‘Tonio’ helpt rouw verwerken
ArrayOp zondagochtend 23 mei overlijdt de twintigjarige Tonio, de zoon van auteur A.F.Th. (Adri) van der Heijden. Hij verongelukt als fietser na een aanrijding door een Suzuki Swift. Hij komt om na een zaterdagavond stappen en met een aantal glazen bier op. Van der Heijden beschrijft in zijn 633 pagina’s tellende Requiemroman ‘Tonio’ het leven van zijn zoon en pluist uit wat Tonio in zijn laatste uren deed. Op een heldere, intieme en daardoor prachtige wijze beschrijft Van der Heijden de maalstroom van emoties die opkomt bij hemzelf en bij zijn vrouw Mirjam. Drie maanden na het ongeval sluit hij het verhaal af, schrijft dat op tot maart 2011 en brengt het uit in juni 2011. Verdriet, woede, wanhoop, schuldgevoel, eenzaamheid: zij komen alle, soms tegelijk, naar voren. Een hoofdstuk gaat over het pantonionisme, de alom aanwezigheid van Toni: Waar Adri en Mirjam ook komen, overal is Tonio aanwezig. een voortreffelijk hoofdstuk en goed leesbaar. Het boek eindigt met een prachtige metafoor over een totale zonsverduistering waarnaar Adri en Tonio ooit keken. Alle leven viel toen plotseling stil en startte toch weer op. Dit boek las ik op twee vrije dagen in de herfstvakantie. Het is een must voor alle professionals die met nabestaanden van overleden patienten te maken hebben of zelf een groot verlies ervaren. Het helpt rouw te verwerken. Het is een troost voor nabestaanden en maakt de meest absurde gevoelens normaal. Misschien ben ik te veel een public health expert, toch zeg ik het even. Ik miste reflectie in het boek op het alcoholgebruik van de familie Van der Heijden: alcohol maakt meer kapot dan je lief is.