Jonge professionals werken graag binnen een zorginnovatie

In het boek ‘Moderne patientenzorg in Nederland’ uit 2005 trekken ondergetekende en VWS-topman Nico Oudendijk als een van de conclusies, dat zorginnovatoren gemiddeld 48 jaar oud zijn. Want dat is de gemiddelde leeftijd van de trekkers van de 21 innovaties, die in dat boek aan de orde komen. Veelal zijn het artsen of verpleegkundigen die na zo’n twintig jaar praktijk ervaring, leiding geven aan het ontwerpen en uittesten van nieuwe zorgprogramma’s, standaardisering, nieuwe beroepen en het ontwerpen en uitproberen van nieuw ontwikkelde software applicaties. Ondergetekende vertelde dit verhaal op maandag 24 oktober op de Hogeschool Rotterdam in de Arminiuskerk te Rotterdam. Onder het gehoor bevonden zich vele studenten van het bijvak ‘innovatieve klinische zorg’, dat Rotterdamse HBO-studenten verpleegkunde, fysiotherapie en andere toekomstige zorgprofessionals kunnen volgen. In een breed college van twee uur behandelde ik vele aspecten van zorginnovatie. En ook besprak ik dus die  leeftijd van 48 jaar. Die leidde tot de vraag van een aanstaande verpleegkundige, of jonge professionals een rol spelen bij zorginnovatie. Ik gaf als antwoord, dat verpleegkundigen en andere professionals nog al eens afknappen op ouderwetse leiderschapsstijlen, zorgprocessen en overlegstructuren in ziekenhuizen en andere zorginstellingen. Zij verlaten dan enkele jaren na hun afstuderen de zorgsector en gaan werken in een andere dienstverlenende sector. Voor innovatieve programma’s is het vaak makkelijker nieuw personeel te werven. Zij staan immers veelal onder leiding van bevlogen leidinggevenden. Ze faciliteren gelijkwaardige ontmoetingen met andere disciplines  zijn vak boeiend. Jonge zorgprofessionals zouden goed naar kwaliteits jaarverslagen op het internet moeten kijken, voordat zij solliciteren bij een zorginstelling. Maar wat zij niet moeten willen, dat is een zorginnovatie leiden zonder veel ervaringsjaren. Tot zover mijn antwoord. Wie heeft een beter antwoord? Stuur een mail met je reactie naar ondergetekende op [email protected] Tot zover dit bericht. Op  vrijdag 27 januari 20121 vind het vijfde Zorgpadencongres plaats. Dat congres is uitgegroeid tot dé jaarbeurs, waar tal van zorgaanbieders hun in 2011 ontwikkelde zorgpaden tentoonstellen en bespreken. Dan komen de gevolgen voor onder meer het bovengenoemde personeelsbeleid aan de orde. Werft een ziekenhuis met veel zorgpaden makkelijk jonge professionals? Wil jij naar dit congres? Surf dan naar www.unitzorginnovatie.nl, klik door op ‘aankomende congressen’, lees de brochure en meld je aan.

Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom

Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.

Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.

Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.

Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’

In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.

Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’

Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.

Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.

Recente artikelen