Oud-directeur Kentalis Jan van Eijndhoven overleden

Gul, gelovig, gezellig en grenzeloos betrokken: zo beschrijven oud-collega’s Jan van Eijndhoven. Hij overleed op 21 april 2013. We nemen afscheid van een bijzondere man die 25 jaar lang, als priesterdirecteur, leiding gaf aan het voormalig Instituut voor Doven in Sint-Michielsgestel – nu Kentalis. Hij stond létterlijk dag en nacht klaar voor `zijn’ dove leerlingen en bewoners.

Van Eijndhoven groeide op in een Katholiek `onderwijzersgezin’. Zijn vader en vijf broers stonden voor de klas. Niet vreemd dat hem in `55 werd gevraagd als godsdienstleraar aan de slag te gaan bij het Instituut voor Doven aan de Theerestraat. Hoe je lesgeeft aan dove kinderen, leerde hij op de opleiding voor onderwijs aan gehoorgestoorden aan de Katholieken Leergangen in Tilburg, waar hij een van de eerste leerlingen was. “Het begin was moeilijk”, vertelt hij in een artikel in het Brabants Dagblad (9 maart 1991). “Het opbouwen van contact met de leerlingen vraagt tijd.”

Tien jaar later, in 1966, werd ‘meneer Van Eijndhoven’ priester-directeur, de zevende en laatste. Hij betrok een kamer op de eerste etage van het statige hoofdgebouw en was er vanaf dat moment áltijd voor de bewoners en leerlingen. “Hij had zelfs een telefoon naast zijn bed en als hij om elf uur ’s avonds de receptie sloot, werd de telefoon naar Van Eijndhoven doorgeschakeld. Hoe vaak hij geen zatlappen aan de telefoon heeft gehad….”, vertelt een collega in het boek `Doorbroken stilte’. Toine Schakenraad, zijn voormalig secretaresse vertelt: “Hij stond letterlijk dag en nacht klaar voor zijn leerlingen en bewoners. Hij kende ze allemaal, alle vierhonderd. Voor de bewoners van de afdeling Martha was hij als een ‘vader’. Hij stond ook open voor nieuwe ontwikkelingen, als de dove kinderen daar beter van werden. Daarbij was hij ook wel voorzichtig, in de zin van: je moet je oude schoenen niet weggooien, voordat je nieuwe hebt.”

Anne Oostra, voormalig directeur van Guyot (een rechtsvoorganger van Kentalis), herinnert zich Van Eijndhoven als bevlogen directeur. “Zijn visie was: geen gebarentaal en daarover viel niet te marchanderen. Toen Guyot in 1980 overstapte op het gebruik van gebaren leverde dat felle discussies op tussen Jan en mij. Daarbij vergat hij nooit zijn gastvrijheid – ondanks de meningsverschillen logeerde ik regelmatig een paar dagen op het instituut en ook daar werd dan iedere avond gediscussieerd.”

Toine Schakenraad beschrijft Van Eijndhoven als een vriendelijke, vrijgevige man: “Hij betaalde uitstapjes voor leerlingen of de groepsleiding bijvoorbeeld uit eigen zak.” Maar van Eijndhoven was ook iemand met overtuigingkracht. Voor het goede doel wist hij overal middelen los te peuteren. Hij kende ook veel mensen. Of we nu iets voor elkaar wilden krijgen in Den Haag of voor een school in Indonesië, hij regelde het. Zo nam Van Eijndhoven deel aan landelijke gesprekken over de vergoeding van verblijfskosten. In 1968 werd het eerste AWBZ-tarief vastgesteld, vertelt hij in het Brabants Dagblad. “Achttien gulden per dag voor het verblijf in ons instituut.” Ook kwamen er dankzij Van Eijndhoven al snel meer specifieke scholen en startte het instituut met het opleiden van docenten in derdewereldlanden.
Met zijn enthousiasme kreeg hij ook bij medewerkers veel voor elkaar Een oud-collega: “Als hij je iets vroeg, dan deed je dat graag voor hem. Dan kwam je een uurtje later thuis of kwam je op zaterdag terug, maar dat vond je eigenlijk helemaal niet erg, dat ging gewoon vanzelf”.

In 1991 nam van Eijndhoven afscheid, hij ging met de vut. “Het moeilijkste moment vond ik de laatste vergadering van de toelatingscommissie. Daar drong het besef dat ik met mijn werkzaamheden zou stoppen pas echt tot mij door”, vertelt hij in een artikel in De Meierij (20 maart 1991). Bij zijn pensioen in 1991 werd een erepenning in het leven geroepen. De J.J.M. van Eijndhovenpenning wordt nu uitgereikt aan mensen die zich op uitzonderlijke wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor auditief gehandicapten in het algemeen of voor Kentalis in het bijzonder.

De heer Van Eijndhoven heeft bijzonder veel betekend voor de dove leerlingen en bewoners van het toenmalige Instituut voor Doven en de ontwikkeling van het dovenonderwijs in het algemeen. Ons medeleven gaat uit naar zijn familie.
Aanstaande zaterdag is de uitvaart in de Sint-Janskathedraal in ‘s-Hertogenbosch.

Raad van Toezicht, Raad van Bestuur en medewerkers Koninklijke Kentalis

Redactie Medicalfacts / Alida Budding - Hennink

Samen met mijn dochter Janine Budding verzorg ik dagelijks het online medisch nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant is. De rol en beleving van patiënt & Healthy Ageing, zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik heb jarenlang ervaring in diverse functies in thuiszorg.

Recente artikelen