Veel haken en ogen aan de mogelijkheden van digitalisering voor mensen met een beperking
ArrayICT ontwikkelingen zijn heel kostbaar en net als in de wereld van de mens die op of boven de norm functioneert, geldt ook bij veel mensen met een verstandelijke beperking de vraag of ICT het leven werkelijk van betere kwaliteit maakt. Aanleiding van deze blog is het opiniestuk van Ernst Klunder, bestuurder van ’s Heeren Loo, waarin hij stelt dat digitalisering in de VG-sector de ultieme stip op de horizon is. Voordat digitalisering een grotere rol kan gaan spelen binnen de zorg voor mensen met een verstandelijke (en/of andere) beperking moeten er eerst een hoop randvoorwaarden worden ingevuld. Alleen dan kunnen digitale toepassingen voor de VG-sector als een waardevolle mogelijkheid om een ‘goed leven voor cliënten’ en ‘mooi werk voor medewerkers’ worden ingezet.
1. De belofte van een goed leven voor onze cliënten;
Zolang we niet definiëren wat ‘een goed leven’ behelst en we dat aan blijven passen op de mogelijkheden van de groep, doen we velen te kort. Zou onderzoek niet hier moeten starten ipv bij het aanbod?
Klunder benoemt zelf in het interview dat de zorg te gefragmenteerd werkt en dat iedereen voornamelijk voor zichzelf bezig is. Maar hoe worden de innovatie budgetten die s Heerenloo besteed, verdeeld over de populatie op de terreinen? Komt iedereen aan bod? En worden de uitkomsten van al dat onderzoek ter beschikking gesteld aan iedereen die zorg nodig heeft, of alleen tbv de cliënten van de verschillende s Heerenloo locaties? Het gaat per slot om zorgbudget dat in feite iedereen die zorg nodig heeft ten goede zou moeten komen. Net zo als alle aanpassingen en diensten die geboden worden op de terreinen misschien voor mensen die niet plaatsbaar zijn en thuis moeten blijven wonen.
2. De belofte van het bieden van mooi werk aan onze medewerkers;
Deze belofte is veel waard, maar of de sleutel in ICT oplossingen zit, is de vraag. Tot nu brengt elke slag die geslagen wordt een golf van nog meer data honger met zich mee. Vaak worden de bestuurslagen heel blij van de nieuwe informatie stroom, maar of zij zich realiseren dat het ook vaak ten koste gaat van het arbeidsgeluk van de medewerkers op de vloer, is niet duidelijk.
3. De belofte van het opereren als duurzame, gezonde organisatie.
Een duurzame en gezonde organisatie kan tot op de cent nauwkeurig aangeven waar welk budget aan besteed is, dus ook de besteding van de individuele zorgbudgetten, meerzorgbudgetten, de kosten van terrein, administratie, onderzoek en huisvesting.
Als laatste benoemt Klunder in het interview:
“Op politiek en financieel gebied zijn er nog wel enkele slagen te maken.”
De roep om meer geld is wellicht heel legitiem, de inzet van verwanten misschien ook, maar sinds de invoering van de nieuwe bekostiging systemen in 2015, zijn de kosten dusdanig exponentieel gestegen dat meer inzicht in cijfers toch wel heel wenselijk is. Alleen dan kan er toch sprake zijn van een duurzame ontwikkeling?
