Amsterdamse professionals willen doorgaan met Centra voor Jeugd en Gezin
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 11 september 2011 - 15:32
Array
Uniforme protocollering, samenhangende verwijscriteria, multidisciplinaire terugkoppeling na verwijzing, meer contact tussen verloskundigen en pedagogische adviseurs vòòr de geboorte, dat staat op het lijstje van ambities van vijf verschillende professionele groepen die in en rond de Amsterdamse Centra voor Jeugd en Gezin (CJG) samenwerken: 1. verloskundigen 2. kraamverpleegkundigen 3. jeugdarts 4. jeugdverpleegkundigen en 5. pedagogische adviseurs. De CJG’s heten in Amsterdam Ouder- en Kindcentra (OKC’s). De vijf groepen vinden elkaar vaker en makkelijker, doordat men nu inde wandelgangen van het OKC elkaar tegenkomt. Al deze en nog veel meer bevindingen komen naar voren in het onderzoeksverslag van Julius onderzoeker drs. Vincent Busch, dat op donderdag 8 september openbaar werd. Dat heeft als titel “Samenwerken voor de allerkleinsten inhet OKC”. Ondergetekende en Busch boden het verslag op 8.9 aan mr. Rutger Hageraats aan, die Hoofd Jeugd is bij de Gemeente Amsterdam en bij de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling werkt. Het verslag is gebaseerd op een vragenlijstonderzoek onder 143 OKC professionals, ongeveer gelijk verdeeld over de vijf genoemde groepen. Na dit onderzoek bespraken focusgroepen de uitkomsten aan de hand van drie vragen: 1. Begrijp je de antwoorden? 2. Herken je de antwoorden? En 3. Wat ga je met de antwoorden doen. De focusgroepen leverden vele suggesties op. Hageraats gebruikte in zijn dankwoord het beeld van een halfleeg glas en een halfvol glas. Enerzijds moet Amsterdam nog veel verbeteren aan de OKC’s (halfleeg glas) en anderzijds is al veel bereikt (halfvol glas). Het onderzoeksverslag tref je aan op www.unitzorginnovatie.nl doorklikken op “publicaties” dan goed doorscrollen naar “rapporten’.
Het Julius Centrum organiseert op 30 september het tweede nationale congres over recente ontwikkelingen in en rond Centra voor Jeugd en Gezin. Het doet dat samen met tal van professionele beroepsorganisaties, het Nederlands Jeugd Instituut, de VNG en GGD Nederland. Ook de Amsterdamse en andere ervaringen met de allerkleinsten komen dan aan de orde. Reeds 250 deelnemers telt dit congres. Wil jij er ook heen? Surf dan naar www.unitzorginnovatie.nl klik door op `aankomende congressen?, lees de prachtige brochure, meld je aan en doe nieuwe kennis(sen) op.
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
Uniforme protocollering, samenhangende verwijscriteria, multidisciplinaire terugkoppeling na verwijzing, meer contact tussen verloskundigen en pedagogische adviseurs vòòr de geboorte, dat staat op het lijstje van ambities van vijf verschillende professionele groepen die in en rond de Amsterdamse Centra voor Jeugd en Gezin (CJG) samenwerken: 1. verloskundigen 2. kraamverpleegkundigen 3. jeugdarts 4. jeugdverpleegkundigen en 5. pedagogische adviseurs. De CJG’s heten in Amsterdam Ouder- en Kindcentra (OKC’s). De vijf groepen vinden elkaar vaker en makkelijker, doordat men nu inde wandelgangen van het OKC elkaar tegenkomt. Al deze en nog veel meer bevindingen komen naar voren in het onderzoeksverslag van Julius onderzoeker drs. Vincent Busch, dat op donderdag 8 september openbaar werd. Dat heeft als titel “Samenwerken voor de allerkleinsten inhet OKC”. Ondergetekende en Busch boden het verslag op 8.9 aan mr. Rutger Hageraats aan, die Hoofd Jeugd is bij de Gemeente Amsterdam en bij de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling werkt. Het verslag is gebaseerd op een vragenlijstonderzoek onder 143 OKC professionals, ongeveer gelijk verdeeld over de vijf genoemde groepen. Na dit onderzoek bespraken focusgroepen de uitkomsten aan de hand van drie vragen: 1. Begrijp je de antwoorden? 2. Herken je de antwoorden? En 3. Wat ga je met de antwoorden doen. De focusgroepen leverden vele suggesties op. Hageraats gebruikte in zijn dankwoord het beeld van een halfleeg glas en een halfvol glas. Enerzijds moet Amsterdam nog veel verbeteren aan de OKC’s (halfleeg glas) en anderzijds is al veel bereikt (halfvol glas). Het onderzoeksverslag tref je aan op www.unitzorginnovatie.nl doorklikken op “publicaties” dan goed doorscrollen naar “rapporten’.