De effecten van straling van telecommunicatiemasten

Via leefwijzer kwam ik vandaag op een artikel over straling in TC Tubantia. In 2003 kwam TNO in het nieuws en de krant nadat de resultaten van het UMTS onderzoek gepubliceerd waren. In het TNO onderzoek werd gekeken naar de invloed van hoogfrequente electromagnetische velden op het gevoel van welbevinden en de cognitieve funkties van de mens.
Het rapport is in zijn geheel te lezen op: TNO-FEL Onderzoek september 2003

UMTS is de opvolger van de huidige GSM standaard voor mobiele telefonie. Met UMTS zal het o.a. mogelijk zijn om mobiel films te kijken en met hoge snelheid op internet te surfen. UMTS wordt in 2004 actief. Om te beginnen zullen er ruim 10.000 basisstations (zendmasten) geplaatst worden op de plekken waar nu al GSM masten staan. Daarna zullen er nog zo’n 40.000 basisstations bijgeplaatst worden om alle mogelijkheden van UMTS volledig te benutten.

stopUMTS is van mening dat de overheid ondeugdelijke stralingsnormen opgesteld heeft en dat de plaatsing van UMTS zendmasten nooit goedgekeurd had mogen worden. Zeker na het TNO COFAM onderzoek in 2003 had de overheid moeten besluiten tot het stopzetten van de plaatsing totdat bewezen is dat de plaatsing van UMTS zendmasten geen schadelijke effecten heeft voor de bevolking. Het TNO/Gezondheidsraad onderzoek wees uit dat slechts 30 minuten blootstelling aan UMTS straling zorgde voor een significante toename van symptomen zoals duizelingen, tintelingen, maar ook gevoelens als boosheid, onrust en schrikachtigheid. Deze conclusie was totaal onverwacht, want de aanname was dat UMTS geen enkel effect op het menselijk welzijn zou hebben. Nog opmerkelijker is dat zowel de groep mensen die aangaf gevoelig te zijn voor straling als de groep mensen die aangaf nooit last te hebben van GSM straling een significante toename van symptomen liet zien.

Het verhaal van Wilma te Raa laat aan de hand van praktische voorbeelden zien dat er mensen zijn die gevoelig zijn voor UMTS en andere stralingen.
Wilma te Raa loopt naar buiten en wijst op een rij bomen. Schuin voor haar huis staat er één die veel kleiner is dan de andere. ‘Die staat midden op een breuklijn. Het is dat bomen niet kunnen lopen, anders was hij er al lang vandoor gegaan’, zegt de Eibergse met een glimlach. Wie Wilma te Raa zo hoort praten denkt al snel ‘Dat mens is gek, die heeft ze niet allemaal op een rij’. De Eibergse huismoeder is dit soort opmerkingen al lang gewend. ‘Dat heb ik zelf ook altijd gezegd als mensen tegen mij begonnen over elektromagnetische straling. Wat dat betreft ben ik een echte boer. Ik geloofde er allemaal geen snars van. Daar was ik veel te nuchter voor.’ Wijs geworden door eigen ervaringen is ze al jaren helemaal ‘om’. Sterker nog, ze probeert anderen te helpen en te waarschuwen voor de gevaren van elektromagnetische straling. Vorige week nog nam ze het woord op een hoorzitting waarin mensen hun mening konden geven over de plaatsing van een UMTS-mast in de buurt van café-restaurant De Keet in Hupsel. ‘Sta dat niet toe. Je weet niet wat je mensen aandoet’, zei ze bij die gelegenheid. De nuchtere Eibergse werd zo’n zeven jaar geleden voor het eerst geconfronteerd met het fenomeen elektromagnetische straling. Het begon allemaal met haar hond, een golden retriever, die al meer dan een jaar ziek was. Ze was met de viervoeter langs allerlei specialisten getrokken, maar niemand kon haar helpen. Totdat ze bij dierenarts Johan Abma in Vriezenveen terecht kwam. Met een lecher-antenne, een soort wichelroede, onderzocht hij het dier om vervolgens vast te stellen welke organen niet goed werkten. Hij schreef de hond diverse homeopathische middelen voor. ‘Het herstel ging vervolgens op en af’, vertelt Wilma. ‘Ik heb bijna een jaar bij Abma gelopen.’ Darmklachten
Bij één van de bezoeken aan Abma kwam haar eigen gezondheid ook aan de orde. Ze had al bijna tien jaar rug- en darmklachten, zonder dat de reguliere medische wereld haar kon helpen. ‘Ze hebben zelfs scans gemaakt van mijn dikke darm. Daarop viel niets te zien. Maar ik hield wel vreselijk veel pijn en moest ook zo’n tien keer per dag naar het toilet. Ik zou ook een nekhernia hebben. Ze stelden voor om de nek deels vast te zetten. Goh, wat ben ik blij dat ik daar niet op ben ingegaan.’ Abma vroeg of ze wel eens onderzocht was op elektromagnetische straling. Te Raa keek hem wazig aan, maar stond toch toe dat Abma zijn lecher-antenne weer tevoorschijn haalde. Het uiteindelijke resultaat was verbijsterend: ze zat niet alleen vol straling, ze bleek er ook nog eens zeer gevoelig voor te zijn. ‘Abma vertelde mij dat straling de vervelende eigenschap heeft dat het de zwakste delen in het lichaam opzoekt. Bij mij waren dat de rug en de dikke darm. Ik had de keuze tussen óf verhuizen óf mijn huis laten ontstoren.’ De scepsis bij Te Raa over alles wat met elektromagnetische straling te maken heeft, was echter nog steeds zo groot dat ze het advies van Abma in de wind sloeg. Pas twee jaar later meldde ze zich aan voor een cursus bij Oiko Biologica in de buurt van Utrecht, om meer te weten te komen over straling en over de werking van de lecher-antenne. En nog weer twee jaar later liet ze haar huis ontstralen door Rob Tax, een nationaal bekende woonbioloog. ‘Vanaf dat moment ben ik me pas weer lekker gaan voelen. Ik kon weer fatsoenlijk slapen en ik had geen last meer van de dikke darm.’ Ontstoringsblokjes
Nu nog hangen er ‘ontstoringsblokjes’ in de woning van de familie Te Raa. Het laatste blokje (kosten 47 euro) plaatste ze drie weken geleden. ‘Ik werd plotseling weer hartstikke ziek. Hoofdpijn, zwarte plekken voor de ogen, erg vermoeid. Ik bracht het zelf direct weer in verband met straling. Dat klopt ook, want hier iets verderop bij het bouwbedrijf Van Wijnen is pas geleden een grote UMTS-mast geplaatst. De brandweer is ook proef gaan draaien met het nieuwe communicatiesysteem c-2000.’ De negatieve effecten van elektromagnetische straling zijn wetenschappelijk echter nog steeds niet aangetoond. Voor een telefoonaanbieder als Vodafoon, die ook in deze regio nog een aantal UMTS-masten wil plaatsen, is dat reden verhalen over ziektes zoveel mogelijk te bagatelliseren. Tijdens de hoorzitting van vorige week over de mast in Hupsel stelde een Vodafoon-medewerkster tegen een zieke vrouw: ‘Uw probleem is dat u uw ziektebeeld niet kunt plaatsen. Vervolgens bent u blij dat u elektromagnetische straling kunt aanwijzen. Daarmee is echter niet gezegd dat dit ook echt zo is. Sterker nog, er hoeft zelfs geen enkele link te zijn.’ Wilma te Raa ontstak ter plekke in woede. ‘U’, wijzend naar de Vodafoon-medewerkster, ‘kunt deze mevrouw ook niet garanderen dat ze niet ziek is geworden van de straling. Het frappante is wel dat, sinds ik haar huis heb ontstoord, ze geen klachten meer heeft.’ De Vodafoon-medewerkster: ‘Alleen al door ergens sterk in te geloven, kan soms verbetering in je situatie optreden. Dat kan hier ook het geval zijn geweest.’ Te Raa en haar lotgenote staakten daarop het gesprek. Een kleine week later, in de woning van Te Raa, raakt ze nog steeds niet uitgesproken over de rampspoed die dit land mogelijk te wachten staat. ‘De effecten van UMTS-straling konden wel eens desastreus zijn. Het is de bedoeling dat er in dit land in totaal 50.000 masten worden geplaatst. Als die masten overbelast zijn, kan het zijn dat ze steunzenders zoeken. En dan kan het zo maar gebeuren dat er her en der op lantaarnpalen sprieten worden geplaatst. Als ze dat bij mij voor de deur doen, mogen ze me wel in huis vastbinden. Anders haal ik hem er elke keer weer af. Ik laat me niet gek maken.’ De Eibergse heeft in de loop der jaren zoveel kennis vergaard over straling en de werking van de lecher-antenne, dat ze tegenwoordig zelf wordt ingeschakeld om mensen en dieren te helpen. ‘Ik kom nooit uit mezelf. Mensen moeten in je geloven. Een paar weken geleden nog heb ik op verzoek een hond onderzocht in Westendorp. Dat doe ik voor niets. Ik vraag alleen een vergoeding voor de homeopathische middelen die ik voorschrijf. Maar die moet ik zelf ook eerst aanschaffen.’ Als zij echter zo veel last heeft gehad van straling, dan zou dat toch ook moeten gelden voor andere mensen in haar buurt. ‘Ik denk ook dat dat zo is.’ Ze staat op en wijst in de richting van enkele huizen. ‘Er zijn heel veel ziektegevallen geweest. Iets verderop heeft een vrouw borstkanker en hier in de buurt werd iemand plotseling overspannen, zonder dat hij daar een aanleiding voor kon geven. En zo zijn er nog wel meer dingen. Maar als die mensen niet de link willen leggen met straling, dan kan ik daar ook niets aan doen. Ik doe ook geen moeite hen daar op te wijzen, want voor hen ben ik toch maar een gek die in allerlei rare dingen gelooft.’ Bron: www.tctubantia.nl

Recente artikelen