Moslima weigerde excuses van arts

Hieronder een overzicht van de comments van de Moslima die een klacht indiende tegen een artsen van de huisartsenpost Utrecht omdat hij haar de toegang weigerde tot zijn spreekkamer.

Nog geen 2 minuten later was hij er weer en kwam stotterend zijn ‘excuses’ aanbieden.

__________________________________________________

Munaqaba
25-12-2009, 22:07
Assalaam ‘Aleykum,

Vandaag had ik in de avond een afspraak bij huisartsenpost voor mijn zoontje. Wij zaten in de wachtkamer toen wij werden opgeroepen. Toen de arts ons zag, zei hij tegen mijn man dat hij met hem mee kon lopen, maar dat ik in de wachtkamer moest wachten. Hierop zei ik natuurlijk dat ik mijn zoontje onmogelijk alleen kon laten. Ik vroeg hem wat de reden hiervan was. Zijn exacte antwoord was: “Ik weiger om iemand met een burqa te helpen en in mijn spreekkamer binnen te laten”. Hij beweerde nog dat dit was vanwege zijn geloofsovertuiging. (Onzin!) Vervolgens keerde hij ons de rug toe en weg was hij.

Nog geen 2 minuten later was hij er weer en kwam stotterend zijn ‘excuses’ aanbieden.

Wat zou jij doen?

(Ik zal later laten weten wat IK heb gedaan!)

Munaqaba
25-12-2009, 22:11
wat erg :jammer:

Absoluut heel erg.
niet verwacht dat een dokter zoiets zou zeggen

I know!
Wat onmenselijk zeg:jammer:

Erg eh? Net alsof ik voor de lol met mijn 3 maanden oude zoontje bij de huisartsenpost sta. Alsof ik daar kom om gezellig op de koffie te komen.

Munaqaba
25-12-2009, 22:13
😮

Ik had de politie gebeld denk ik uit frustratie. Niet dat het wat scheelt op dat moment maar dat zou als eerste in mij opkomen. En dan sowieso aangifte gaan doen tegen hem.

Echt eh?

Schandalig.

Ik zou het aftrappen en shin klacht indienen voor zover dat mogelijk is bij de raad van doktoren.

Slim.

Ik zou om een andere arts vragen
Misschien heeft ie wel teruggeroepen en dan geeft hij niet de juiste medicijnen
Heb ik ook een keer meegemaakt omdat ik geen had gaf, die arts zei: is niets ergs, gewoon zalfje smeren
Mijn zoontje die bloedde enorm van een schimmelinfectie!

Uiteindelijk ben ik na een tijd door iemand anders geholpen. Ik weigerde hem uiteindelijk, want hij wilde me uiteindelijk wel helpen. (Ik zal zo vertellen hoe of wat, wil weten wat anderen zouden doen)

Munaqaba
25-12-2009, 22:14
wajaaw 3la weld le7ram!:kwaad:

Ben blij dat ik niet meer daar woon!

Moge ALLAAH Hijrah HEEL gauw voor ons mogelijk Maken.

Munaqaba
25-12-2009, 22:15
Hij heeft toch zijn excuses aangeboden? :hihi:

Ik zou er geen big deal van maken, soms zie je dingen die je niet gewend bent en daar schrik je van. Ik zie zelf ook wel eens dingen waarvan ik denk :maf: ik kan me voorstellen dat niet moslims dat ook hebben bij een volledig gesluierde vrouw.

Als hij geen excuses aan kwam bieden zou het anders zijn.

Excuses? Mwah, het kwam bij mij meer over als mosterd na de maaltijd. (Nadat hij hoorde wat de consequenties zouden zijn van zijn actie. En ik begrijp ook best dat mensen het moeilijk vinden met mij te communiceren, hij had ook netjes kunnen zeggen dat hij er wat moeite mee heeft en of ik het niet erg zou vinden wanneer een vrouwelijke collega me zou helpen. Dan had ik met alle plezier ingestemd.

was dat in nl of be

NL.
Waarom draag je een burqa?

Ontopic: als ik mij gediscrimineerd zou voelen, zou ik een klacht indienen.
:zwaai:

Munaqaba
25-12-2009, 22:41
Wat ik dus heb gedaan:

Ik ben naar de balie gelopen en vroeg haar wie de arts was door wie wij zojuist werden opgeroepen. Ze twijfelde even, maar na wat gedraai gaf ze toch toe. Ze liet me zijn naam weten en heb deze meteen genoteerd.

Hij kwam na twee minuten stotterend terug met de vraag of hij kon uitleggen waarom hij zo reageerde. Ik zei hem dat ik daar absoluut geen behoefte aan had en dat het voor mij duidelijk was waarom hij mij niet wilde helpen. Hij bleef aandringen maar ik wilde het niet horen. Vervolgens kwam de artsencoördinator erbij die graag wilde weten wat er aan de hand was. Ik heb hem laten weten wat er was gebeurd en vervolgens probeerde die arts zijn excuses aan te bieden. Ik heb hem laten weten dat ik zijn excuses absoluut niet zou accepteren en dat hij maar moet leren dat zijn daden niet zonder gevolgen zijn. Hij vroeg me of ik het alsjeblieft met hem wilde uitpraten en niet allerlei procedures op zou gaan starten.

Ik heb hem beloofd dat hij absoluut enorm veel spijt zou krijgen dat hij mij de toegang heeft geweigerd. Zijn letterlijke woorden waren: “Ik weet dat mensen zoals jij sterk in hun schoenen staan, maar moet het nou echt zo ver gaan?” Ik zei dat hij zelf die keus heeft gemaakt. Hij bleef aandringen en bood me aan mijn zoontje alsnog aan te kijken. Waarop ik natuurlijk zei dat ik hier geen vertrouwen meer in had en zei hem dat hij weer door het gat van de deur mocht verdwijnen en zelf wel zou horen hoe dit af zou lopen. Hij vroeg me om alsjeblieft de media er niet bij te betrekken. Ik zei hem dat ik ook niet alleen de media erbij zou betrekken, maar commissie gelijke behandeling. Hij begon te stotteren en werd rood en zelfs boos. Ik zei hem dat het moment hij had gekozen voor het vak medicijnen hij een eed heeft afgelegd eenieder te behandelen ongeacht afkomst, religie etc.

Vervolgens zei ik, meneer (en zijn naam) een fijne avond toegewenst, je zal nog van me horen. Hij werd ROOD omdat hij zijn naam eerder niet wilde noemen toen ik het vroeg en hij was verbaasd dat ik zijn naam wist.

Heb inmiddels de klacht ingediend bij de commissie gelijke behandeling en het eerste wat ik maandagochtend ga doen is opkomen voor mijn rechten en verdere stappen ondernemen die ik nodig acht. Niemand kan me het recht op behandeling ontnemen.

Munaqaba
25-12-2009, 22:43
Oh ja, ik zei ook dat het me niet interesseerde hoe hij persoonlijk over mij denkt. Dat hij me best mag haten en weigert met me te praten wanneer ik hem op straat (bijvoorbeeld) of in de winkel zou aanspreken. Dat zijn persoonlijke mening er niet toe doet en hij deze opzij moet zetten wanneer een patient bij hem komt die normaal gesproken niet tot zijn vriendenkring zou behoren. Hij wist hierop niet wat hij moest antwoorden en smeekte me (letterlijk) zijn excuses te accepteren. Ik zei hierop dat ik zijn excuses absoluut niet zou accepteren en hij daar maar mee zou moeten leven.

Redactie archief

https://www.medicalfacts.nl