Maak anti-corruptie beleid transparant

Een toenemend aantal bedrijven publiceert informatie over hun beleid rond anticorruptie en de onderliggende compliancesystemen. Deze trend heeft zich grotendeels ontwikkeld buiten financiele – of andere rapportage-eisen en heeft effect gehad.
Er is een aanzienlijk verschil ontstaan in de informatie die bedrijven ter beschikking stellen aan hun stakeholders over dit steeds belangrijker wordende onderwerp. Corruptie beperkt de ondernemersactiviteiten en verlaagt economische kansen en de welvaart. Bovendien verhoogt het de risico’s en kosten van het opstarten én functioneren van een bedrijf. Daarmee ondermijnt het ook de veiligheid van investeringen. Bekende schandalen en de toenemende handhaving door overheden, hebben corruptierisico’s gemaakt tot een onontkoombare realiteit voor leidinggevenden. Hoewel de meeste bedrijven vastberaden zijn als het gaat om het aanpakken van corruptie, moeten ze meer doen om de kloof tussen de corruptierisico’s en de (anti-corruptie) complianceprogramma’s te overbruggen.

Siemens AG is een voorbeeld van een bedrijf dat per kwartaal op haar website gedetailleerde informatie publiceert over training, het raadplegen van compliance helpdesks, onderzoek van compliance cases, disciplinaire maatregelen en andere complianceaspecten. Dit is een belangrijke boodschap aan de stakeholders/belanghebbenden over de inspanning die geleverd wordt voor het anticorruptiebeleid.

Deze trend is bevestigd in een recente studie (voetnoot 1) door Transparency International(TI) van openbaar beschikbare anticorruptie complianceinformatie van zo’n vijfhonderd internationale en beursgenoteerde ondernemingen. Hieruit blijkt dat de gemiddelde onderneming over minder dan de helft van de 50 beoordelingscriteria informatie openbaar maakt. De criteria zijn, in grote lijnen, verdeeld over drie gebieden: anticorruptiestrategie, beleid en managementsystemen. Slechts zeven van de vijfhonderd bedrijven verstrekten informatie over meer dan 40 criteria.

Hoewel de namen van de afzonderlijke bedrijven die deel uitmaken van dit rapport niet door TI bekend zijn gemaakt, werd wel een gemiddelde rangschikking per land samengesteld. Bedrijven die voldoen aan het hoogste niveau van openbaar gemaakte informatie rond anticorruptiemaatregelen komen uit Canada, de Verenigde Staten en Zwitserland, gevolgd door Nederland. De minst transparante bedrijven zitten in Japan, Belgie, China, Taiwan en Rusland.

Het onderscheid zit ‘m in de bekendgemaakte details. Hoewel heel veel bedrijven op een geaggregeerd niveau informatie over hun anticorruptiebeleid openbaar maken, geven deze bedrijven meestal geen details over de daadwerkelijke corruptierisico’s en over hun beschikbare (anticorruptie)compliance systemen die ervoor moeten zorgen dat overtredingen worden voorkomen en gedetecteerd. De meeste bedrijven melden simpelweg dat het, volgens de gedragscode, voor alle medewerkers verboden is deel te nemen in corrupte zakelijke transacties.

Ter contrast, zijn er bedrijven die meer inzicht geven hoe ze hier in de praktijk mee omgaan en rapporteren bijvoorbeeld gegevens over het aantal compliance officers, het aantal getrainde werknemers en zakelijke partners op anticorruptie beleid, het aantal gevallen of onderzoeken die voortvloeien uit klokkenluidermeldpunten en ombudsmannen en alle bijbehorende disciplinaire maatregelen. Zonder dit als toonaangevende werkwijze te bestempelen -mede omdat omstandigheden en redenen voor het publiceren van deze gegevens vaak specifiek zijn en verschillen per bedrijf- roept dit groter wordende ‘rapportage verschil’ een aantal belangrijke vragen op. Een belangrijke vraag is of deze informatie wel of niet moet worden gepubliceerd en, zo ja, hoe deze dan moet worden geïnterpreteerd.

Publieke opinie
Recente breedgepubliceerde schandalen hebben corruptie duidelijk neergezet op de sociale agenda en druk gecreeerd voor bedrijven om te communiceren hoe ze hun compliancerisico’s beheren. Wereldwijd zijn toezichthouders overgegaan op een striktere handhaving op overtredingen en hebben ze meer middelen en expertise ter beschikking om onderzoek te plegen en overtreders te vervolgen. Ook zijn steeds meer investeerders en beleggers op zoek naar bescherming tegen de ernstige negatieve gevolgen van een complianceovertreding, zoals onder andere een daling van de aandelenkoers, uitsluiting bij openbare aanbestedingen en de moeilijke weg voor het aantrekken van toptalent.

Terwijl het vermogen om dit soort informatie in het openbaar te communiceren een bedrijf niet onfeilbaar maakt ten opzichte van de corruptierisico’s of dat dit zou dienen als basis om te veronderstellen dat de naleving van het compliancebeleid effectief werkt, is het is wel een sterke aanwijzing dat een bedrijf methoden heeft om overtredingen van het beleid te kunnen detecteren. En dat het bovendien goed weet om te gaan met een eventuele overtreding en de gevolgen daarvan. Zoals met alle vormen van economische criminaliteit, begint effectieve preventie met het besef dat dit onderwerp van cruciaal belang is om de continuïteit van de organisatie te waarborgen.

Dit punt wordt ook door de TI-studie behandeld en hieruit is duidelijk op te maken dat de helft van de bedrijven met gedetailleerde berichtgeving werkzaam is in sectoren met hoge corruptierisico’s, zoals de mijnbouwindustrie. Hieruit blijkt dat deze bedrijven de voordelen van het rapporteren van deze informatie over hun compliancesystemen aan de stakeholders (belanghebbenden) erkennen. Daarnaast lopen bedrijven met beperkte berichtgeving het risico om te worden beschouwd als bedrijven die niet behoorlijk toezicht houden op hun (anticorruptie) compliancebeleid en mede daardoor kunnen deze complianceprogramma’s worden gezien als ‘papieren tijgers’.

Duidelijke communicatie naar stakeholders over de naleving van (anticorruptie) compliance kan voor organisaties een manier zijn om deze gevoelige kwestie te gebruiken om zich te onderscheiden van de concurrentie. Vanwege deze ontwikkelingen zouden bedrijven moeten overwegen om een hoger niveau van transparantie over hun anticorruptieinitiatieven na te streven en te evalueren welke informatie ze openbaar maken voor hun eigen voordeel en dat van hun belanghebbenden.

Wilt u meer informatie over dit onderwerp, of anticorruptiecompliance in het algemeen, neem dan contact op met Dennis Birekoven of Bettina Dolan.

1 Bron: Transparency in Reporting on Anti-Corruption: A Report on Corporate Practices – Transparency International (June 2009). http://www.transparency.org

Bron: PWC

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

https://www.medicalfacts.nl

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.