AWBZ en WMO overal in Europa ter discussie
Array
Hoe komt de burger in Europa aan zorg?
Dat is de titel van het verslag over een orienterend onderzoek naar indicatiestelling en zorgtoewijzing voor langdurige chronische zorg in een aantal Europese landen. Het stuk werd dinsdag 1 september openbaar via een stuk in De Volkskrant. De auteurs van het 101 pagina’s dikke stuk zijn de Juliusonderzoekers drs. Johan Eijlders, dr. Wynand Ros en prof.dr. Guus Schrijvers.
Zij deden hun studie op verzoek van het Centrum Indicatiestelling Zorg. De onderzoekers onderzochten de landen Engeland, Duitsland, Belgie, Zweden, Frankrijk en Zwitserland. Daarna vergeleken zij de landen onderling vanuit de onderzoeksvraag: hoe komen chronische patienten en mensen met een beperking aan langdurige zorg?
Bij die vergelijking kwamen aspecten aan de orde zoals: wat betaalt men zelf en wat de overheid? Krijgt men zorg in natura of een persoonsgebonden budget? Welk meetinstrument gebruiken instanties om zorg te indiceren en toe te wijzen? Welke instanties zoals gemeenten, departementen, zorgverzekeraars hebben welke rollen bij pakketbeheer en budgetbeheer op macroniveau, maar ook op lagere niveau.
De resultaten van het onderzochte legden de onderzoekers naast die uit de maatschappelijke discussie in Nederland over de toekomst van de Awbz en de indicatiestelling in het bijzonder. In een samenvatting van drie bladzijden benoemden zij buitenlandse ervaringen die interessant zijn voor de Nederlandse discussie. De onderzoekers raadpleegden drie verschillende bronnen van kennis:
1. zij verzamelden wetenschappelijke artikelen en overheidsdocumenten over indicatiestelling en zorgtoewijzing van zorg die in Nederland onder de Awbz of Wmo vallen
2. zij speurden websites op die burgers in de onderzochte landen gebruiken als zij informatie zoeken over langdurige zorg of deze willen aanvragen
3. zij interviewden vooraanstaande, leidinggevende wetenschappelijke onderzoekers over de onderzoeksvraag.
De lessen uit de zes onderzochte landen zijn er vijf:
1. overal stijgen de kosten van chronische zorg zowel voor de staat als voor de burger zelf
2. overal wordt gezocht naar minder publieke verantwoordelijkheid en meer bij de burgers zelf
3. overal is het beleid gericht op het realiseren van meer zelfbeschikking en keuzevrijheid voor chronische zieken en mensen met beperkingen
4. overal is ongenoegen en kritiek over procedures, wachtlijsten, wachtduur, te veel instanties en bureaucratie in alle onderzochte landen vindt discussie plaats in parlement, massamedia en vakpers over de inrichting van het stelsel
5. in de meeste onderzochte landen maakt de overheid een onderscheid in indicatiestelling en zorgtoewijzing aan 60-plussers en 60-minners. Dit verschil betreft onder meer de doelstelling van de chronische zorg. Bij 60-minners is de doelstelling ook het behouden of weer krijgen van werk.
Het rapport is over enkele dagen te downloaden van www.integratedcare.nl doorklikken op vakgebieden en indicatiestelling.
