Slechthorenden onnodig gestigmatiseerd in enquete van Kantar Public & Specsavers.
ArrayVandaag ontvingen we dit stigmatiserend persbericht van Specsavers. In plaats familieleden van slechthorende tips te geven om een isolement aan de kersttafel te beperken, lijken zij liever op het onterechte schuldgevoel van de slechthorende in te willen spelen.
Volgens Kantar Public hebben goed-horende vrienden en familie geen zin de hele avond naast een slechthorende oom of oma te moeten zitten. En lijkt het, door de sturende vraagstelling, dat Nederlanders familieleden sinds hun gehoorproblemen minder sociaal, vermoeider en neerslachtiger doen, hetgeen tot irritatie en minder goede gesprekken (35%) zou leiden. Met name het moeten herhalen van zinnen (38%) en het gebrek aan spontaniteit (39%) worden als vervelend ervaren in een gesprek met slechthorenden persoon. Een sociaal isolement zouden slechthorenden volgens dit onderzoek aan zichzelf te danken te hebben waardoor zij langzaam maar zeker steeds verder geïsoleerd raken, ook van degenen die dichtbij ze staan: de directe familie.
De realiteit is veel complexer. Mensen met slechthorendheid zijn bang dat over hen gepraat wordt of geven aan dat ze ‘liever thuis blijven’ omdat ze dingen toch niet kunnen verstaan, wanneer ze gevraagd worden of ze geen leuke dingen willen doen.
Slechthorendheid zorgt voor vereenzaming
Niet meer goed kunnen horen kan een grote impact hebben op iemands leven. Het kan zorgen voor een sociaal isolement en vereenzaming. Je neemt niet zomaar even een hoorapparaat en slechthorend treedt sluipend is waardoor veel mensen een gang naar de audioloog wordt uitgesteld omdat zij hier ‘nog niet aan toe zijn’.
Slechthorendheid
In Nederland hebben bijna 1,5 miljoen mensen last van gehoorproblemen. Dit varieert van het minder goed kunnen horen van bepaalde geluiden, zoals hoge tonen, tot het (helemaal) niet meer kunnen verstaan van gesprekken. Sommige mensen worden geboren met een slecht gehoor, terwijl anderen hun gehoor verliezen door ouderdom.
Gehoorverlies bij ouderen wordt vaak veroorzaakt door slijtage en de schadelijke effecten van lawaai, bepaalde medicijnen, drank en sigaretten. Er kan echter ook sprake van genetische aanleg zijn.
Slechthorendheid kan leiden tot een gevoel van beperking. Of iemand bereidt is om wat aan zijn gehoorverlies te doen, hangt onder meer af de mate waarin iemand zich beperkt voelt door zijn slechthorendheid. “Een klein beetje gehoorverlies kan aan een rumoerige kersttafel al veel hinder opleveren. Terwijl een ander die misschien een groter gehoorverlies heeft, maar prima functioneren kan in één op één gesprekken. En zich daardoor minder beperkt voelt.” Of iemand een hoortoestel nodig heeft, ligt dus aan de perceptie van de persoon zelf.
Herstellen kan niet
Slechthorendheid is in de meeste gevallen niet meer te herstellen. Wat kapot is, blijft kapot. Je kunt er wel voor zorgen dat iemand met behulp van een hoortoestel op een zo goed mogelijke manier weer geluiden kan onderscheiden. En dat is wat anders dan alleen maar geluid te versterken.
En alleen een hoortoestel is niet de oplossing. Van gehoorverlies moet je ook revalideren. “De delen van je hersenen die je geen geluid aanbiedt, zullen het na verloop van tijd moeilijk vinden om geluiden te kunnen onderscheiden.
Als je dan te laat met revalideren begint, kan het lastig zijn weer te leren horen.” Daarnaast helpt communiceren en het horen van geluiden je hersenen fit te houden, Communiceren is hierbij de beste geheugentraining die er is.
Langer thuis wonen
Nu steeds meer ouderen langer thuis blijven wonen, kan de signalering van slechthorendheid, en de bijkomende eenzaamheid, lastig zijn. In een verpleeghuis is er sociale controle en wordt het niet meer kunnen horen wel opgemerkt.
Geen stigmatisering maar taboe doorbreken
Ondanks de grote impact die slechthorendheid kan hebben op een mensenleven, wachten de meeste mensen vijf tot zeven jaar met het aanschaffen van een hoortoestel, aldus audiologen. Dit komt omdat niet iedereen die slechthorend is het gevoel heeft een apparaat nodig te hebben .
Naast psychologische afweermechanismes zoals ontkenning speelt ook het stigma dat nog altijd vastzit aan een hoortoestel een grote rol.
Het is belangrijk dat mensen zich gaan realiseren dat slechthorendheid bij het leven hoort en dat vroeg of laat iedereen ermee te maken krijgt. Het betekent dan ook niet dat mensen niet meer mee kunnen doen. Deze realisatie is erg belangrijk, want kunnen meedoen in de maatschappij, van sporten tot het doen van een simpele boodschap van een goed gesprek of een gezellig kerstdiner; dat is waar voor veel mensen de kwaliteit van leven in zit.
