“Op zoek naar een mensâ€
Array
In “Op zoek naar een mens”, een bundel van unieke verhalen, schetst Leo van Erp op indringende wijze de uitdagingen van het ouder worden. Ze confronteren, ontroeren, brengen een glimlach op het gezicht en soms een traan. In deze verhalen spelen de behoeften, gevoelens en emoties van de ouder wordende mens, van hun familie en van de zorgverleners de hoofdrol. In het dagelijkse werk in de zorg ontmoeten ouderen en zorgverleners elkaar. In deze ontmoetingen komen niet alleen lijden, angst en verdriet naar voren, maar ook betrokkenheid, blijdschap liefde en passie. Deze momenten worden in de verhalen beschreven vanuit het perspectief van de zorgvrager en zorgverlener. Het boek geeft op die manier een gezicht aan de mensen die zijn aangewezen op zorg en aan degenen die voor hen zorgen.De verhalen spreken voor zich, confronteren en ontroeren door de heldere en krachtige beeldvorming. Hij gebruikt daarbij het dubbele perspectief van de zorgvrager en zorgverlener. Op zoek naar een mens geeft beiden een gezicht. Op zoek naar een mens is een uitgave voor iedereen die te maken heeft met het ouder worden of met de zorg van ouder wordende familieleden en vrienden.
Dans op de gang
Mijnheer Soetens loopt door de gang van het zorgcentrum. Al ruim vijf jaar komt hij hier iedere dag. Eerst kwam hij om zijn vrouw, Rietje, te bezoeken.
Vijfendertig jaar waren ze getrouwd toen Rietje hier werd opgenomen. Tijdens de huwelijksplechtigheid had hij haar beloofd om in goede en in slechte tijden voor haar te zorgen. Dus zorgde hij ook voor haar toen ze hier was. Hij hielp haar met eten en drinken, ging met haar wandelen en las de krant voor. En als hij er toch was, hielp hij ook andere clienten, met die kleine dingetjes waar het personeel vaak net geen tijd voor had.
Een jaar geleden is Rietje overleden. Mijnheer Soetens komt nog steeds bijna elke dag naar het zorgcentrum. Officieel is hij nu vrijwilliger.
Hij loopt in de richting van de psychogeriatrische afdeling. Als meneer Soetens bijna bij de codedeur is, schuift de deur open. Een breekbaar ogende vrouw in een bloemetjesjurk met een smal gezicht omkranst door witte pluizig krullen, loopt aan de arm van een verzorgende. Met guitige oogjes kijkt de oude dame om zich heen. Meneer Soetens groet haar, knipoogt naar de verzorgende, die hij goed kent, en loopt langs hen.
Dat had hij gedacht! Met een onverwacht, kwiek sprongetje staat de oude dame voor hem en spreidt ze haar armen. Na de eerste verrassing begrijpt meneer Soetens wat ze wil en een tel later dansen ze samen door de gang. Als ze enkele passen hebben gemaakt, laat de vrouw hem los, heft een arm sierlijk omhoog, haar hand soepel naar beneden. Haar andere arm legt ze gracieus op haar rug en ze zweeft door de gang op onhoorbare muziek, haar blik in extase naar herinneringen van jaren geleden. In rondjes zwiert ze terug naar meneer Soetens, zakt lichtjes door haar knieen en tilt haar hand naar hem op.
Hij geeft er een kus op.
