van Goerdin wordt steeds hachelijker. Er is niet alleen het vernietigende verslag van de Nederlandse gezondheidsinspectie, ook de Nederlandse Vereniging van Plastisch Chirurgen (NVPC) heeft zich al openlijk tegen hem gekeerd. Directrice Irene Mathijssen sprak in de pers over gebrekkige hygiene. Volgens haar lag bij een aantal van de slachtoffers de borstprothese volledig bloot en er is sprake van vreemde infecties.

In Belgie is hij inmiddels naar huis gestuurd door Hoeyberghs. (links op de foto). Hoeyberghs kwam begin dit jaar in opspraak waarna hij werd ontslagen toen hij in een  uitzending op de Nederlandse tv een journaliste voor Gek Wijf uitmaakte.Enkele vrouwen kwamen na een mislukte borstvergroting hun verhaal doen in Da’s Je Goed Recht, een programma van SBS6. In een telefonische reactie begon Hoeyberghs de medewerkster van het programma uit te schelden.

Hieronder de links naar de uitzendingen van SBS6

Op gespecialiseerde Nederlandse webfora als borstenforum.nl is Goerdin het gesprek van de dag en blijft er geen spaan van hem over.

Lees hier de verlenging van het bevel tot sluiten.
Lees hier het persbericht van 26 juni en het bevel van de IGZ.

Genitaal chirurg Rock Goerdin luidt alarmbel over vrouwenbesnijdenis
door Anne de Graaf (De Morgen)

Rock Goerdin:
‘Niet alleen zijn besneden vrouwen blootgesteld aan soms levensbedreigende infecties, ook de geboorte is gruwelijk’, legt dokter Goerdin uit.

‘Helft van onze besneden moslimmeisjes werd toegetakeld in Belgie’
‘De vrouwenbesnijdenis gebeurt in Belgie in de taboesfeer, maar de methodes verschillen niet van die in Afrika.’ Dat zegt gynaecoloog Rock Goerdin (46) van de V-kliniek in Genk. Hij baseert zich op zijn praktijk en een rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie.

GENK l Het voorbije jaar reconstrueerde hij bij tien vrouwen de genitalien. ‘Genieten zoals anderen kunnen ze niet meer. Ze zijn toegetakeld met messen, stenen. Hun geslacht een speldenkop groot. Wie de familie niet mee heeft, gaat werken om de operatie te betalen.’

De slachtoffertjes die bedremmeld bij Goerdin binnenstappen, vinden de weg naar hun seksuele vrijheid via het internet. Ze komen met een oudere zus, vriendinnen, hun moeder, nooit met hun man of een broer. Ze zijn hier geboren of als jonge vluchtelinge opgegroeid of in Afrika besneden. Gespecialiseerde vrouwen, in het milieu doula’s genaamd, besneden hen en naaiden hen dicht. Tussen acht en elf jaar, net voor de eerste maandstonden.
Sommigen worden gedwongen om de operatie op kosten van de familie in hun land van oorsprong te ondergaan. De helft gaat hier onder het mes. De cultuur is overgewaaid vanuit de Hoorn van Afrika. De meest verregaande vorm van vrouwenbesnijdenis, infibulatie, gaat als volgt: de clitoris wordt met een glas of scheermesjes uitgeschept, de grote en de kleine labia worden weggeknipt. De wondranden worden afgeschuurd met een steen en dicht genaaid, soms met visdraad.
“Het enige wat overblijft is een opening ter grootte van een speldenknop als ’toegestane’ uitgang voor urine en menstruatiebloed: de zogenaamde pinpoint”, vertelt Goerdin. “Hoe kleiner het gaatje en hoe gruwelijker de operatie, des te duurder de bruid. Veel doula’s lokken een ontsteking uit om het littekenweefsel taaier en de vrouw minder toegankelijk te maken.”
“Inmiddels is op het internet alle informatie voorhanden om de afschuwelijke ingreep zelf toe te passen. De operatie gebeurt vooral in conservatieve Somalische kringen. Die vluchtelingen durft niet terug naar hun thuisland. Vorig jaar bloedde een meisje in de voorstad van Parijs dood op een zolderkamertje nadat de ingreep mislukt was.”

Volgens onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie zijn vandaag tussen 100 en 140 miljoen vrouwen besneden en ondergaan er elk jaar opnieuw twee miljoen meisjes de gruwel. Ook in de Verenigde Staten, Europa, Azie en ook in Belgie. De WGO schat dat de helft van de besneden vrouwen in het Westen hun operatie hier ondergingen.
“Het gebeurt in de taboesfeer, maar ik weet dat de methodes niet verschillen van die in Afrika”, zucht Goerdin. “De doula’s – letterlijk: verloskundigen – zijn ook te vinden via het web. Die oudere vrouwen schuren de huid met stenen ruw en trekken de huid met een paar steken bij elkaar. Dat hecht het sneller.”
“(pakt twee scalpels) Dit zijn de mesjes waarmee het idealiter gebeurt. Je kunt ze tegenwoordig eenvoudig bestellen via het internet. Cynisch, maar met identiek hetzelfde materiaal snijden wij alles weer open om de vrouwelijke genitalien te restylen. Er kan tegenwoordig veel, zoals inspuiting van (eigen) vet en plastische recuperatie van de huid. Maar we kunnen de vrouw nooit haar hele gevoel teruggeven.”
De V-kliniek is de enige op het Europese vasteland die genitale reconstructies uitvoert. Het valt Goerdin op dat de meisjes die de stap zetten meestal hogergeschoold zijn of op een man zijn gevallen met een hogere functie, soms een landgenoot die vrijer denkt. “Wie hier langer woont en verwesterst is, de middelen en de brains heeft, stapt de V-kliniek binnen. Vaak zijn de meisjes in behandeling bij een psycholoog. Als ze hier uiteindelijk belanden, councelen wij verder en vragen we naar hun achtergrond. ‘Wat verwacht je? Hoe lang duurt het nog eer je gaat trouwen? Wat doet je man? Weet je familie hiervan?’ Gelukkig zijn de moeders en de zussen het vaak met de ingreep eens zijn omdat ze zelf zo hebben afgezien. Ze verzwijgen gewoon de zaak aan de ouderen thuis.”

Goerdin, voordien gespecialiseerd in oncologie, ondervond hoe ernstig de situatie in de Benelux gesteld is door wie hij binnenkreeg via de kraamklinieken. “Niet alleen zijn de vrouwen blootgesteld aan soms levensbedreigende infecties, ook de geboorte is gruwelijk. Het kinderhoofdje rekt gelukkig het weefsel uit. Als het littekenweefsel niet te taai is, volstaan twee incisies boven en onder om de vrouw uit haar lijden te verlossen. Meteen hebben we een deel van de desinfibulatie uitgevoerd. Soms zijn de vrouwen helaas zo toegetakeld dat ze vaker geopereerd moeten worden, altijd onder volledige narcose.”
“(zucht) Hoewel reconstructie voor de hier besneden vrouwen een gigantische opluchting betekent, houden velen er een psychische tik aan over. Masturbatie is zo goed als onmogelijk, ook moeilijk bespreekbaar. Het bereiken van een seksuele climax geschiedt dankzij een mix van factoren. Het heeft te maken met de geestelijke ontbolstering: de vrouwen vrijen voor het eerst zonder pijn. In de letterlijke zin van het woord. ‘Vroeger kreeg ik er niet eens een ob’tje in, laat staan uit. Nu wel’.”
In Brussel vertelt Ethiopier Ahmed (36) in Anderlecht dat vooral meisjes uit Eritrea en Somalie hier de dupe zijn van een operatie. “De dochters van politieke vluchtelingen – meisjes uit het Klein Kasteeltje, uit de gesloten centra – worden in het grootste geheim geopereerd. Het gebeurt niet door familie, maar door gespecialiseerde vrouwen in een achterafstraatje, op een zolderkamer.”
Hij werkt al tien jaar in een carwash. Zijn zussen thuis zijn allemaal besneden. “(droef) Ze lagen een week met de benen dicht opdat het zaakje maar zou dichtgroeien.” Ahmed kent enkele doula’s in Belgie. “Net als in Ethiopie zullen ze nooit vertellen waar en met wie het gebeurt. Besnijdenis is een vrouwenzaak. De zussen van de bruidegom controleren voor het huwelijk hoe klein het gaatje is.”
“Dat gebeurt ook bij families die nog maar net hier zijn. Besnijdenis is strafbaar maar ik begrijp niet dat de politie niet harder optreedt. In Nederland pleitte de progressieve Somalische politica Ayaan Hirsi Ali – zelf op vijfjarige leeftijd besneden – ervoor dat alle Somalische meisjes zich verplicht zouden moeten laten controleren om lokale misbruiken tegen te gaan.”
In Belgie raakt het misbruik voorlopig alleen bekend via de slachtoffers die in de klinieken opduiken met een verregaande infectie, bloedvergiftiging of een zwangere buik die letterlijk op springen staat. Een echt opsporingsbeleid is er niet. Goerdin: “Het gebeurt dat een meisje zich helemaal in haar eentje losrukt aan de nog prille meegemigreerde cultuur. ‘Maak me open dokter’, vragen ze. Ik zeg eerlijk dat de prijs 1.000 euro bedraagt. ‘Die heb ik, dokter’, klinkt het dan vaak trots. ‘Zelf verdiend en gespaard in een callcenter, u weet wel, waar je de hele dag van die vervelende telefoontjes voor marketingbedrijven moet plegen.’ Op zo’n moment moet ik slikken.”
Op het internet is alle informatie voorhanden om de afschuwelijke ingreep zelf toe te passen

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

https://www.medicalfacts.nl

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.