Slechts 2% van budget R&D farmaceuten gericht op preventie Kanker
ArrayDe echte winst voor mensen ligt in preventie
De preventie van kanker wordt onderscheiden in primaire en secundaire preventie. Bij het ontstaan van kanker spelen waarschijnlijk verscheidene factoren een rol zoals genetische, hormonale, voedings- en andere leefstijlfactoren. Primaire preventie van kanker richt zich vooral op leefstijlfactoren zoals gezonde voeding en het vermijden van risico’s die met het ontstaan van kanker in verband gebracht worden, zoals roken of overdadige blootstelling aan zon. Bepaalde kankersoorten lenen zich voor secundaire preventie, dat wil zeggen dat deze soorten door gerichte opsporing van mogelijke voorstadia van deze ziekte of vroege ziektestadia eerder behandeld kunnen worden of voorkomen. Veel geld wordt hier echt nog steeds niet voor vrijgemaakt. Circa 2% van de budgetten voor ontwikkeling van nieuwe medicijnen worden besteed aan preventie. Terwijl preventie ons zoveel geld kan opleveren. Kijk eens maar de correlatie tussen consumptie van melkproductie en de incidentie van borstkanker. Meisjes in de westerse wereld worden nu op 10 jarige leeftijd al ongesteld terwijl in Japan dat pas op 15 jaar is en hier in europa gaan vrouwen steeds later in de overgang. Hier komt de secundaire preventie gericht op borstkanker en baarmoederhalskanker aan bod.
Iedereen wie in contact met borstkanker is gekomen zal weten dat bepaalde risicofactoren – zoals stijgende leeftijd, vroeg begin van de menstruatie, laat starten van de menopauze en een familiegeschiedenis van borstkanker – volledig onze macht van invloed zijn. Maar er zijn vele risicofactoren, die wij kunnen gemakkelijk beheersen. Deze ‘ controleerbare ‘ risicofactoren vertalen gemakkelijk in eenvoudige veranderingen die wij allen in ons leven van dag tot dag kunnen aanbrengen en die helpen borstkanker te verhinderen of makkelijker te behandelen.
De eerste aanwijzingen voor deze inzichten in het ontstaan van Borstkanker, zijn geinitieerd door Prof. Jane Plant. Toen haar echtgenoot Peter, die ook een wetenschapper was, terugkwam uit China.
De incidentie van Borstkanker ligt daar zeer laag. Waarom kregen Chinese vrouwen minder vaak borstkanker? De ziekte was vrijwel onbestaand door het gehele land. Slechts één in 10.000 vrouwen in China zal sterven aan borstkanker, vergeleken bij dat vreselijke cijfer van één in 10 in Europa.
Het is niet alleen een kwestie van China dat een landelijker land is, met minder stedelijke verontreiniging. In hoogst verstedelijkte Hong Kong, is de incidentie slechts 34 vrouwen in elke 10.000 en is geen verhouding tot het Westen.
De Japanse steden van Hiroshima en Nagasaki hebben gelijkwaardige incidenties voor borstkanker. En beide steden werden aangevallen met kernwapens, zodat naast gebruikelijke op verontreiniging betrekking hebbende kanker, sommige op straling betrekking hebbende gevallen verhoging van de incidentie zullen laten zien. Het antwoord is NEE. Als een Westelijke vrouw zich in geïndustrialiseerd, bestraald Hiroshima moest bewegen, zal haar risico om borstkanker toenemen met 50%.
Duidelijk dat het dus in onze levenstijl moet liggen, één of andere levensstijlfactor niet met betrekking tot verontreiniging, urbanisatie of het milieu verhoogt sterk de kans van de Westelijke vrouw om borstkanker te krijgen.
Het wetenschappelijke onderzoek van Jane Plant toonde aan dat wanneer de Chinese of Japanse mensen zich in het Westen vestigen, binnen één of twee generaties de incidentie van borstkanker bij hen toeneemt en dus in de tweede generatie al gelijk is aan die van westerse vrouwen in hun gastheergemeenschap. Het zelfde gebeurt wanneer de oosterse mensen een volledig Westelijke levensstijl in Hong Kong volgen. In feite, vertaalt de jargonnaam voor borstkanker in China als Ziekte van de ‘ Rijke Vrouw ‘. Dit is omdat, in China, slechts rijke vrouwen zich het eten uit het westen kunnen veroorloven, het ‘ voedsel van Hong Kong ‘ genoemd. De Chinezen beschrijven al het Westelijk voedsel, met inbegrip van roomijs en chocoladestaven , spaghetti, feta kaas, als ‘ voedsel van Hong Kong ‘, wegens zijn beschikbaarheid in de vroegere Britse kolonie en zijn schaarste, in het verleden, in vasteland China. Ik heb in haar onderzoek leiden de prostaat kanker tot gelijksoortig beeld.
Volgens cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie, is het aantal mensen dat prostate kanker in landelijk China krijgen te verwaarlozen, slechts 0,5 mensen in elke 100.000. In Engeland, Schotland en Wales, echter, is dit cijfer 70 keer hoger.
Als borstkanker, een middenklasseziekte is die hoofdzakelijk de rijkere en hogere sociaal-economische groepen – treft, die het zich kunnen veroorloven om rijk voedsel te eten.
De onderzoekers hadden in de jaren ’80 ontdekt dat slechts 4% van calorieën in het gemiddelde Chinese dieet van vet waren, in vergelijking met bijna 36% in het Westen.
Wat is dan de sleutel tot dit raadsel, ‘Chinezen eten geen zuivelproducten!’
Veel Chinese mensen kunnen melk fysisch niet tolereren, Chinese mensen zeggen ook dat melk slechts is voor babys..
Melk is één van de gemeenschappelijkste oorzaken van voedselallergieën.
Meer dan 70% van de bevolking van de wereld kan de melksuiker, lactose niet verteren. Misschien probeert de aard om ons te vertellen dat wij het verkeerde voedsel eten.
Het is verrassend hoeveel producten, met inbegrip van commerciële soepen, koekjes en cakes, één of andere vorm van zuivelopbrengst bevat. Zelfs kunnen vele merkgebonden merken van margarine die als soja, zonnebloem of olijfolieverspreiding op de markt worden gebracht zuivelopbrengst bevatten.
Ik geloof dat er een verband is tussen zuivelconsumptie en borstkanker. Net als het verband tussen roken en longkanker.
Gehaald uit Uw Leven in Uw Handen, door Professor Jane Plant, om door Virgin op 8 Juni bij £16.99 worden gepubliceerd. © Professor Jane Plant, 2000.
De overtuiging dat van Jane Plant’s de zuivelproducten kanker kunnen veroorzaken is van complexe chemische makeup van melk het gevolg. Al rijpe moedermelk, van mensen of andere zoogdieren, is een middel om honderden chemische componenten te vervoeren.
Het is een krachtige biochemische oplossing, ontwierp specifiek om de individuele behoeften van jonge zoogdieren van de zelfde soorten te voorzien. Jane zegt: “Het is niet dat de melk van de koe geen goed voedsel is. Het is een groot voedsel – voor babykoeien. Het niet is door aard voor consumptie de bedoeling door enige soorten buiten babykoeien. Het is wat de voeding betreft verschillend van menselijke moedermelk, die drie keer bevat zo veel proteïne en veel meer calcium.’
De moedermelk, zoals de melk van de koe, bevat chemische producten die worden ontworpen om belangrijke rote in de ontwikkeling van jong vee te spelen. Één hiervan, factor igf-1 te verdelen en te reproduceren oorzakencellen van de insulinegroei.
Igf-1 is biologisch actief in mensen, vooral tijdens puberty, wanneer de groei snel is. In jonge meisjes bevordert het borstweefsel om te groeien en, terwijl zijn niveaus tijdens zwangerschap hoog zijn, hormonen zijn prolactin en het oestrogeen ook actief, vergrotend borstweefsel en verhogend de productie van melk buizen als voorbereiding op het de borst geven.
Hoewel de concentratie en de afscheidingen van deze hormonen in het bloed klein zijn, oefenen zij een krachtig effect op het lichaam uit. Al deze hormonen zijn aanwezig in de melk van de koe. Igf-1 is identiek in samenstelling, hetzij in mens of van de koe melk, maar zijn niveaus zijn natuurlijk hoger in de melk van de koe. Het wordt ook gevonden in het vlees van koeien.
De hoge niveaus van igf-1 in mensen worden verondersteld om een risicofactor voor borst en prostate kanker te zijn. Een studie van 1998 van de vrouwen pre-van de menopauze openbaarde dat die met de hoogste niveaus van igf-1 in hun bloedsomloop bijna drie keer het risico in werking stelden om borstkanker te ontwikkelen die met vrouwen wordt vergeleken die lage niveaus hadden. Onder vrouwen jonger dan 50, werd het risico verhoogd zeven keer.
Andere studies hebben aangetoond dat de hoge doorgevende niveaus van igf-1 bij mensen een sterke indicator van prostate kanker zijn. Interessant, hebben de recente maatregelen om melkopbrengsten te verbeteren niveaus igf-1 in koeien opgevoerd. Konden igf-1 van melk en het vlees van zuiveldieren een opbouw in mensen, vooral over een leven, dat leidt tot ongepaste celafdeling veroorzaken? Hoewel wij onze eigen igf-1 produceren, kon het dat de extra bedragen die wij van zuivel zijn opbrengst hebben opgenomen eigenlijk kanker veroorzaken?
Jane Plant kende reeds die één manier de high-profile drug tamoxifen, gebruikt in de behandeling van borstkanker, wordt verondersteld om te werken door doorgevende niveaus van igf-1 te verminderen.
Igf-1 wordt niet vernietigd door pasteurisatie, maar de critici debatteren dat het door spijsvertering wordt vernietigd en onschadelijk gemaakt. Jane gelooft belangrijkst melk proteïne, caseïne, verhindert dit gebeurend en dat homogenisatie, wat melk verhindert in melk en room, kon verder verhoging risico van te scheiden kanker-bevordert hormoon en ander chemische product bereikend bloedsomloop.
Zij gelooft ook er andere chemische producten in de melk zijn van de koe die kan de oorzaak zijn van het verzenden muddied signalen aan volwassen weefsel. Prolactin, bevrijdde om melkproductie in koeien, een gelijkaardig effect op menselijk borstweefsel dat, effectief teweegbrengt de zelfde reactie en ertoe brengt cellen om verward, beklemtoond fouten in het herhalen van hun eigen DNA kon te maken te beginnen te worden en hebben te bevorderen? De studies hebben bevestigd dat prolactin de groei van prostate kankercellen in cultuur bevordert.
Een ander hormoon, oestrogeen, overwoog één van de belangrijkste risicofactoren voor borstkanker, is aanwezig in melk in minieme hoeveelheden. Maar zelfs zijn de lage niveaus van hormonen gekend om strenge biologische schade te veroorzaken. De microscopische hoeveelheden van oestrogeen in onze rivieren zijn krachtig genoeg om de vervrouwelijking van vele mannelijke soorten vissen te veroorzaken. Terwijl het oestrogeen in melk een directe bedreiging voor weefsels kan niet vormen, kan het de uitdrukking van igf-1 bevorderen, resulterend in de tumorgroei op lange termijn.
Jane, die groeiende steun voor haar theorieën van kankerspecialisten heeft gevonden, beklemtoont dat zij tracht geen orthodoxere benaderingen aan te vallen. Zij is haar dieetprogramma van plan om de beste therapie aan te vullen beschikbaar bij conventionele geneeskunde, om hen niet te vervangen.
Prof. Jane Plant CBE, auteur van Uw Leven in Uw Handen, werd gediagnostiseerd met borstkanker 13 jaar geleden. Zij was 42, een succesvolle geochemist (zij is nu belangrijkste wetenschapper van het Britse Geologische Onderzoek), en leed, dacht zij, het gezond leven. Er was geen geschiedenis van borstkanker in haar familie. Zij ontdekte dat “slechts vijf tot 10 procent van borstkanker het resultaat van geërfte genen zijn, en de ziekte kan zich niet altijd, zelfs in die ontwikkelen die het veranderde gen dragen.” Bamboozled door jargon en bevroren met paniek, viel zij bij de haar wetenschappelijke opleiding terug om uit te proberen en voor te stellen hoe zij de ziekte had ontwikkeld, en hoe het best om te genezen.
“Meer dan 70 per cent van de bevolking van de wereld kunnen de melksuiker, lactose verteren niet,” zij neemt waar. De “onverdraagzaamheid van de lactose kan de vroege waarschuwingssysteem van de aard zijn: misschien probeert de aard om ons te vertellen dat wij het verkeerde voedsel.”eten De homogenisatie blijkbaar laat slechts kanker-producerende chemische producten toe om de bloedsomloop sneller te bereiken.
In 1977 vonden de wetenschappers die de frekwentie van borstkanker onderzoeken in Japan een “significante verhoging van zowel de consumptie van zuivelproducten als het voorkomen van borstkanker op stedelijke gebieden”.
Zij citeert meer onderzoek om voor te stellen dat “vrije oestrogenen” – – die in de melk van de commerciële gepasteuriseerde gehele koe en in afgeroomde melk worden gevonden — kan uitdrukking van igf-1 bevorderen resulterend in de “indirecte tumorgroei op lange termijn”.
In het licht van de stijgende gezondheidszorgkosten spelen de kosten en de baten van zorginterventies en preventieve interventies een steeds belangrijkere rol bij de verantwoording van lopend beleid en de onderbouwing van nieuw beleid. Beleidsmakers zijn gebonden aan hun budget, waardoor er keuzes gemaakt moeten in de besteding van de schaarse middelen. Inzicht in de kosteneffectiviteit (kosten in verhouding tot de baten) van zorginterventies en preventieve interventies is daarom van belang. Een interventie is kosteneffectief als de netto kosten per uitkomstmaat relatief gunstig zijn in vergelijking tot het alternatief (huidige situatie of andere interventies). Een interventie kan ook kostenbesparend zijn: de netto baten van een interventie zijn groter dan de netto kosten. Ook al zijn er geweldige resultaten met dure middelen zoals Herceptin, er moet, mijnsinziens, meer geld in preventie worden gestoken.
