We moeten af van open pakketomschrijving in de zorgverzekeringswet
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 20 juni 2011 - 00:31
Array
Op het bericht over de drie weeffouten in de Zorgverzekeringswet kwam ook een reactie van Gerrit Salemink. Hij is een ervaren medisch adviseur bij een Zorgverzekeraars Nederland. Hij mailt: “Het is niet de Zorgverzekeringswet (ZVW) als zodanig die de zorgverzekeraars heeft verhinderd om op volume te gaan sturen, maar het feit dat wij het ons in Nederland tot nu toe kunnen veroorloven om alles overal voor iedereen beschikbaar te willen hebben. Zoals je zegt, accepteren we niet dat een zorgverzekeraar de artsenkeuze beperkt, terwijl we een systeem hebben ingevoerd, waarin je van zorgverzekeraar kunt veranderen als die de zorg niet daar inkoopt waar je ze wilt halen. Door een motie van de huidige minister van VWS zijn zorgverzekeraars zelfs verplicht om ook te betalen als hun verzekerden naar niet-gecontracteerde zorgaanbieders gaan. In die situatie is het voor zorgverzekeraars riskant om zich op zorginkoop te profileren, zie de casus CZ, maar een weeffout kun je het niet noemen, want het is heel wel mogelijk. Je zou eerder kunnen zeggen dat het systeem van contractering van zorggroepen zich slecht verdraagt met het systeem van de ZVW, omdat zorggroepen lokale monopolisten zijn. Inderdaad voorziet de ZVW niet in een regionale planning, maar zorgverzekeraars kunnen hier wel degelijk hun verantwoordelijkheid nemen, zoals ze bijvoorbeeld bij de kinderoncologie al hebben laten zien. Je stelt dat het voor landelijk werkende zorgverzekeraars geen prioriteit heeft om regionale ordening in de zorg aan te brengen. Maar voor zorgverzekeraars met regionaal forse marktaandelen kan het dat wel degelijk hebben en het bestrijden van ondoelmatigheid heeft altijd prioriteit. Voor het herordenen van de acute zorg is wel enige overheidbemoeienis nodig, al was het maar door het stellen van criteria voor maximale aanrijtijden. Dat zou het voor zorgverzekeraars mogelijk maken om zonder reputatieschade aan herordening te werken. Het verbaast mij enigszins dat je de in mijn ogen belangrijkste weeffout van de ZVW niet noemt, namelijk de open pakketomschrijving. Alles wat voldoet aan het criterium “stand van wetenschap en praktijk†is verzekerd. Iets dat vandaag nog niet voldoende bewezen effectief is, kan morgen zomaar een verzekerde prestatie zijn. Het is een mooi dynamisch principe, maar ik vrees dat het in de bestaande vorm niet vol te houden zal zijnâ€. Tot zover Gerrit Salemink en dit bericht. Op 15 september start de Masterclass Geïntegreerd Management van Kwaliteit van Zorg en Financien. Die omvat dertien donderdagmiddagen tot 15 april 2012. Deze opleiding is bedoeld voor kwaliteitsmanagers, artsen en verpleegkundigen met een blinde vlek voor financien. Deze is ook bedoeld voor financiele managers, managers bedrijfsvoering en controllers die weinig weten van het ontwerpen, meten en omgaan met kwaliteitsindicatoren. Ook de hierboven genoemde maatschappelijke kosten en directe kosten komen aan de orde. De afgelopen jaren oogstte deze Masterclass grote waardering bij de deelnemers, die afkomstig waren uit de wereld van de AWBZ, ziekenhuizen, eerstelijn en geestelijke gezondheidszorg. De waardering betrof de gemengde groep van deelnemers, de evenwichtige verdeling van kennisoverdracht, groepsdiscussie en bespreking van casuïstiek alsmede de mix van theorie en praktijk. Wil jij deelnemen aan deze masterclass? Wil jij allround leiding gaan geven? Surf dan naar www.unitzorginnovatie.nl klik door op ‘Masterclasses’, lees de uitvoerige brochure, word enthousiast en meld je aan.
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
Op het bericht over de drie weeffouten in de Zorgverzekeringswet kwam ook een reactie van Gerrit Salemink. Hij is een ervaren medisch adviseur bij een Zorgverzekeraars Nederland. Hij mailt: “Het is niet de Zorgverzekeringswet (ZVW) als zodanig die de zorgverzekeraars heeft verhinderd om op volume te gaan sturen, maar het feit dat wij het ons in Nederland tot nu toe kunnen veroorloven om alles overal voor iedereen beschikbaar te willen hebben. Zoals je zegt, accepteren we niet dat een zorgverzekeraar de artsenkeuze beperkt, terwijl we een systeem hebben ingevoerd, waarin je van zorgverzekeraar kunt veranderen als die de zorg niet daar inkoopt waar je ze wilt halen. Door een motie van de huidige minister van VWS zijn zorgverzekeraars zelfs verplicht om ook te betalen als hun verzekerden naar niet-gecontracteerde zorgaanbieders gaan. In die situatie is het voor zorgverzekeraars riskant om zich op zorginkoop te profileren, zie de casus CZ, maar een weeffout kun je het niet noemen, want het is heel wel mogelijk. Je zou eerder kunnen zeggen dat het systeem van contractering van zorggroepen zich slecht verdraagt met het systeem van de ZVW, omdat zorggroepen lokale monopolisten zijn. Inderdaad voorziet de ZVW niet in een regionale planning, maar zorgverzekeraars kunnen hier wel degelijk hun verantwoordelijkheid nemen, zoals ze bijvoorbeeld bij de kinderoncologie al hebben laten zien. Je stelt dat het voor landelijk werkende zorgverzekeraars geen prioriteit heeft om regionale ordening in de zorg aan te brengen. Maar voor zorgverzekeraars met regionaal forse marktaandelen kan het dat wel degelijk hebben en het bestrijden van ondoelmatigheid heeft altijd prioriteit. Voor het herordenen van de acute zorg is wel enige overheidbemoeienis nodig, al was het maar door het stellen van criteria voor maximale aanrijtijden. Dat zou het voor zorgverzekeraars mogelijk maken om zonder reputatieschade aan herordening te werken. Het verbaast mij enigszins dat je de in mijn ogen belangrijkste weeffout van de ZVW niet noemt, namelijk de open pakketomschrijving. Alles wat voldoet aan het criterium “stand van wetenschap en praktijk†is verzekerd. Iets dat vandaag nog niet voldoende bewezen effectief is, kan morgen zomaar een verzekerde prestatie zijn. Het is een mooi dynamisch principe, maar ik vrees dat het in de bestaande vorm niet vol te houden zal zijnâ€. Tot zover Gerrit Salemink en dit bericht. Op 15 september start de Masterclass Geïntegreerd Management van Kwaliteit van Zorg en Financien. Die omvat dertien donderdagmiddagen tot 15 april 2012. Deze opleiding is bedoeld voor kwaliteitsmanagers, artsen en verpleegkundigen met een blinde vlek voor financien. Deze is ook bedoeld voor financiele managers, managers bedrijfsvoering en controllers die weinig weten van het ontwerpen, meten en omgaan met kwaliteitsindicatoren. Ook de hierboven genoemde maatschappelijke kosten en directe kosten komen aan de orde. De afgelopen jaren oogstte deze Masterclass grote waardering bij de deelnemers, die afkomstig waren uit de wereld van de AWBZ, ziekenhuizen, eerstelijn en geestelijke gezondheidszorg. De waardering betrof de gemengde groep van deelnemers, de evenwichtige verdeling van kennisoverdracht, groepsdiscussie en bespreking van casuïstiek alsmede de mix van theorie en praktijk. Wil jij deelnemen aan deze masterclass? Wil jij allround leiding gaan geven? Surf dan naar www.unitzorginnovatie.nl klik door op ‘Masterclasses’, lees de uitvoerige brochure, word enthousiast en meld je aan.