WMO kantelt indicatiestelling AWBZ

Array

In de komende jaren gaan grote patienten voor de betaling van de zorg over van de AWBZ naar de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo). Deze overgang heeft grote gevolgen voor zorgverzekeraars, gemeenten, professionals, zorgorganisaties en hopelijk niet te veel voor patienten die op dit moment immers reeds goede zorg ontvangen. Cruciaal in de nieuwe bekostiging staat indicatiestelling die regelt wanneer patienten wel of niet zorg, hulpmiddelen of financiele middelen krijgen. Twee systemen van indicatiestelling staat hierbij tegenover elkaar. De eerste is de  voorziening gerichte. Ter illustratie een voorbeeld: patienten die zich niet kunnen wassen, ontvangen bij een bepaalde score verzorging toegewezen. Deze indicatiestelling komt veel voor bij de AWBZ. De tweede methode van indicatiestelling betreft de participatie gerichte. Het kan zijn, dat diezelfde patienten eveneens verzorging ontvangen, maar dat is niet vanzelfsprekend. Het kan zijn, dat een consulent een eigen kracht conferentie van familie en buren  bijeenroept en onder meer het probleem van het wassen aan de orde stelt. De consulent tracht dan menskracht bij familie, buren en vrijwilligers te mobiliseren voor deze maatschappelijke ondersteuning. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) heeft hiervoor een model ontwikkeld, die zij de kanteling noemt. Je treft dat aan op www.vng.nl zoeken op ‘Project De Kanteling’. De metafoor ‘gesprek aan de keukentafel tussen consulent en client’ staat hierbij centraal, waarbij de consulent met de client opties bespreekt en eventueel de nodige hulp uit de samenleving mobiliseert. Op dinsdag 25 oktober vond op het UMC Utrecht een workshop plaats rond de vraag, hoe de indicatiestelling van die grote groep AWBZ clienten moet plaatsvinden na en tijdens hun overgang naar de Wmo. Aan de conferentie namen experts van de VNG, zorgverzekeraars, zorgprofessionals, patientenorganisaties, onderzoeksinstellingen en zorgaanbieders deel. De workshop was een initiatief van het bedrijf ‘Het WMO-kantoor’, dat voor vele gemeenten de administratieve afhandeling doet van de indicatiestelling voor de Wmo. Ondergetekende trad op als voorzitter en bracht kennis in over de indicatiestelling elders in Europa. Een van de subgroepen tijdens de conferentie onderzocht de mogelijkheid van een mix van AWBZ-, Wmo- en buitenlandse indicatiestelling. Dat was volgens haar mogelijk onder één randvoorwaarde: dat bovengenoemde partijen in vertrouwen op weg gaan naar een meetbaar resultaat van de nieuwe indicatiestelling.  Tot zover dit bericht. Op donderdag 5 april vindt ons eerstkomende congres plaats over de indicatiestelling in AWBZ, Wmo en de Wet op de Jeugdzorg. Dan komt de genoemde kanteling uitvoerig aan de orde naast alle innovaties in de AWBZ indicatiestelling. Wil jij een presentatie houden op  dit congres? Stuur dan een mail naar congres organisator Liane van Schaik. Haar emailadres is [email protected] Wil jij komen naar dit congres? Reserveer dan alvast de datum. In januari komt de brochure uit.

Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom

Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.

Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.

Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.

Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’

In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.

Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’

Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.

Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.

Recente artikelen