‘Patiënt centraal’ is niet altijd beter
Array
Zorg die structureel is georganiseerd rond de patiënt leidt niet altijd tot betere functionele uitkomsten. Dat blijkt uit een gerandomiseerde trial naar het effect van cliëntgericht werken in de ergotherapeutische begeleiding van Nederlandse patiënten met multipele sclerose (MS), volgens een gestructureerd cliënt-georiënteerd model (Disabil Rehabil. 2013; epub 24 januari).
In deze geclusterde trial werden 156 MS-patiënten behandeld volgens het Canadese CPPF-model. Dit model stelt de patiënt en zijn of haar behoeften, wensen en behandeldoelen centraal, en waarborgt volgens een vast stramien dat deze in de behandeling aan bod komen. Een controlegroep van 113 patiënten ontving de gebruikelijke ergotherapie. Randomisatie vond plaats op het niveau van het behandelcentrum: een ziekenhuis of revalidatiecentrum. Primaire uitkomstmaten waren fysieke en functionele beperkingen en hun impact op autonomie en participatie. Secundair keken Isaline Eyssen (VUmc) en collega’s ook naar bijvoorbeeld handfunctie, vermoeidheid, pijn, kwaliteit van leven en de ervaren kwaliteit en cliëntgerichtheid van de therapie.
Na 4 maanden bleek patiëntgerichte therapie geen voordelen te bieden op de primaire uitkomstmaten. Wat betreft pijn, vermoeidheid en vitaliteit waren patiënten in de controlegroep zelfs iets beter af. En dat terwijl patiënten op zich wel tevredener waren over de kwaliteit van de cliëntgerichte ergotherapie. Een mogelijke oorzaak van het nadelige effect is volgens de onderzoekers dat er meer tijd gaat zitten in diagnostiek en afstemming met de patiënt, waardoor minder tijd voor behandeling overblijft. Een andere verklaring zou zijn dat patiënten en ergotherapeuten in samenspraak tot onhaalbare of anderszins niet passende behandeldoelen besluiten. De auteurs concluderen dat verdere brede invoering van cliëntgericht werken in de revalidatie moet worden heroverwogen.
Bron: NTvG/(Bijdrage: Esther van Osselen.)
