Beperkingen op e-mail zorg zijn al lang achterhaald

De overheid verbiedt e-mail zorgdiensten. Sinds 2001 werkt huisarts dr. Robert Mol zich hieromheen op emaildokter.nl want de overheid legt huisartsen gedetailleerde beperkingen op. Online consultaties mogen alleen spaarzaam door de eigen huisarts worden uitgevoerd, na eerder lijfelijk contact over hetzelfde probleem. Met de verzekeraar van de patient moet een e-mailcontract zijn afgesloten. Het maximumtarief is €4,50.

De Vereniging voor E-Health is opgericht en de artsenberoepsgroep heeft gedragsnormen opgesteld. Maar de overheid heeft die gedragsrichtlijn beknot en vindt dat het zo sterk beperkte e-mailconsult door de Landelijke Huisartsen Vereniging moet worden uitgeschreven. De Zorgautoriteit wil het daarna afstemmen met de Inspectie, Zorgverzekeraars Nederland en de Patienten Consumenten Federatie.

Hierdoor blijft Nederland aangewezen op de telefoon. Blijkbaar heeft de overheid wel vertrouwen in telefonische analyse van de huisartsenpost bij een kind met koorts. Dit is vreemd, want telefoonassistenten in een huisartsenpost zijn geen huisartsen, maar laaggeschoolde werknemers van verzekeraars. Online huisartsgeneeskunde biedt juist meer kans op kwaliteit, omdat het patienten tijd geeft klachten te omschrijven. Samen met het door artsen gegeven advies wordt het vastgelegd in een elektronisch dossier. Veel hulpvragen zoals over griep, schimmelnagels en impotentie kunnen zo efficient worden afgehandeld.

Neem een schilder die een spijker in zijn hand heeft geslagen, maar wil doorwerken omdat zelfstandigen niets verdienen als zij niets doen. In de VS kunnen zij in de koffiepauze online medische oplossingen vinden. Er gelden geen mallotige overheidstarieven van maximaal €4,50 voor 12 minuten hooggeschoold werk. Amerikaanse artsen vragen rond de €25 voor een consult. Verzekeraars laten patienten €6,60 bijbetalen. In Amerika gelden ook geen bijkomende overheidsbarrières voor e-mailconsultatie, zoals de beperking dat recepten alleen na fysiek contact door een arts mogen worden uitgeschreven. De Nederlandse schilder betaalt, ondanks al afgedragen premies, een tientje extra voor een Duits online tetanusrecept.

Het verbod op online diensten maakt de zorg inefficient en duur. De overheid moet de zorgsector vrijer toestaan email te gebruiken, zodat burgers online de passende zorg kunnen kiezen. Stelt u zich eens voor dat u geblinddoekt uw boodschappen moet doen in één staatgereguleerde winkel, terwijl de rekening over alle Nederlanders wordt omgeslagen.

Zo ontstaat niet alleen een oneindige vraag maar ook een grauw aanbod. Het maakt de Nederlandse zorg duur. Inclusief zorgbelastingen zijn de premiekosten voor alleenverdieners (twee gezinsleden) €710,- en voor twee werkende ouders €1150,- per maand. Erbij komen nog gemeentelijke zorglasten (WMO). Ondanks meer vrijheid om individuele zorgkeuzes te maken, is een gemiddeld Amerikaans gezin slechts €703,- per maand kwijt.

Dr. drs. Wim Huppes, MBA, is internist te Hilversum.
Ook geplaatst in het FD

Huppes Kemp

Wim Huppes kreeg in april 2008 te horen dat hij prostaatkanker had in een vergevorderd stadium. Zijn prostaat werd operatief verwijderd, en wat hem betrof stopte de reguliere behandeling daar. Met zijn kennis van de geneeskunde, hij werkte tot 1989 als internist in een ziekenhuis, ging Huppes experimenteren met medicijnen.

Na twee experimenten met andere middelen probeerde hij dichloorazijn.

Huppes kwam niet zelf op het idee om het middel te proberen. ‘Twee neven raadden het me aan, onafhankelijk van elkaar. De een leidt een medisch laboratorium, de ander is een alternatieve arts.’ Huppes kocht het middel bij een chemische groothandel. Huppes mocht daar grondstoffen kopen omdat hij eerder als onderzoeker in een biotechnologisch laboratorium werkte.
Belangrijker is dat hij nog leeft. Waar met reguliere bestraling en chemotherapie de dood volgens hem misschien enkele maanden zou zijn tegengehouden, is hij inmiddels ruim een jaar na de diagnose kanker nog steeds in leven en weer aan het werk.

Zijn ziekte bleek, ironisch genoeg, een voorbeeld te zijn van wat er mis is in de reguliere zorg – waarover hij voor hij kanker bleek te hebben een boek aan het schrijven was. We zijn de klos verscheen in april. In het boek stelt Huppes dat in het huidige zorgstelsel de ontwikkeling van nieuwe behandelingen niet goed mogelijk is omdat het stelsel te bureaucratisch is en verstrikt in een ‘doolhof van regels’.

Volgens Huppes, kennismedewerker bij het College voor Zorgverzekeringen, is het gevolg dat de zorg geen innovatieve sector is en dat dus iedereen een standaardbehandeling krijgt. Die is voor zo’n 85 procent van de zieken niet optimaal. Sterker nog: ‘Artsen werken volgens richtlijnen en schrijven patiënten behandelingen voor die zij vaak niet op zichzelf zouden toepassen.’ Bij mannen met uitgezaaide prostaatkanker wordt het bekken bestraald, ook als hun levensverwachting nihil is. ‘De patiënten hebben daardoor 13 procent minder kans op pijn in het bekken maar moeten er wel vaak voor naar het ziekenhuis en ervaren vervelende bijwerkingen, zoals pijn en bloed bij de ontlasting en tijdens het plassen. Bovendien staat de uitkomst vast: mensen gaan hoe dan ook dood.’

Huppes stelt voor om ook alternatieve methoden te testen in de kennisbanken. ‘Als mensen positieve effecten melden van behandelingen, kunnen deze wat mij betreft worden toegepast. Volgens mij kan dit eenvoudig omdat de door mij voorgestelde kennisbanken gaan monitoren en rapporteren wat het effect, de veiligheid en het nut is van de zorg.’

Huppes schijft ook voor het Financieel Dagblad

Recente artikelen