Tbs’er: 17 jaar onterecht opgesloten in psychiatrie

Normaliter leggen rechters naast een meerjarige gevangenisstraf tbs op als een verdachte een zeer ernstig delict heeft gepleegd dat toe te schrijven is aan een psychische stoornis. Daar gaat uitgebreid psychiatrisch onderzoek aan vooraf. Een tbs-behandeling moet recidive voorkomen. M.I. is er echter op basis van zijn eigen jarenlange ervaringen in verschillende tbs-klinieken van overtuigd dat behandelaars rapportages over hem opstellen die gebaseerd zijn op onjuistheden en verhalen die aantoonbaar zijn te weerleggen.

De Utrechtse student M.I. had geen strafrechtelijk of psychiatrisch verleden toen hij in 1994 de autoruiten kapotsloeg bij het huis van de vrouw die hem vijf jaar lang had gestalkt. Na zijn vertrek werd hij verderop in de straat van achteren aangevallen door een man die uit het huis kwam stormen. M.I. verdedigde zich met een tik tegen het hoofd van zijn belager en een klap op diens dijbeen. Het gerechtshof in Amsterdam veroordeelde M.I. onder meer voor poging tot doodslag en legde tbs op, omdat hij volgens deskundigen schizofreen zou zijn.

M.I. moet 17 jaar later nog steeds vechten tegen de misverstanden waarop de diagnose is gestoeld. Een diagnose die later nog meerdere malen werd gewijzigd. Uit zijn dossier blijkt dat deskundigen in de strafzaak meenden dat hij de vrouw die hem stalkte had lastiggevallen. Omdat de verdachte dit fel bestreed tijdens zijn gesprekken met de deskundigen, concludeerden zij dat hij de realiteitszin was verloren en verklaarden ze hem geestelijk gestoord.

In het jaar 2000 overlegde de gedetineerde verklaringen van zijn leraar, waarmee hij kon aantonen dat hij de vrouw helemaal niet had lastiggevallen. De tbs werd echter gewoon verlengd. Tussen 2002 en 2005 woonde M.I. met verlof zonder problemen thuis, maar werd vervolgens naar zijn mening onterecht weer opgesloten. Terug in gevangenschap liet M.I. een rechercheonderzoek verrichten. Een tweede leraar verklaarde dat M.I. toch echt nooit die vrouw had lastiggevallen. M.I. concludeert daaruit dat hem stoornissen worden aangepraat op basis van verkeerde veronderstellingen.

Sinds 2008 verblijft M.I. in de Pompekliniek in Nijmegen met de bedoeling weer te resocialiseren. Deze tbs-kliniek blijft tot grote frustratie van M.I. ook voortdurend beweren dat hij die vrouw had lastiggevallen en daarom lijdt aan een erotomane waanstoornis en een gevaar vormt zodra hij weer in de maatschappij terugkeert. Met de website www.tbsmisbruikt.nl probeert de veroordeelde tbs’er het tegendeel aan te tonen. Zo beschikt hij over opnames van gesprekken in de kliniek die voor hem het bewijs vormen dat de kliniek hem benadeelt in de rapportages en behandelaars zijn woorden verdraaien om de stoornis en het gevaar te kunnen onderbouwen.

Op www.tbsmisbruikt.nl is het hele verhaal van M.I. te vinden, compleet met links naar stukken, opnames en andere bewijsstukken. Ondanks deze uitgebreide documentatie blijven rechters tot op heden de tbs van M.I. verlengen, waarbij het hem regelmatig onmogelijk wordt gemaakt om kritische vragen te stellen aan deskundigen over de achterliggende feiten.

Zie www.tbsmisbruikt.nl voor alle onderbouwingen en bewijzen van de in dit bericht vermelde feiten.