Jongeren met verstandelijke beperking aan de slag in speeltuinen

Jantje Beton en Fonds verstandelijk gehandicapten hebben een extra bedrag van Euro 446.000,- ontvangen tijdens het GoedGeldGala van de VriendenLoterij. Met deze schenking helpen de twee goede doelen 875 jongeren met een verstandelijke beperking aan een stage- of werkplek in 125 speeltuinen en krijgen de speeltuinen extra hulp bij het onderhoud, zoals de groenvoorziening en het schoonmaken van de speeltoestellen. Voor de door bezuinigingen getroffen speeltuinen is deze hulp meer dan welkom en kunnen door dit project maar liefst 65.000 kinderen blijven buitenspelen.

Gewoon meedoen, geen vanzelfsprekendheid
Pauline van der Loo, teamleider programma’s bij Jantje Beton: ‘Speeltuinen zijn zeer geschikt als plek om jongeren met een verstandelijke beperking te laten integreren in de maatschappij. In speeltuinen worden veel overzichtelijke, arbeidsmatige activiteiten uitgevoerd die deze jongeren met plezier voor hun rekening kunnen nemen.’
Voor de duizenden jongeren met een verstandelijke beperking is gewoon meedoen in de samenleving geen vanzelfsprekendheid. Sara van der Weerd, projectadviseur bij het Fonds verstandelijk gehandicapten: ‘Het hebben van een dagbesteding is voor deze jongeren erg belangrijk. Het helpt ze hun talenten te ontwikkelen, vergroot het gevoel van eigenwaarde en biedt ze sociale contacten.’

Extra hulp voor speeltuinen

Jantje Beton heeft in eerdere pilot-projecten ervaren dat de speeltuin een zeer geschikte werk- en stageplek voor jongeren met een verstandelijke handicap is. Van der Loo: ‘Bovendien is extra hulp voor de speeltuinen meer dan welkom, veel speeltuinen zitten te springen om aanvullende werkkrachten.’ Ruim 40% van de bij de NUSO, de landelijke organisatie voor speeltuinen, aangesloten speeltuinen geeft aan te maken te hebben met bezuinigingen (TNS Nipo, 2015). ‘De recessie en het wegvallen van gemeente subsidies maken het voortbestaan van speeltuinen soms zo moeilijk dat ze het niet meer redden. Daarbij is het tekort aan vrijwilligers voor speeltuinen een groot probleem. Gevolg is minder speelmogelijkheden en activiteiten voor de kinderen. Dit terwijl voldoende en aantrekkelijke speelplekken enorm belangrijk zijn voor kinderen, zeker in een tijd waarin 80% van de kinderen te weinig beweegt (TNO Trendrapport Bewegen en Gezondheid 2010/2011).’

Een passende stage- of werkplek
Voor jongeren met een verstandelijke beperking is juist het vinden van een passende stage- of werkplek een enorme uitdaging. ‘Niet alle bedrijven zijn er op ingericht iemand met een beperking op de werkvloer te hebben. Door dit project creëren we in één klap bijna 875 van dit soort plekken, die perfect passen bij jongeren met een verstandelijke beperking’, vertelt Van der Weerd.

Extra financiering VriendenLoterij

Jantje Beton en Fonds verstandelijk gehandicapten hebben als doel de komende drie jaar 875 jongeren met een verstandelijke beperking en de speeltuinen bij elkaar te brengen. Dit was niet mogelijk geweest zonder de extra financiering van de VriendenLoterij. De VriendenLoterij ondersteunt organisaties die zich inzetten voor de verbetering van gezondheid en welzijn.
Tijdens het Goed Geld Gala werd onthuld dat er in 2016 een recordbedrag van ruim 52,9 miljoen euro gaat naar maatschappelijke initiatieven die mensen met onvoldoende middelen of mogelijkheden een steuntje in de rug geven.

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.

One thought on "Jongeren met verstandelijke beperking aan de slag in speeltuinen"

  1. Per toeval kwam ik op uw site terecht. Dit is weer zo vreselijke nacht dat de slaap me niet vatte kan. alles gaat door me hoofd en de onrust giert door mijn lijf. hop me bed uit en toch weer onverbeterlijk opzoek naar een oplossing. 8 jaar lang problemen pijn en verdriet. En wat me is gebleken, dat ik het echt alleen moet doen. Ja ook in een land als Nederland sta je er alleen voor. Het heeft me 30 jaar van me leven gekost. En toch vecht ik door!!!! Net zolang tot er een wonder gebeurd en ik toch nog een keer me kind gelukkig mag zien.
    Het betreft geen probleem van een burenruzie of een probleem zoals vele als een probleem zien. DAn ben ik al snel geneigd te zeggen ga is in mijn schoenen staan dan kijk je wel even anders tegen het leven aan

    Nee het betreft me zoon die al va zijn 12 jaar niet meer na school gaat. Het waren de artsen die het advies gaven en de leerplicht was goed geïnformeerd om mijn zoon ontheffing te geven. Ik hoor de professor nog zeggen dit kind heeft de pech dat hij niet alleen autistisch is hij heeft zoveel meer en dat maakt het heel complex. Ze begrepen dat me zoon de school niet aankon, hij mocht stoppen en nu moet deze jongen succes ervaringen op doen. Wat heb ik achteraf spijt en kan u met mijn hand op mijn hart zeggen va dat moment is mijn leven 180 graden omgedraaid. Ik was een succesvolle zakenvrouw, maar omdat mijn zoon overdag niet naar school ging en ik hem moest vermaken, heb ik besloten dat ik als moeder voor haar kind moest gaan, dus verkocht me bedrijf. stukje bij beetje viel er steeds meer weg. me huwelijk liep stuk, vrienden begonnen me zoon als lastpak te zien. ( niet even realistisch nadenken dat een jong kind niet hele dagen thuis hoort te zitten) nee ze zagen hoe erg hij met de dag werd…
    Hulp zou je zeggen, Ja van de wal in de sloot. Want stichting mee moest ervoor zorgen dat er een geschikte dagbesteding zou komen voor me zoon. nou dat heeft ongeveer 4 jaar geduurd. en omdat ik niet mee stemde in hun belachelijke aanbod werd ik als lastig gezien. Ja ik deed me zoon idd niet naar een dagbestedingsproject waar ex verslaafde en alcoholisten de dag door brengen. Niet dat ik die mensen veroordeel zeker niet. Maar omdat me zoon heel veel angsten had en dit zeker ze plek niet was. ik kreeg weer een andere medewerker maar nooit was er een plekje die ze me aanboden. nee jeugdzorg zou zich er even mee bemoeien. Toen de mensen van jeugdzorg aan me deur stonden zei mijn instinkt oké dit gaat hem niet worden!! Ze stelde zich netjes voor en dachten ook gelijk bij mijn binnen te treden. Nou nee ik vroeg hen wat ze kwamen doen. ik vertelde hen gelijk dat ze van harte welkom waren als ze met een dagbesteding kwamen maar als ze kwamen om te zeuren en opzoek te gaan naar alles wat er zogenaamd mis was bij ons thuis, dat ze dan beter maar uit mijn gezicht veld konden gaan want ik had genoeg aan me hoofd.
    De zorg werd groter ( en ik blijf erbij dat mijn zoon echt door het eeuwig thuis zitten en geen alternatief krijgen zo is geworden zoals hij nu is) Zonnenhuizen zou de juiste behandelplek zijn dus wij erheen. bij mijn eerste keer een bezoek wist ik dit is het niet, maar geef het een kans… het gaat immers om me kind. Na het 3 e bezoek bij de psychiater Dhr Lieverlede werd mijn verteld dat me zoon aan de medicatie moet. alle alarmbellen gingen af!!!! en ik zo alert ik ondertussen was geworden vroeg deze beste arts: Wat is uw diagnose ……….. Even nadenken en ja uw zoon heeft een depressie en de medicijnenen gaan hem wat meer rust geven. vastbesloten dat dit totaal niet de waarheid zou zijn nam ik het recept aan en ging richting huis, ik had me voorgenomen dat hij de medicijnen niet kreeg. Want mijn zoon zit niet in een depressie dat zei me gevoel…..
    wat het wel was kon ik ook niet zeggen. ik heb na weken van ellende toch een keer op punt gestaan dat ik dacht joh zet dat gevoel aan de kant en geef hem die medicijnen, die meneer is immers een arts en je kind is dood ongelukkig.
    zo gezegd zo gedaan.
    Mijn lieve hemel wat me toen gebeurde is met geen pen te beschrijven
    na paar dagen van pillen was ik me zoon kwijt. en wat geen ene moeder wil mee maken is me gebeurd. ik moest me zoon van het spoor halen deze pillen werkte zo averechts dat hij het echt niet meer zag zitten.
    Woest en zo verslagen gaf ik deze pillen aan de goede man met de mededing ze zelf eens te nemen. De andere optie waar hij mee kwam dat is het eerste moment geweest dat ik beefde hoe smerig het in Nederland is!!!
    Mijn zoon zou een tijdje bij hun opgenomen worden om zo tot rust te komen zowel hij als ik. Ik liet me even informeren en tijdens de rondleiding ben ik zo geschrokken van de jeugd die daar zat. allen onder de pillen en als suffe levenloze liepen ze hun dag daar vol te brengen. Ik zag me zoon al daar tussen lopen en draaide om. bedankte voor de rondleiding en ging; Gehuild heb ik en had een hele smerige smaak over wat ik gezien had, Toen zonnehuizen in de gate kreeg dat ik totaal niet in ging met hun praktijken en hun duidelijk vertelde dat er kinderen onterecht daar zaten. het voor hun een mooi inkomen was. werd ik gesommeerd het pand te verlaten. echter 3 maanden later las ik dat zonnenhuizen failliet was verklaard. Dus die dachten nog even een kamer te vullen met mijn zoon.
    Zo intens blij dat ik na me gevoel had geluisterd want jaren later werd er in het ziekenhuis de juiste diagnose gesteld ( dat onderzoek duurde alles bij elkaar een jaar) En er was geen sprake van depressie zeker niet. Mijn zoon heeft Kleinfeld syndroom of wel XXY syndroom genoemd. hij is autistisch heeft een iq van 61 (dus zeer laag).
    Nu had ik wel een diagnose maar wat ik daar mee bereikt heb gewoon niks.
    Nu 8 jaar later zit me zoon nog thuis en is ondertussen in zijn pubertijd. Het word steeds zwaarder en hij heeft genoeg moeten doorstaan (zoals scheiding wat ook met geweld vaak te maken had, terwijl mijn man nooit gewelddadig was daarvoor)
    Mijn zoon heeft trauma opgelopen, en heeft last van kopie gedrag. Wat voor mijn zo zwaar is om me kind te zien en hem hoort schreeuwen ik kan niet meer ik wil ook niet meer. iedereen heeft me kapot gemaakt. En hulp instanties inschakelen? ik heb ze allemaal gehad…. Maar ben er ook achter dat er in Nederland alleen hulp bestaat uit: Pillen geven en liefst medicijnen met op eind van de naam PAM.
    Optie 2 UIT HUIS BIJ DE OUDERS EN IN EEN GROEP OM ZO IEDERE MAAND EEN FLINK BEDRAG TE ONTVANGEN.
    waneer ik om handvatten vroeg werd het me snel duidelijk waar het gesprek na verloop van tijd heen ging. Ik kreeg van huis uit een crisis telefoon nr . die kon ik dan bellen en zo ga je als ouders echt mee in het vieze systeem van de hulpverlening……
    En wat me dan nog het allermeeste pijn heeft gedaan. ik had het te zwaar en niemand stond me bij
    ik belde lijn 5 ik dacht die zijn bekend met de problemen die mijn zoon heeft. ik werd uiterst goed gehoord, en begripvol.
    3 keer per week kwam een mevrouw en namen we de problemen door en had ze een luisterend oor. alleen dat al was voor mijn zo fijn. want vrienden haken gauw af hoor dus moet je het alleen gaan doen.
    De mevrouw waar ik zo fijn me verhaal aan kwijt kon had een andere functie gekregen en helaas kwam zij niet meer. Haar collega nam het over en zo kreeg ik in half jaar tijd 5 verschillende mensen over de vloer. weer had ik het gevoel dat het niet ging zoals ik had gehoopt. En na het inzien van het dossier wat bij de aanvraag werd gemaakt zag ik tot me schrik dat ze bij de aanvraag van CIZ een indicatie hadden aangevraagd voor 24 uur zorg. Dat houd in dat mijn zoon bij hun zou wonen. Terwijl me zoon gewoon al die tijd bij mijn woonde. Dus pure oplichterij!!!! Woest ben ik naar het hoofdkantoor gegaan en liep ieder kantoor in. Tot ik in de kamer van de grote heren kwam. ik was zo volgelopen van woede en sprak de heren aan hoeveel van deze indicaties er waren? Hoe halen jullie het in je hoofd om over deze doelgroep onterecht geld te stelen…….
    ik had ze op willen hangen aan de hoogste boom, en zo ben ik van nature ook echt. ik kan niet tegen onrecht. maar ik had de kracht niet meer. ik was toen al op
    ik was me pgb kwijt geraakt omdat die door lijn 5 werd omgezet in zorg in natura, als me kind maar geholpen werd ik had er alles voor over.
    Nu hij nog thuis zit en de agressie steeds meer tegen me keert. moet ik verplicht aangifte doen om zo via de rechter hulp te krijgen. Dat ik ooit nog tegen me zoon aangifte zou doen had ik echt niet gedacht. Dat is zo pijnlijk. want hij word gezien als verdachten. Maar ook dat was weer een tegenslag want 2 x toe werd dat een sepo. omdat het familie is en er geen getuige bij waren/. Er werd me gevraagd de volgende keer opname te maken van het conflict zodat ik bewijs zou hebben.
    Weet je Ik doe helemaal niks meer want Altrecht is er nu bij betrokken en hulp nee dat krijg ik niet er word me gezegd we kunnen niks doen uw zoon is meerder jarig als hij geen hulp wil dan laten we hem gewoon ze gang gaan,. dit soort mannetjes gaan toch de verkeerde weg in. We wachten gewoon tot hij de fout in gaat dan zien we hem vanzelf hier maar dan verplicht via justitie.
    Beste Allen deze moeder geef echt niet op!!!!!! maar ik ben echt zo op het eind van me latijn, en zie echt geen enkel zonnestraaltje meer. Me kind is voor ze leven getekend en ik blijf erbij dat de instanties ons leven verwoest hebben omdat ik nooit mee ging in hun 2 opties. Wie is er voor ons? Want vandaag of morgen gaan er ongelukken gebeuren en wie word er dan nagekeken ja me zoon. maar de grote dieven die voor geld heerlijk vele kinderen op hun wijze kapot maken.

    Geef me de gouden Tip

Comments are closed.

Recente artikelen