Geef specialisten ouderengeneeskunde de ruimte voor meer kwaliteit en flexibiliteit in de langdurige zorg
De specialist ouderengeneeskunde biedt kwaliteit door het verlenen van proactieve medische zorg waarbij hij samen met de patiënt en diens mantelzorger zoekt naar de meest passende zorg voor die specifieke patiënt (advance care planning). De sterke toename van het aantal chronische patiënten en de specifieke aard van deze patiëntengroep maken het echter hoog tijd dat er een voorziening komt van waaruit de ontwikkeling van kwaliteit betaald kan worden.
Te lang al is de vraag naar structurele en geoormerkte financiering van kwaliteitsbeleid binnen de langdurige zorg genegeerd. Wetenschappelijk onderzoek is nodig om specifiek op ouderen gerichte behandeling en medicatie te verbeteren. Er wordt te veel geleund op expertise ontleend aan de behandeling van jongere leeftijdsgroepen. Lumpsum financiering van instellingen, zeker in een tijd van bezuinigingen en krappe middelen, heeft geleid tot bezuinigingen op de randvoorwaarden waaronder de werkzaamheden worden uitgevoerd. Als eerste sneuvelden de kwaliteitsgelden. Geld voor richtlijnontwikkeling, indicatoren en permanente educatie van medewerkers is echter nodig om kwaliteit te waarborgen. Een kwaliteitsfonds langdurige zorg, waar de professionals werkzaam in de langdurige zorg een beroep op kunnen doen. Laat dit kwaliteitsfonds onderdeel zijn van de vernieuwingsagenda voor de langdurige zorg die vorige week door de staatssecretaris is toegezegd.
Acute medische zorg met hightech apparatuur spreekt misschien meer tot de verbeelding maar juist doordat de medische wetenschap op dit vlak tot steeds meer in staat is, groeit het aantal chronische patiënten. Het resultaat is dat mensen langer leven met enige beperkingen. De overheid gaat uit van een participatiesamenleving waarbij mensen langer thuis blijven wonen. Meer chronisch zieken die langer thuis blijven wonen; de samenleving verandert dus ook de zorg moet zich aanpassen. Meer flexibiliteit wordt verwacht van zorgaanbieders. De patiënt wil zelf de regie houden, zelf bepalen welke zorg passend is. Regelarme zorg is nodig om dit mogelijk te maken. Minder bureaucratie en meer mogelijkheden voor patiënt en hulpverlener om gezamenlijk een antwoord te vinden voor een passende zorgvraag. Hierbij hoort een persoonsgebonden budget, geld dat de patiënt volgt en regionale budgettering.
Het sluiten van verzorgingshuizen is alleen verantwoord als er een behoorlijke regeling komt voor crisisbedden, herstelzorg en tijdelijke opvang voor kwetsbare ouderen.
De aandacht van de specialist ouderengeneeskunde richt zich primair op de functionele mogelijkheden en beperkingen van de patiënt. Het gaat daarbij om het met de patiënt zoeken naar passende zorg op basis van shared decision making en advance care planning. Niet te veel en niet te weinig. Het geven van passende zorg, bijvoorbeeld in de laatste levensfase thuis of in het hospice of rondom het stellen van de diagnose dementie, kan alleen als de specialist ouderengeneeskunde wordt gezien als een arts waar de patiënt in het kader van de Zorgverzekeringswet een beroep op kan doen.