Kansenrapport Medische Technologie VK gelanceerd
ArrayOp donderdag 12 maart organiseerde de Taskforce Healthcare een bijeenkomst over de internationalisering van de topsector Life Science & Health. Tijdens dit goed bezochte evenement werden onder andere diverse rapporten gelanceerd die ondernemers uit de sector moeten ondersteunen bij hun stappen richting het buitenland en spraken diverse experts en ervaringsdeskundigen over de internationale ontwikkelingen. NBSO Manchester was deze dag ook aanwezig en presenteerde het rapport ‘Medische Technologie in het Verenigd Koninkrijk’. Door de vele positieve reacties worden nu vervolgactiviteiten ontwikkeld.
In het Verenigd Koninkrijk is medisch noodzakelijke zorg gratis voor iedere inwoner, de zorgkosten worden vanuit de Staatskas (HM Treasury) betaald.
Het VK geeft jaarlijks meer dan £140 miljard uit aan zorg, wat ongeveer gelijk staat aan 9% van het Bruto Nationaal Product en per hoofd van de bevolking afgelopen jaar ongeveer £1.912 bedroeg. De kosten voor de publieke (NHS England) sector telt hier voor ongeveer 85% van de totale zorg en in 2014 is hieraan circa £113 miljard uitgegeven. Dit is meer dan het OECD gemiddelde. Het VK wordt geconfronteerd met complexe uitdagingen ten aanzien van de volksgezondheid en de kosten die hiermee gepaard gaan: Mensen leven langer, de gezondheidsproblemen zijn complexer en de ongezonde levensstijl van de bevolking is een belangrijke oorzaak van veel ziekten en aandoeningen. Hart- en vaatziekten, diabetes, kanker en dementie zijn de belangrijkste burdens of disease, maar ook psychische problemen en het aantal gehandicapten zorgen voor hoge zorgkosten.
In 2013 zijn hervormingen in het systeem via de Health & Social Care Act 2012 van kracht gegaan die meer bevoegdheden bij lokale organisaties
legt en meer betrokkenheid van private aanbieders mogelijk maakt. In de ‘5 year forward view’ die NHS december jl. heeft gepubliceerd worden deze hervormingen verder vorm gegeven. Behalve het mogelijk maken van betere zorg ligt de nadruk vooral op kostenbesparingen, tijdbesparingen (m.b.t. wachttijden en het implementeren van nieuwe technologiee?n en behandelingen) en betere uitkomsten voor patie?nten. Hierin wordt een groeiend aandeel van de private markt voorspelt en dienen NHS aanbieders voortaan meer te concurreren met private zorgaanbieders voor het verkrijgen van NHS contracten. Beslissingen over eventuele verdere hervormingen worden door het volgende kabinet genomen. De verkiezingen vinden in mei 2015 plaats.
De NHS in het VK bestaat uit NHS Wales, NHS Scotland, NHS North Ireland en NHS England. Deze laatste is het grootst en in Engeland verantwoordelijk voor landelijke zorgdiensten (o.a. immunisatie, preventie, gezondheidschecks, defensie en detentie en eerstelijnszorg/ acute zorg die via ziekenhuizen en huisartsen mogelijk worden gemaakt) en lokale zorgdiensten (voornamelijk tweedelijnszorg en andere typen zorgdiensten). De budgetten voor landelijke diensten worden door NHS England toegewezen en door NHS zorginstellingen aangeboden. Lokale budgetten, ongeveer £60 miljard (60% van het totaal beschikbare NHS budget) worden aan Clinical Commissioning Groups (CCG’s) toegekend die vervolgens verantwoordelijk zijn voor het mogelijk maken van lokale zorgdiensten via publieke en private zorgaanbieders. Verzorging en zorg die niet medisch noodzakelijk is, worden in principe niet door NHS aangeboden en liggen volledig bij de private en vrijwillige (sociale) sector welke circa 14% van de markt omvatten. De private markt wordt gefinancierd vanuit aanvullende zorgverzekeringen, eigen bijdragen van patie?nten of via commercie?le contracten aan bedrijven (bijvoorbeeld via bedrijfsartsen).
Monitor, de Care Quality Commission, Healthwatch, NICE en Health & Social Care Information Center hebben elk hun eigen nationaal opgelegde en statutaire taken en verantwoordelijkheden om toe te zien op de zorg, deze te reguleren en te monitoren. De General Medical Council, General Dental Council en vergelijkbare organisaties zijn de organisaties die de beroepsgroepen reguleren.
M.b.t. de zorgaanbieders wordt onderscheid gemaakt tussen publieke en private aanbieders. Van de publieke aanbieders zijn de huisartsen (General Practitioners) en de ziekenhuizen de belangrijksten. De huisarts is verantwoordelijk voor het aanbieden van eerstelijnszorg (primary care) en zorgt voor de eerste behandeling en advies. Wanneer deze zelf niet in de zorgbehoeften kan voorzien, wordt de patie?nt doorverwezen naar een (specialistische) zorgaanbieder, veelal in een ziekenhuis. Zonder een doorverwijzing van de huisarts ontvangt men geen specialistische zorg. Er bestaan circa 9000 huisartsenpraktijken en posten (230.000 huisartsen) die eerstelijnszorg aanbieden. Slechts 3.5% hiervan is privaat. Er zijn 236 NHS ziekenhuizen en 250 private ziekenhuizen. De NHS ziekenhuizen leveren echter 95% van de ziekenhuisdiensten. Alle NHS ziekenhuizen zijn aangesloten bij NHS Foundation Trusts of NHS
Trusts die hun budgetten via de eerder genoemde CCG’s krijgen toegewezen. Specialistische ziekenhuizen zijn er in het VK nog niet echt omdat in principe ieder NHS ziekenhuis dezelfde zorg aan moet kunnen bieden. Enkele ziekenhuizen hebben zich echter wel weten te specialiseren o.a. omdat zij frequent dezelfde behandelingen aanbieden. Hetzelfde geldt voor diverse private ziekenhuizen.
De private sector is ontwikkeld onder toezicht van de NHS om aanvullende diensten aan te kunnen bieden waar de publieke sector niet toe in staat of geschikt voor was en maakt momenteel ongeveer 14% van alle zorgaanbieders uit. Er vindt in toenemende mate outsourcing vanuit de NHS. Binnen de private zorg vormt lange termijn zorg (chronische zorg) met 47.7% het grootste deel van de sector. Medische zorg (operaties en behandelingen) die niet-medisch noodzakelijk is (bijvoorbeeld plastische chirurgie), is tevens belangrijk binnen de private sector. Eerstelijns zorgdiensten (Primary Care) door prive? artsen is een groeiende binnen de sector, mede door de lange wachttijden binnen NHS, de openstelling van de NHS markt voor private partijen, alsmede de economische groei. De belangrijkste private ziekenhuisketens zijn Spire Healthcare, HCA, Nuffield Health, Ramsay Health Care UK en General Healthcare Group en deze sector wordt gefinancierd uit o.a. verzekeringen. Circa 11 procent van de Engelse bevolking heeft een aanvullende zorgverzekering (veelal via de werkgever) en dit aantal is groeiende. Bovendien moeten NHS instellingen (o.a. Foundation Trusts en GP’s) sinds 2013 concurreren met private zorgaanbieders om NHS England contracten om verdere bezuinigingen en kwaliteitverbetering mogelijk te maken. Daarnaast bestaan circa 10.488 aanbieders van (aanverwante) zorgdiensten waar per jaar ongeveer £3.7 miljard aan omzet in om en betreffen onder andere oogheelkunde, fysiotherapie, bedrijfsgeneeskundigen, podotherapie en logopedie.
Kansenrapport: Medische Technologie in het VK
Innovatieve behandelingen worden vaak niet landelijk door NHS aangeboden, ondanks dat hier wel veel een toenemende vraag naar is. Individuele NHS zorginstellingen (met name de NHS Foundation Trusts) staan echter vrij in hun keuze om zorg aan te bieden door nog niet door NICE in de landelijke richtlijnen zijn opgenomen. Hetzelfde geldt ook voor Private zorginstellingen. Deze beschikken over hun eigen budgetten.
NHS England geeft jaarlijks circa £20 miljard uit aan de inkoop van goederen en diensten om zorg aan te kunnen bieden. 73% van de binnenlandse vraag wordt via import voorzien, terwijl export zorgt voor 66% van de totale omzet in de sector. Een groot deel van de Medical equipment is afkomstig uit met name de VS (30%), Duitsland, Nederland, Frankrijk, Belgie?, China en Japan. Ondanks de crisis en de bezuinigingen binnen de NHS is deze markt tussen 2009 en 2013 sterk gegroeid. NHS is de grootste inkoper van medische apparatuur en consumables, £1 miljard hiervan wordt vermoedelijk uitgegeven aan equipment (technology) zoals diagnostics en Imaging.
De belangrijkste ontwikkelingen die van invloed zijn op de verwachte groei in de sector zijn de behoefte aan innovatie, de noodzaak om kosten te besparen, toenemende vraag voor buitenlandse leveranciers, economische groei van minstens 2.5% per jaar in de komende jaren waarmee ook de Private Health Care markt zal toenemen, lange wachttijden bij NHS ziekenhuisbehandelingen en het toenemende aantal 65 plussers. Deze ontwikkelingen bieden vooral kansen voor bedrijven met innovatie technologie en e-health oplossingen, maar ook op het gebied van zorginfrastructuur.
De meest voorkomende wijzen van inkoop zijn; Individuele lokale contracten, Consortium contracten (vaak via Foundation Trusts), NHS Landelijk via National Framework Contracten (NHS Supply Chain). Bij alle vormen van contracten wordt steeds meer gebruik gemaakt van e-procurement. Private zorgaanbieders beschikken over hun eigen budgetten en hun eigen inkoopafdelingen. De inkopers voor zowel NHS als prive? ziekenhuizen en klinieken maken veelal gebruiken van medische distributeurs.
Het is gebruikelijk voor bedrijven die een nieuw product op de markt proberen te brengen, dit kosteloos via een proefperiode (van een aantal maanden) aan te bieden aan een NHS instelling zodat de clinicians die invloed hebben op de aanschaf hiervan op een laagdrempelige manier het product kunnen testen. Het hebben van een goede lokale partner, kan dit proces vergemakkelijken, omdat zij vaak reeds over lokale contacten met de juiste influentials, clinicians, commissioners en ziekenhuizen beschikken. Voor innovatieve producten loont het ook om contact te zoeken met NICE, NIHR en Supply Chain, evenals samen te werken met individuele ziekenhuizen en clinicians (middels proefperiodes of clinical trials).
Medische apparaten die in het VK worden verkocht vanuit een ander EU land waar het product is goedgekeurd voor verkoop, voldoen automatisch aan de richtlijnen die in het VK gelden. In alle EU landen geldt de Medical Devices Directive. Voor alle medische producten die in de EU op de markt gebracht worden, geldt dat zij een CE Marking moeten hebben. In relatie tot patie?ntgegevens bestaat erg strikte wet-en regelgeving over hoe hier mee omgegaan moet worden. De twee belangrijkste zijn de Data Protection Act (1998) en de Human Rights Act (1998).
Tenslotte is het belangrijk om rekening te houden met cultuurverschillen tussen Nederland en het VK bij het betreden van deze markt.
Klik hier om de executive summary van het rapport te downloaden [PDF].Wilt u het hele rapport ontvangen of heeft u vragen, dan kunt u contact opnemen met Roxana de Raad en Els Steiger [email protected] van het NBSO of Jennifer Schrage [email protected] van de TFHC
