Het Verdriet van Egbertsduin

Lotgevallen of het Lot van het gevallen Egbertsduin, Zorghotel op Schiermonnikoog’
egbertsduin-verwaarloosdDe titel van dit stukje is ‘gepikt’: eerder verscheen een artikel met dezelfde titel in het Dagblad van het Noorden. Maar ik kon niets beters vinden, dat zo direct de emotie, pijn en frustratie weergaf. In juni 2007 werd ik benaderd door mijn “Headhunter” met het bericht dat er een plotselinge vacature was op Schiermonnikoog (Hotelmanager) in een Zorghotel. Zo vlak voor (eigenlijk al in) het hoogseizoen gaf dat grote problemen inzake de bedrijfscontinuïteit. Men was op zoek naar een tijdelijke invulling voor 3 maanden. Mijn huiswerk leerde mij dat Stichting Philadelphia Zorg het Hotel exploiteerde en op dat moment een intensief contact onderhield met de C.H.N. (Hoge Hotelschool Leeuwarden, heden ‘Stenden University’) om door gedegen samenwerking te komen tot een juiste exploitatie (i.e. acceptabel bedrag ‘onder de streep’ in combinatie met de doelstellingen van een / het Zorghotel). Hiertoe zou de C.H.N. (I.S.M.) na gedegen onderzoek een Business Plan opstellen, waarbij een ruime inzet van 3e-jaars HBO-studenten (Zorg en Hotel) zou plaatsvinden. Datzelfde huiswerk leerde mij tevens dat er al ettelijke Managers vanaf 2004 actief waren geweest.

Ik werd uitgenodigd voor een gesprek bij de C.H.N. met de directeur en de bestuursadviseur van de Stichting Philadelphia. Twee dagen later volgde een bezoek aan Schiermonnikoog. Na aangenaam contact werd op mijn voorstel besloten om een contract aan te gaan van 1 augustus tot en met 31 december 2007, zodat het bedrijf in rustig vaarwater geleid zou kunnen worden en de opstelling van het Business Plan alle mogelijkheden kreeg. In juli 2007 ben ik een aantal malen bij de voorbesprekingen van het Business Plan op Schiermonnikoog aanwezig geweest.

De aanwezigheid van de C.H.N als ‘partner’ gaf voor mij de doorslag om mijn werkzaamheden op het Eiland te starten.

Na 1 augustus nam ik al snel kennis van details van de voorgeschiedenis van het Hotel. Het bevreemdde mij enigszins dat enkele ondernemers op het Eiland in staat waren om mij gedetailleerder te informeren dan mij werkgever. Zo was er o.a. ‘het geschil met de Buurman’, waarbij ik hoogst verbaasd was over de arrogante toon die mijn werkgever aannam in de betreffende correspondentie. Bij enige navraag werd mij in een e-mail te kennen gegeven: “niet mee bemoeien”. Tussentijds hadden (nota bene!) derden mij ongevraagd al voorzien van het volledige dossier. De uitkomst van het geschil (maart 2008) was voor de Stichting Philadelphia (dus Hotel Egbertsduin) uitermate nadelig, echter mijns inziens onnodig. Meerdere malen heeft de wederpartij getracht de zaak op juiste wijze te schikken. In mijn bijzijn van een gesprek tussen wederpartij en 2 PH-functionarissen kwam een voor alle partijen een prima oplossing op tafel. Het bestuur wilde er echter niet aan; alle waarschuwingen werden in de wind geslagen. Kosten: € 432,000,00.

Ook leerde ik al snel dat er op ‘het Hoofdkantoor’ een duidelijke aversie was tegen het hotel. Allereerst was de organisatie niet ingericht / voorbereid op het exploiteren van een Hotel, maar ook werd het bedrijf gezien als ‘het paradepaardje’ van het Bestuur met als gevolg duidelijke tegenwerking op enkele gebieden. Let wel: er waren wel degelijk meerdere functionarissen in Nunspeet (en elders) aanwezig die hun uiterste best hebben gedaan voor het Zorghotel. Helaas waren ze in de minderheid.

Er zijn talloze voorbeelden, ik geef er 2. Tijdens (begrotings)besprekingen zei een topfunctionaris, in het bijzijn van mijn assistente: “we moeten er weer een jaar tegenaan, maar voor mij hoeft het niet, heeft geen enkele zin”. Bij het initieren van diverse Jazz-Café’s, ook en met name met arrangementen voor de Primaire Doelgroep (i.e. gasten met beperking in breedste zin van het woord) werd gezocht naar vrijwilligers op het vaste land. Hiervoor werd ook een klein berichtje op het ‘prikbord’ in Nunspeet gezet (intranet). Binnen 24 uur werd er al gebeld door één van de vele managers in Nunspeet met het bericht “of wij gek waren geworden? Wij dienden ons bezig te houden met Zorgverlening!”

Eind 2007 was de opstelling van het Business Plan gereed. Kort: om zeker op een dergelijke locatie het verblijf van de Primaire Doelgroep ook op termijn te garanderen, m.a.w. het acceptabele exploitatieresultaat, is het noodzakelijk om in het laagseizoen het Hotel ook open te stellen voor enkele commerciele markten en deze daarvoor op juiste wijze te bewerken. Gezien de vele vierkante meters van het Hotel (8 zalen) komt de conferentie- en vergadermarkt dan als eerste in aanmerking. De samenwerking met de C.H.N. zouden leiden tot de vrijwel permanente inzet van 10 (!)3e-jaars H.B.O.-studenten vanaf het voorjaar van 2008. (Buiten de nodige uitwisseling van kennis, het gebruik maken van meerdere faciliteiten van de C.H.N. zou dit ook leiden tot een verminderde inzet van parttime horecamedewerkers in het hoogseizoen).

Een uitstekend Business Plan waar de C.H.N (I.S.M.) véél tijd en moeite in heeft gestoken.
Het plan is door de raad van Commissarissen zonder verdere beargumentering van tafel geveegd. De (wederom arrogante) wijze waarop dit is geschied heeft volgens mijn beste informatie veel kwaad bloed gezet bij de C.H.N. Overigens hebben zij zich daar nooit openlijk over uitgelaten.

Daarvoor echter waren er met mij al afspraken gemaakt voor 2008. Het contact met mijn toenmalige contactpersoon (Bestuursadviseur) was uitermate aangenaam. Ook mijn partner (verloofde) was al richting Schiermonnikoog gekomen en werkzaam in een ander Hotel. (De mogelijkheid om eventueel als koppel te werk te gaan in Egbertsduin, met alle voordelen van dien, was niet bespreekbaar voor Philadelphia).

Op 1 januari 2008 ontvingen wij, wederom tot onze hoogste verbazing, dat er zou worden ingezet op ‘exploitatie volgens het BP’. Een lachertje natuurlijk, daar de inzet van studenten evenals kennisuitwisseling ontbrak en er geen beroep kon worden gedaan op faciliteiten (o.a. Congresbureau).

In 2008 werd bij hoog en bij laag de exploitatie van Egbertsduin gegarandeerd, ook voor 2009, o.a. uitgesproken door het Bestuur in het bijzijn van meerdere aanwezigen in april 2008. In de zomerperiode zijn functionarissen van de werkvloer hierover zelfs telefonisch privé benaderd door het Bestuur (!).

Er is dan ook geen voorstelling te maken van de verbazing, de woede, de frustratie, de pijn en het verdriet als op 19 september de melding komt dat de exploitatie eindigt per 31 december 2008. Het eerste recht van koop is al uitgegeven (?).

Korte tijd later blijkt het Bestuur uit elkaar te vallen. Afhandeling geschiedt door tot op dat moment voor Egbertsduin bedrijfsvreemde functionarissen. Op meerder verzoeken tot nazorg voor medewerkers is nimmer gereageerd.

Ook en met name ZORG is ondernemen. Hier heeft iets anders plaatsgevonden, dat als een dronken regenworm nog steeds onder de oppervlakte kronkelt …

Jan Bakker

Jan Bakker, Ex-hotelmanager Egbertsduin Philadelphia

Recente artikelen