Negatieve berichtgeving raakt artsen
ArrayRuim een kwart van de artsen stelt zich voorzichtiger op naar patiënten sinds de recente stroom aan negatieve berichtgeving in de media over de medische sector.
Ze wijzen patiënten vaker op mogelijke risico’s, vragen meer onderzoeken aan en laten patiënten tekenen voor afgesproken beleid. Dat blijkt uit een onderzoek van Mednet onder 400 medisch specialisten en huisartsen dat dinsdag werd gepubliceerd.
Het nieuws over neuroloog Jansen Steur, de cardiologen van het Ruwaard van Putten en de ruzies in het Vumc heeft volgens Mednet grote gevolgen.
Meer dan de helft van de medici krijgt in zijn vrije tijd opmerkingen. Een medisch specialist schrijft dat hij regelmatig de vraag krijgt hoeveel vermijdbare doden hij op zijn geweten heeft. Een andere arts werd gevraagd ,,of hij ook vriendjes heeft die er eigenlijk niets van bakken”.
bron: NU nl
One thought on "Negatieve berichtgeving raakt artsen"
Comments are closed.
Het is een positieve ontwikkeling in reactie op een reeks medische schadalen die naar boven aan het komen zijn, dat er nu schriftelijk een overeenkomst (bij serieuzere behandelingen) door zorgaanbieders wordt opgesteld. Dat is alleen maar goed, dat past ook in het zakelijke apect van de zorgrelatie tussen zorgaanbieder en zorgconsument. Het betekent ook dat de WGBO eenduidig nageleeft moet worden, waarbij risico’s in behandeling ook benoemd zijn; maar zet er ook even in dat de (ver-)zwijgplicht niet langer absoluut is ! Prof. Leegemaate stelde het al, een arts mag spreken over ongewenste uitkomsten van een zorgbehandeling, maar hij dient zich verre te houden van uitspraken over geldelijke compensatie, dat is niet zijn terrein. Alleen kwalijke medische zaken hebben baat bij een extreme setting van zwijgplicht: zwijgcultus. Het is dus een goede zaak dat artsen zich gaan richten naar de WGBO, maar die ontwikkeling van naleving van wet(ten) mag nog een stapje verder, want verzwijgen van wantoestanden is misbruik van de zwijgplicht en werpt nadien juist een smet op het elan van de beroepsgroep:
Terecht vindt 85 procent van de ondervraagde artsen, dat het imago van de beroepsgroep hierdoor is aangetast en 45 procent voelt zich persoonlijk aangetast in de beroepseer… Een select groepje verpest het voor de rest…., waar hebben we dat al eens eerder gehoord ?
Het woord disfunctioneren is een verbloemende juridische term voor wat er werkelijk gaande is/was (misbruik), net als de term ‘gemist zijn’ een mooie beschuldiging-ontkrachtende-term is voor negeren. Het handelen naar willekeur (ook disfunctioneren) van Raden van Bestuur met betrokken artsen in kwesties gelijke als broeders in crime (bron prof. Leegemate) in de reactie op ongewenste medische kwesties is ook een belangrijke factor. Al die negatieve berichten zijn slechts het topje van een slachtoffer-berg aan gevallen ontstaan door juridische nalatigheid.
ARTSEN MOETEN SPREKEN als ze kwalijke zaken bevinden, omdat deze verzwijgen juist een kwalijke smet op de beroepsgroep zal werpen op langere termijn. Want de medische geheimhoudingsplicht is bedoeld ter bescherming van het elan van de beroepsgroep boven de belangen van de patient (bron mr. Nortier Phd.), maar dat betekent echter niet dat kwalijke zaken toebedekt moeten worden met een (ver-)zwijgcultus, want dat is oneigenlijk gebruik van medische wet- en regelgeving. (Oud-)minister Hirsch Ballin werd destijds in de KNMG nota ‘Veilig Melden’ (2007) geciteert, dat in afwachting van een nieuwe wetgeving ‘medische oneigenlijkheden’ nog steeds (!) niet vervolgt behoeven te worden…, dat is een signaal van de oude doofpot-cultuur en een oorzaak van het voortdurende kwaad ! Daar dragen we nu de consequentie van met een smet op het elan van de beroepsgroep.
Ik geloof niet dat artsen zich met criminaliteit geassocieert willen voelen als beroepsgroep? Een rechtmatig toepassen van het de plicht tot zwijgen en het recht tot verschonen hoort hier ook bij!
‘Vermijdbare doden’ en ‘er niets van bakken’ zijn ernst van de zaak-bedekkende termen uit de media, als men dieper zou graven in de casus, dan gaat medisch misbruik de gebezigde term zijn boven disfuntioneren. Dus nogmaals: U als eerzaam werkend zorgaanbieder wil daar toch niet mee geassocieert worden? Aldus: SPREEK , WAAR GESPROKEN DIENT TE WORDEN !
Eripiendo Victoriae Prosum, al helpende dien ik de overwinning.