Use it or lose it: ook bij Duchenne
Array
Lichte fietstraining voor armen en benen vertraagt de achteruitgang van jongens met de spierdystrofie van Duchenne. Tot dusver werd gedacht dat training de achteruitgang juist versnelt. Eerder onderzoek werd echter verricht met weerstandstraining, niet met weinig intensieve dynamische training.
Dat schrijven Merel Jansen et al. (UMC St Radboud) naar aanleiding van hun kleine maar zorgvuldige onderzoek onder 30 Nederlandse jongens met Duchenne van ongeveer 10 jaar oud, die de mogelijkheid om te lopen bijna kwijt waren of kortgeleden rolstoelafhankelijk waren geworden (Neurorehabil Neural Repair. 2013; epub 24 juli).
Van de deelnemers kregen er 17 een fietsapparaat voor zowel armen als benen. De apparaten waren voorzien van trapondersteuning, waardoor de jongens ook met geringe spierkracht een kwartier lang 65 omwentelingen per minuut konden volhouden zonder dat zij uitgeput raakten. De controlegroep kwam op een wachtlijst. Het motorisch functioneren werd 7 keer gemeten. Primaire uitkomstmaten waren de Motor Function Measure (MFM) – waarmee het functioneren van het staan en verplaatsen, het axiale en proximale, en het distale bewegingsapparaat in kaart wordt gebracht – en de Assisted 6-Minute Cycling Test (A6MCT), een maat voor het uithoudingsvermogen.
Na een half jaar was de controlegroep op de MFM 4,9% achteruitgegaan (95%-BI: 2,2-7,6%) terwijl de interventiegroep stabiel was gebleven. Vooral het staan en verplaatsen, en de distale spierfuncties waren beter in de interventiegroep. Het uithoudingsvermogen was niet beter. Dat komt overeen met de hypothese van de Nijmeegse onderzoekers. Zij schetsen dat de snelle achteruitgang van patiënten met Duchenne in de fase waarin ze rolstoelafhankelijk worden deels wordt veroorzaakt doordat ze veel spieren niet meer gebruiken in de rolstoel. Mogelijk kan een passend trainingsprogramma de functionele achteruitgang vertragen.
Bron: NTvG/Esther van Osselen
