Omgang met euthanasie in Dordrecht verdient navolging
ArrayTweede-Kamerlid Ockje Tellegen van de VVD liet zich op 3 februari in het Albert Schweitzer ziekenhuis informeren over het werk van de euthanasieconsulenten. Zij noemde de omgang met euthanasie in dit ziekenhuis “een voorbeeld dat landelijk navolging verdient” en ze adviseerde het ziekenhuis om de manier van werken meer uit te dragen. Zodra een ernstig zieke patiënt in het Albert Schweitzer ziekenhuis wil praten over euthanasie, wordt een van de consulenten ingeschakeld om de precieze hulpvraag in beeld te krijgen en de patiënt te informeren over de mogelijkheden die de wet biedt. De consulenten staan ook zorgverleners bij die daadwerkelijk bij euthanasie betrokken raken. Ockje Tellegen wilde uit de eerste hand horen hoe dit werkt.
De Tweede Kamer debatteert momenteel volop over de toekomst van de Euthanasiewet. Er is veel aandacht voor euthanasie bij kwetsbare groepen, zoals psychiatrisch patiënten en mensen met dementie. “De laatste tijd is een aantal gevoelige punten rondom euthanasie erg sterk naar voren gekomen”, zei Tellegen tijdens het bezoek. “Die discussie moet niet tot gevolg hebben dat de Euthanasiewet toch weer strenger wordt. Wij willen de wet graag houden zoals die is en de uitzonderlijke gevallen beter en zorgvuldig regelen, de puntjes op de i zetten.”
Onder de huidige wet is euthanasie overigens nog lang niet voor iedereen toegankelijk, ook niet voor de patiënten die aan alle wettelijke eisen voldoen. De euthanasieconsulenten van het ziekenhuis vertelden het Kamerlid dat er nog veel artsen zijn die zich verre houden van euthanasie, hetzij uit principiële overwegingen, hetzij omdat ze het te veel ‘gedoe’ vinden. Sommigen weigeren zelfs om patiënten door te verwijzen naar een collega die er wél welwillend tegenover staat. Ook daarvoor moet een oplossing komen, vindt Tellegen.
Zij ziet daarbij niets in een plicht voor artsen om mee te werken. “Euthanasie is geen recht voor de patiënt, dan kan het voor artsen dus geen plicht vormen. Maar ik wil ook niet dat de Levenseindekliniek overbelast raakt, omdat die de taak op zich moet nemen die andere artsen laten liggen. De oplossing ligt erin dat voor patiënten op voorhand duidelijker moet zijn welke artsen wel en niet meewerken. Dat vraagt om meer bewustzijn en informatie. De manier van werken in het Albert Schweitzer ziekenhuis kan een voorbeeld zijn van hoe het werkveld het zelf kan regelen. Patiënten worden in dit ziekenhuis goed voorgelicht en indien nodig geholpen om een dokter te vinden die hun wens wil inwilligen. Dat kunnen wij vanuit Den Haag onmogelijk regelen.”
Euthanasieconsulent Bert van den Ende vertelde Tellegen dat praten over euthanasie bij patiënten veel rust geeft. “Het feit dat ze alle opties op een rij mogen zetten, geeft hun het gevoel dat ze regie hebben over de laatste levensfase. In de rust die daardoor ontstaat, wordt meestal uiteindelijk niet voor euthanasie gekozen. Slechts een klein deel van de aanvragen resulteert in actieve levensbeëindiging.”
Bron: ASZ
