Stress na prikaccident
Array
Van de Londense arts-assistenten die deelnamen aan het onderzoek van Seyed Naghavi en collega’s, rapporteerde 12% na een prikaccident symptomen die passen bij een posttraumatische stresstoornis (PTSS). Bovendien meldden de aiossen 38% van de prikaccidenten niet, zo staat in Occupational Medicine (2013; epub 10 april).
De auteurs vroegen 179 aiossen op een introductiedag van hun opleiding in een groot Londens ziekenhuis om 2 vragenlijsten in te vullen: 1 over prikaccidenten en 1 over PTSS-symptomen, de ingekorte ‘Impact of Event Scale’ (IES-6). 147 artsen deden mee aan het onderzoek, van wie er 80 (54%) ooit een prikaccident hadden meegemaakt. Van hen vulden er 77 de IES-6-lijst in, 12% van deze artsen rapporteerden symptomen passend bij PTSS. In de algemene Engelse bevolking is de geschatte prevalentie van PTSS 3%.
Het risico op PTSS was niet geassocieerd met het geslacht van de aios, betrokkenheid van een hoogrisicopatiënt, locatie of tijdstip van het incident, het type instrument en het soort procedure. Wanneer iemand anders ‘schuldig’ was aan het accident, was de kans op PTSS echter bijna 9 maal zo groot als wanneer de aios zichzelf had geprikt (oddsratio: 8,6; 95%-BI: 1,38-53,7).
Het baart de auteurs zorgen dat de aiossen 38% van de prikaccidenten niet meldden. Als verklaring hiervoor geven de aiossen dat ze ‘het te druk hadden’, dat ze melden ‘teveel tijd vonden kosten’ en ze zelf hadden ingeschat dat het ‘ging om een ‘laagrisico-incident’. De onderzoekers benadrukken dat het belangrijk is om prikaccidenten altijd te melden, niet alleen vanwege eventueel benodigde post-expositie profylaxe, maar ook om zicht te hebben op artsen die mogelijk PTSS kunnen ontwikkelen.
Bron: NTvG/Renske Theus
