Still lost in transition in 2010
Array
Gita Gallé, directeur NVZ, deze week in haar weblog: Still lost in transition in 2010
Dit is zo’n beetje mijn laatste blog als directeur van de NVZ.
Na vijf en een half jaar ga ik vanaf 1 februari verder in het Jeroen Bosch Ziekenhuis als lid van de raad van bestuur. Ruim 5 jaar waarin ik een intense relatie met de sector heb opgebouwd en me er ook zeer betrokken bij voel. Betrokkenheid die zich afgelopen jaren vooral uitte in het proberen te creeren van goede voorwaarden en condities voor onze leden om hun rol als zorgverlener, werkgever en ondernemer neer te kunnen zetten. Een betrokkenheid die ik nu volop kwijt zal kunnen in het verder bouwen aan de levering van veilige en klantgerichte zorg in het JBZ.
Ik had deze periode graag willen afsluiten met een duidelijker gevoel van koers en richting. Nu heeft het kabinet gelukkig wel net een besluit genomen over verdere stappen in de prestatiebekostiging van de ziekenhuizen, maar dit is nog steeds een voorwaardelijk besluit. Meerdere keren heb ik afgelopen jaar in presentaties of debatten geroepen dat we ‘in een transitiefase’ zitten. Een fase die dus al minstens vijf jaar duurt en nog niet is beeindigd. Logisch ook, want een dergelijke grootse verandering als zich binnen de zorgsector voltrekt moet ook tijd kosten. Er zijn grote belangen mee gemoeid en grote consequenties verbonden aan verkeerde stappen.
De zorg is immers een heel belangrijke sector. Een groot gedeelte van ons bnp wordt eraan uitgegeven. Maar gelukkig levert het ook heel veel op. In de eerste plaats voor al die mensen die dankzij goede zorg en hulp hun levensgeluk vergroten, of snel weer aan het werk kunnen. Zorg draagt bij aan een goede economie. Het viel me ook op dat dat in Duitsland kennelijk de lijn is. Daar wordt in het kader van crisismaatregelen heel bewust niet bezuinigd op de zorg, omdat dat direct invloed heeft op werkloosheid en economie.
Maar we zouden er nog zoveel meer uit kunnen halen. Iets meer trots op de sector zou helpen om zowel vanuit arbeidsmarktperspectief als motivatie en prestatie van medewerkers het nog beter te doen!.
En duidelijkheid kan daarbij enorm helpen. Laten we daarom snel het gediscussieer over complexe financiele transities achter ons laten en ons weer richten op de kern: betere patientenzorg. Snel een goede afrekeneenheid invoeren (DOT) en korte metten maken met de onduidelijke financiele erfenissen uit het budgetverleden. We zijn te lang bezig met getheoretiseer over potentiele risico’s, systeemhiaten en misbruik. En hoe meer we ons daar, met het wel erg brede gepolder, op richten, hoe meer uitzonderingen worden ontwikkeld op weg naar … transparantie.
Het was het doel van het NVZ-voorstel ‘DBC’s op weg naar Transparantie’ om de patient duidelijke, herkenbare taal te leveren over wat we hem bieden. Zowel in euro’s als in kwaliteit. Helaas: vier jaar na de lancering van ons plan dreigen we vast te draaien in een doorontwikkelagenda en een complex administratief Z-waardegedrocht dat alle bestuurlijke energie weer doet wijden aan het doorgronden van het model. Hoe leggen we het nog uit aan patient, specialist, burger en medewerker? “We voeren prestatiebekostiging in, maar weten nog steeds niet helemaal zeker wanneer, waarmee, tegen welke prijs en met welke gevolgen.†Om over duidelijkheid over het bouwdossier, toch ook al vijf jaar oud, nog maar te zwijgen. Een drama in veel te veel bedrijven. Doek neer en afronden dit dossier!
Toch blijf ik goede hoop houden. Hoop in de vorm zoals ik die onlangs zag terugkomen in de film ‘Lost in Translation’. Deze film vertelt het verhaal van twee jonge mensen die leven in het chaotische Tokyo, maar het Japans niet machtig zijn en de cultuur niet begrijpen. Enkel omdat ze elkaars taal wel spreken, raken ze bevriend, hoewel ze wat karakter betreft totaal van elkaar verschillen. Ze hebben elkaar nodig om structuur in hun leven te krijgen en leren elkaar gaandeweg steeds beter kennen.
Zo denk ik ook dat ziekenhuizen, zorgverzekeraars en VWS elkaars taal in deze transitie steeds beter hebben leren kennen. Daardoor zullen zij in staat zijn om uiteindelijk de beloftes die met de inwerkingtreding van het nieuwe zorgstelsel zijn gedaan te kunnen verzilveren. Ik maak dat vanuit deze rol niet meer mee, maar ik heb er alle vertrouwen in dat genoemde partijen het eindpad van de transitie samen succesvol zullen bewandelen.
