Onderzoek geeft beter inzicht in functioneren acute zorgaanbieders
Array
In Nederland sterven jaarlijks nog duizenden mensen door een hartinfarct of beroerte, veroorzaakt door afsluiting van één of meerdere bloedvaten. Bij beide aandoeningen is het van belang om zo spoedig mogelijk de bloedstroom naar het orgaan te herstellen. Uit onderzoek blijkt dat er vaak nog té veel tijd zit tussen een hartinfarct of beroerte en een opname in het ziekenhuis. De patiënt zelf speelt hierin een grote rol.
Voordat de patiënt met een hartinfarct of een beroerte voor behandeling in het ziekenhuis op de coronary care unit of respectievelijk op de stroke unit terecht komt, is er vaak al contact geweest met één of meerdere zorgaanbieders, zoals huisarts, huisartsenpost, ambulancedienst of de spoedeisende hulp. Onderzoekers van de Universiteit Twente hebben in opdracht van Acute Zorg Euregio en in samenwerking met diverse zorgaanbieders een onderzoek uitgevoerd onder patiënten, om inzicht te krijgen in het gebruik en functioneren van de acute zorgaanbieders in de regio Twente en Oost-Achterhoek.
De insteek van de Myocard Infarct en Cerebrovasculair Accident Keten (MICK) studie is vooral om te kunnen bepalen of er vertragingen of knelpunten in de acute zorgketen aanwezig zijn. Dit was voor het uitvoeren van de MICK-studie nog onvoldoende bekend.
Het onderzoek
In de MICK-studie zijn 202 patiënten met een verdenking van een hartinfarct opgenomen op de coronary care unit. Tevens zijn er 239 patiënten met verdenking van een beroerte opgenomen op de stroke unit. Gegevens werden verzameld via een vragenlijst en aangevuld met gegevens uit de ziekenhuisregistratie. Het betreft gegevens omtrent tijdstip waarop en omstandigheden waaronder klachten begonnen, tijdstip van ondernomen actie, opnametijd en einddiagnose. De ziekenhuizen die mee werkten aan het onderzoek zijn Medisch Spectrum Twente, Ziekenhuisgroep Twente en het Streekziekenhuis Koningin Beatrix (Oost-Achterhoek). Ook vulden diverse huisartsen, huisartsenposten, ambulancediensten Ambulance Oost en Connexxion, en spoedeisende hulp afdelingen een digitale vragenlijst in. Deze vragen hadden voornamelijk betrekking op de tijdstippen van contact.
Lange doorstroomtijden
Uit het onderzoek blijkt dat de tijd tussen optreden van de klachten en opname erg lang duurt. Een aanzienlijk deel van deze lange doorstroomtijd wordt veroorzaakt doordat patiënten zelf lang wachten met actie ondernemen. Ruim veertig procent van de patiënten met een vermoedelijk hartinfarct wacht langer dan zes uur met ondernemen van actie. Als er contact is geweest met de zorgaanbieder, wordt bijna de helft van de patiënten met verdenking van een hartinfarct binnen 90 minuten opgenomen in het ziekenhuis. Driekwart van de patiënten met verdenking van een beroerte arriveert binnen vier uur op de spoedeisende hulp. Voor patiënten die hiervoor in aanmerking komen is dan een half uur in het ziekenhuis zelf over, om over te gaan tot trombolyse. Een derde van de patiënten wachtte langer dan 4 uur voordat ze overgingen tot actie, met tot gevolg dat trombolyse niet meer mogelijk was. Dit deel van de totale doorstroomtijd zou mogelijk bekort kunnen worden.
Patiënten doorliepen diverse acute zorgketens alvorens zij in het ziekenhuis werden opgenomen. In een groot deel zijn twee of meer zorgaanbieders betrokken en dat vraagt om een goede afstemming en samenwerking. Rechtstreeks contact opnemen met de ambulancedienst leidt tot de kortste tijd tussen actie en opname in het ziekenhuis. Wanneer er als eerst contact wordt opgenomen met de huisartsenpost of een huisarts worden deze tijden langer.
Naast het feit dat patiënten zelf lang wachten met het ondernemen van actie kunnen er nog allerlei redenen ten grondslag liggen aan de lange doorstroomtijden. De MICK-studie richt zich echter niet op de achterliggende redenen en het waarom van de keuze van de patiënt. Een vervolgonderzoek kan hier beter inzicht in geven en aanknopingspunten bieden voor het verkorten van de tijd tussen actie en opname.
Bron: Universiteit Twente
