Dermatoloog Thomas Rustemeyer: ‘Ik ben gek op uitrafelen hoe dingen in elkaar zitten’
ArrayZe hadden hem in Duitsland graag zien terugkeren, maar Thomas Rustemeyer (Essen, 1967) had het zo naar zijn zin bij VUmc dat hij is gebleven. Alweer bijna 19 jaar is hij hier op zoek naar ‘onnozele kleine dingetjes’, die grote impact kunnen hebben op iemands leven: allergenen.
Met de beurs die hem als dermatoloog in opleiding naar VUmc bracht, ging een hartenwens van Thomas Rustemeyer in vervulling: experimenteel immunologisch onderzoek doen. Zo raakte hij in de ban van de vraag hoe het komt dat het immuunsysteem bij sommige mensen zo heftig reageert op bepaalde stoffen.
Mosterd
“Onlangs was er een patiënt die het in een restaurant zo benauwd had gekregen dat hij moest worden gereanimeerd. Door zo’n ervaring kun je je heel onveilig gaan voelen. We hebben alles wat hij gegeten had geanalyseerd en kwamen uit bij de mosterd. Daar zat een stofje in waar hij niet tegen kan. Hij weet nu dat hij dat moet mijden. Ik zeg vaak tegen patiënten: koop een leesbril of een loep, zodat je de etiketten goed kunt lezen!”
Preventief screenen op allergie is niet mogelijk. “Je merkt het pas als je het hebt”, zegt Rustemeyer Cruyffiaans. De afdeling die Rustemeyer leidt – dermato-allergologie en arbeidsdermatologie – is uniek in haar zorgvuldig geprotocolleerde ‘opsporingsmethoden’. Rustemeyer vindt het fascinerend werk. “Ik ben gek op chemie, uitrafelen hoe dingen in elkaar zitten.”
Patiënten worden uitgemolken over hun leefstijl, er is een veilige omgeving voor het uitlokken van allergische reacties en er wordt intensief samengewerkt met specialisten zoals MDL-artsen, bedrijfsartsen, internisten en longartsen, bij wie patiënten vaak als eerste terechtkomen, en met allerlei beroepsgroepen met een verhoogd risico op allergieën. Rustemeyer geniet van die veelzijdigheid aan contacten. “Ik heb enorme mazzel met zo’n leuk vak.” Ook zijn vrije tijd moet er soms aan geloven – met Kerst zette hij nog een allergieschema voor patiënten in elkaar – maar hij gaat er ook graag op uit met zijn vier kinderen, hij tuiniert en zeilt.
Tattoo
De bakker, de verpleegkundige, de vinoloog, de schilder… ze komen allemaal bij Rustemeyer en zijn collega’s over de vloer om er vervolgens achter te komen dat ze allergisch zijn voor bijvoorbeeld rogge, latex, een bepaalde druif of een stofje in de verf. Met een passend advies gaan ze de deur weer uit. Als enige ter wereld kan de afdeling ook suikerpatiënten helpen die geen insuline kunnen verdragen.
Gelukkig zijn niet alle allergieën een kwestie van leven of dood. Rustemeyer laat een foto zien van een tattoo: een fel rood hart met guirlandes eromheen. “Morgen komt deze patiënt. Als blijkt dat zij allergisch is voor de rode inkt moet zij afstand doen van haar hart. Sneu, maar daar valt in dit geval mee te leven.”
Marianne Meijerink
bron: Tracer/VUmc