Verplichte sextraining in TBS rechtmatig; Klagende zedendelinquent teleurgesteld

De klacht van een 30-jarige tbs’er tegen de intimiteitstraining (seksualiteitstherapie) kreeg, is donderdag afgewezen door het Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg in Zwolle. Het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg (RTG) te Zwolle heeft in een bijzondere, medische tuchtzaak over de zogenaamde “intimiteittraining” de klacht ongegrond verklaard. Zedendelinquente patienten in de tbs-sector moeten verplicht therapie volgen. Weigeren van therapie heeft verstrekkende gevolgen voor de TBS-er.

MdH noemde de, op patienten losgelaten training door het inhuren van een dame ie tantraseks met patienten bedreef, seksueel misbruik. De term intimiteittraining camoufleert, volgens de klager, de seksuele praktijken die daadwerkelijk plaatsvonden.

Het is zeker dat men omstreeks 10 jaar geleden begon, met de “intimiteittraining” te exprimenteren. Verder is het een feit dat men minimaal 10 patienten over zeker twee TBS klinieken verdeeld ermee “hielp” (lees: ‘lastig viel’, want: seksueel GOG, zo weet men immers, is nooit een geaccepteerde weg en heeft altijd een hoog risico t/m zeer ernstige schade te berokkenen.) Men gaf tantraseks aan psychiatrische patienten met een verleden van seksueel delinquent gedrag.

De man had naar eigen zeggen schade opgelopen door de therapievorm. De klagende zedendelinquent stelde dat hij seksueel was misbruikt. Ook was volgens hem een verkeerde diagnose bij hem gesteld.

Over dat laatste punt heeft hij deels gelijk gekregen.

In 2005 is alsnog de juiste diagnose gesteld, namelijk autisme en PDDNOS. Toch redeneert het tuchtcollege dat de betreffende psychologe de verkeerde diagnose niet kan worden verweten, omdat zij pas met hem te maken kreeg toen de diagnose al was gesteld. Er bestond volgens het college geen aanleiding om opnieuw een diagnose uit te brengen.

Het college wees de klacht over de therapie af, omdat de motivatie voor het geven van deze therapie goed onderbouwd was. De man, veroordeeld voor zedendelicten, heeft zelf om deelname verzocht en heeft vrijwillig deelgenomen. Ook is er vooraf een indicatie geweest vanuit het behandelteam en een toetsingscommissie.

De man moest de training tien jaar geleden een halfjaar volgen. Er vonden twintig sessies van een uur plaats. Tijdens de sessies werd bloot gedoucht en werden erogene zones en geslachtsdelen gestimuleerd.

Klager is een mannelijke patient eind 30. Op de vraag, wat klager het ergst vond, antwoordde hij recentelijk: “Ik voelde me binnen de kliniek erg eenzaam en had grote behoefte aan intimiteit.Ik vertrouwde erop dat de zogenaamde “intimiteittraining” hiervoor een oplossing zou kunnen bieden.”

Zijn vertrouwen werd in sterke mate beschaamd. De “intimiteittraining” bood geen oplossing maar creeerde een verder probleem. Het is een geaccepteerd feit dat een patient binnen de behandelrelatie per definitie in afhankelijkheid verkeert. Patienten in de TBS-sector zijn bijzonder afhankelijk. Patienten die aan een autistische stoornis lijden, kunnen de grenzen van zichzelf en anderen vaak bijzonder moeilijk inschatten. In plaats van extra bescherming in dezen werd klager met extreme normoverschrijding geconfronteerd. Het niet deelnemen aan een door de kliniek voorgestelde behandeling kan in de TBS al gauw tot de conclusie leiden dat een patient niet behandelbaar zou zijn. Niet behandelbare patienten wederom, kunnen relatief makkelijk naar de longstay worden doorgeschoven. Weigering van een bepaalde behandeling kan een grote impact voor een patient in de TBS hebben. Van vrijwillige deelname aan de “intimiteittraining” kan dus om diverse redenen geen sprake zijn.

De organisatie Misbruik door Hulpverleners, die zich het lot van de man had aangetrokken, is teleurgesteld, maar niet verbaasd.

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

https://www.medicalfacts.nl

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.