Sneldiagnostiek is goed maar snelle zorgpaden zijn beter
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 14 oktober 2012 - 22:31
Array
Patienten met darmkanker hebben gemiddeld 44 dagen gewacht met het raadplegen van hun huisarts. Daarna zijn gemiddeld 20 dagen in behandeling bij een huisarts totdat de huisarts een verwijsbrief schrijft. Dan duurt het 39 dagen voordat een colonscopie gemaakt wordt. Dankzij sneldiagnostiek is de uitslag hiervan bij negen op de tien patienten in 2 dagen beschikbaar. Dan duurt het gemiddeld 33 dagen voordat de behandeling start. Samengevat: van eerste darmklacht van de patient tot aan de start van de behandeling liggen 138 dagen. Met een spreiding van 80 tot 209 dagen. Deze gegevens presenteerde UMC Utrecht maag-darm-lever-arts Leon Moons op het Congres ‘Sneldiagnostiek in zorgpaden, maar nu met ICTâ€dat Medical-PHIT organiseerde op woensdag 3 oktober in Eindhoven. De cijfers kwamen uit zijn eigen praktijk, voordat er sprake was van snerldiagnostiek. Moons was uiterst enthousiast over de sneldiagnostiek op darmkanker ofwel Colonrectaal Carcinoom (CRC). Die verkortte het aantal zorgdagen van 138 naar 135 dagen. Wel relativeerde hij de bijdrage aan de verbetering op de overlevingskans.
Die zou aanmerkelijk groter zijn als de doorlooptijd van 138 dagen voor het totale CRC-zorgpad aanmerkelijk zou teruggaan en niet met slechts drie dagen. Hij gaf aan dat het nauwelijks aan ziekenhuispatienten is uit te leggen, dat ze na die snelle diagnostiek nog gemiddeld 33 dagen moeten wachten op behandeling. Hij memoreerde dat 42 dagen na de sneldiagnostiek opnieuw diagnostiek nodig is om de tumorgroei sinds de eerste diagnose te bepalen. Om al die redenen ontwikkelt Moons thans een CRC-zorgpad met kortere doorlooptijden tussen huisarts en colonscopie en tussen colonscopie en behandeling. Al deze informatie pikte ik op als dagvoorzitter van het genoemde congres. Tot zover dit bericht. Op 8 februari 2013 organiseert de Julius Academy haar jaarlijkse congres over ziekenhuis zorgpaden die in 2012 gereed kwamen of in 2013 in voorbereiding zijn. Het CRC-zorgpad van Moons komt daarin nog niet aan de orde, wel dat van het Antonie van leeuwenhoekhuis. Patricia Bottenberg, Verpleegkundig Specialist Chirurgische gastro-enterologie geeft daarover een voordracht onder de titel “Ontwikkeling vanuit de praktijk: een klinisch fasepad voor oncologische buikchirurgieâ€. Wil jij naar dit congres? Wil jij in één dag vernemen wat er aan nieuwe zorgpaden beschikbaar is? Meld jij je dan aan voor dit congres? Klik je
hier voor meer informatie?
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
Patienten met darmkanker hebben gemiddeld 44 dagen gewacht met het raadplegen van hun huisarts. Daarna zijn gemiddeld 20 dagen in behandeling bij een huisarts totdat de huisarts een verwijsbrief schrijft. Dan duurt het 39 dagen voordat een colonscopie gemaakt wordt. Dankzij sneldiagnostiek is de uitslag hiervan bij negen op de tien patienten in 2 dagen beschikbaar. Dan duurt het gemiddeld 33 dagen voordat de behandeling start. Samengevat: van eerste darmklacht van de patient tot aan de start van de behandeling liggen 138 dagen. Met een spreiding van 80 tot 209 dagen. Deze gegevens presenteerde UMC Utrecht maag-darm-lever-arts Leon Moons op het Congres ‘Sneldiagnostiek in zorgpaden, maar nu met ICTâ€dat Medical-PHIT organiseerde op woensdag 3 oktober in Eindhoven. De cijfers kwamen uit zijn eigen praktijk, voordat er sprake was van snerldiagnostiek. Moons was uiterst enthousiast over de sneldiagnostiek op darmkanker ofwel Colonrectaal Carcinoom (CRC). Die verkortte het aantal zorgdagen van 138 naar 135 dagen. Wel relativeerde hij de bijdrage aan de verbetering op de overlevingskans. Die zou aanmerkelijk groter zijn als de doorlooptijd van 138 dagen voor het totale CRC-zorgpad aanmerkelijk zou teruggaan en niet met slechts drie dagen. Hij gaf aan dat het nauwelijks aan ziekenhuispatienten is uit te leggen, dat ze na die snelle diagnostiek nog gemiddeld 33 dagen moeten wachten op behandeling. Hij memoreerde dat 42 dagen na de sneldiagnostiek opnieuw diagnostiek nodig is om de tumorgroei sinds de eerste diagnose te bepalen. Om al die redenen ontwikkelt Moons thans een CRC-zorgpad met kortere doorlooptijden tussen huisarts en colonscopie en tussen colonscopie en behandeling. Al deze informatie pikte ik op als dagvoorzitter van het genoemde congres. Tot zover dit bericht. Op 8 februari 2013 organiseert de Julius Academy haar jaarlijkse congres over ziekenhuis zorgpaden die in 2012 gereed kwamen of in 2013 in voorbereiding zijn. Het CRC-zorgpad van Moons komt daarin nog niet aan de orde, wel dat van het Antonie van leeuwenhoekhuis. Patricia Bottenberg, Verpleegkundig Specialist Chirurgische gastro-enterologie geeft daarover een voordracht onder de titel “Ontwikkeling vanuit de praktijk: een klinisch fasepad voor oncologische buikchirurgieâ€. Wil jij naar dit congres? Wil jij in één dag vernemen wat er aan nieuwe zorgpaden beschikbaar is? Meld jij je dan aan voor dit congres? Klik je hier voor meer informatie?