Haren voorspellen gezondheidsrisico’s
Array
Voor het eerst mogelijk om over een langere periode het stresshormoon cortisol in het lichaam terug te vinden
Onderzoekers van het Erasmus MC hebben voor het eerst een methode gevonden waarmee kan worden bepaald of een persoon over een langere periode teveel van het stresshormoon cortisol in zijn lichaam had. Zij waren in staat dit terug te vinden in het haar. Deze nieuwe methode kan een belangrijke rol spelen in het preventief opsporen van het ontstaan van hart- en vaatziektes, diabetes en depressie. De onderzoekers presenteren hun resultaten vandaag tijdens het European Congress of Endocrinology.
Cortisol speelt een belangrijke rol in het ontstaan van allerlei aandoeningen, zoals hart- en vaatziektes, diabetes en depressie. Het menselijk lichaam maakt cortisol aan om de stofwisseling in stand te houden. Wanneer het lichaam psychisch of lichamelijk onder druk staat, stijgt het cortisolniveau in het bloed om het lichaam in staat te stellen goed door deze situatie te komen. Tot nog toe kon het cortisolniveau alleen worden gemeten in het bloed of speeksel. Aangezien het cortisolniveau per dag en over de dag heen sterk kan varieren, is deze onderzoeksmethode echter niet betrouwbaar voor de langere termijn.
Het onderzoeksteam van Erasmus MC, onder leiding van arts-onderzoeker Laura Manenschijn, testte het hoofdhaar van 195 gezonde onderzoekspersonen en 14 patienten op het cortisolniveau. Bij gezonde vrouwen met lang haar vonden zij variaties in het cortisolniveau als gevolg van psychologische stress over een langere periode. Daarnaast zagen zij ook een verband tussen het cortisolniveau in het haar en de omvang van de buik. De patienten die in de onderzoeksgroep waren opgenomen, hadden een aandoening die leidt tot een te hoog of juist tot een te laag cortisolniveau. De onderzoekers vonden de mate van cortisol waaraan ze waren blootgesteld overtuigend terug in het haar.
Manenschijn: ‘Onze onderzoeksresultaten zijn veelbelovend. Ze laten zien dat het meten van het cortisolgehalte in het haar een goede methode kan zijn om in kaart te brengen hoeveel cortisol over een langere periode in het lichaam aanwezig was. Deze methode leidt tot veel toepassingen in de kliniek en is bovendien makkelijk uit te voeren en zeer patientvriendelijk. Verder willen we deze methode gaan toepassen in grotere studies, om beter zicht te krijgen op het effect van cortisol op het ontstaan van diverse aandoeningen, zoals hart- en vaatziekten en depressie.’
