Het draait om geld, respect en invloed

Op dit moment is de huisarts de spin in het web, de persoonlijke zorgcoach van iedere Nederlander. De huisartsen vrezen dat ze die rol moeten afstaan aan zorgverzekeraars als op 1 januari 2006 de nieuwe zorgverzekeringswet wordt ingevoerd.
In het nieuwe stelsel besluiten zorgverzekeraars waar ze voor hun patiënten zorg inkopen en waar niet. Zo houden ze de kosten van de totale zorg in bedwang, want die rijzen de pan uit. Om grip op de uitgaven te hebben, kijken de verzekeraars straks ook mee over de schouder van de huisarts. Kiest hij wel het goedkoopste medicijn? Worden hulpmiddelen niet onnodig voorgeschreven? Waarom heeft deze mevrouw eigenlijk een speciale (dure) inhaler nodig? Volgens veel huisartsen kunnen de verzekeraars echter helemaal niet beoordelen of hij het juiste medicijn voorschrijft: „Het zijn geen artsen.“ Dat vindt ook hoogleraar huisartsgeneeskunde Wim Stalman van de VU. „Laat een club onafhankelijke wetenschappers bepalen waar geld heen gaat.“ Hij is vóór meer marktwerking in de zorg, maar vindt nu onduidelijk hoe kwaliteit wordt beoordeeld. De Nederlandse Patiënten en Consumenten Federatie is tegen de acties van de huisartsen. Volgens directeur Iris van Bennekom moeten de huisartsen niet zo bang zijn voor bemoeienis door zorgverzekeraars. „Verzekeraars willen helemaal niet op de stoel van de huisarts zitten. Wel willen ze huisartsen die veel hogere kosten maken dan collega’s daarop aanspreken, en kijken of ze bijvoorbeeld goedkopere medicijnen kunnen voorschrijven. Er is niks mis mee dat iemand de huisarts controleert.“ Volgens Chiel Bos van Zorgverzekeraars Nederland zijn de verzekeraars niet van plan winst te maken op de polissen. Op de kosten letten is volgens hem bovendien ook in het belang van de burger. De Hengelose huisarts Geert Jan van Loenen ziet dat anders: „Ik was voor mijn patiënten hun gids in zorgland. Straks zijn dat gewiekste zakenmensen. Er zijn nu al zorgverzekeraars die huisartsen brieven schrijven waarin staat dat ze een bonus krijgen als ze minder dan tien procent van hun patiënten een bepaald duur medicijn geven. Het gaat niet om kwaliteitseisen, maar gewoon om bezuinigen.“ Bron: BN De Stem

Redactie MedicalFacts