Zeker geen Big Brother in VUmc (programma ’24 uur tussen leven en dood’)
Array
In Nieuwsuur was er aandacht voor het programma ’24 uur tussen leven en dood’. Een programma van RTL (geproduceerd door productiemaatschappij Eyeworks) waaraan VUmc heeft meegewerkt. Gedurende 16 dagen is er begin 2012 op de spoedeisende hulp van VUmc gefilmd. Niet met een rondlopende cameraploeg, maar via een zeer groot aantal vaste camera’s.
Nieuwsuur agendeert dit onderwerp naar aanleiding van een klacht van een vader van een patient over deze werkwijze. VUmc betreurt de fout die is gemaakt jegens deze patient. Verder wil VUmc graag toelichten waarom VUmc deelneemt aan tv-programma’s en hoe VUmc dit op zorgvuldige wijze doet.
Toestemming, inzage en toestemming intrekken
VUmc kiest er bewust voor om medewerking te verlenen aan programma’s en nieuwsitems over de zorg. Hiervoor krijgen cameramensen en regisseurs de ruimte om mee te lopen op afdelingen. Deze mensen tekenen altijd voor geheimhouding.
In dit programma wordt zoals altijd aan patienten toestemming gevraagd om gefilmd te worden. Door het spoedeisende karakter, gaat de zorg voor de patient – zeker in moeilijke situaties – altijd voor. Soms wordt dus korte tijd later toestemming gevraagd. Wil de patient niet meewerken, wordt eventueel opgenomen materiaal vernietigd. Wanneer patienten toestemming hebben gegeven, krijgen zij altijd nog inzage in het filmmateriaal voor uitzending. Dan kan de patient, weloverwogen, alsnog de toestemming intrekken. Het beeldmateriaal wordt dan alsnog vernietigd.
Waarom deze programma’s?
VUmc wil open zijn over wat er gebeurd in het ziekenhuis en nu in het bijzonder op zijn spoedeisende hulp. Er is veel behoefte aan informatie over zorg en gezondheid. VUmc vindt het belangrijk te laten zien hoe de zorg wordt verleend. Veel medewerkers van VUmc, verpleegkundigen, artsen, arts-assistenten, laten graag zien dat zij een mooi beroep uitoefenen en hoe zij iedere dag bijdragen aan de zorg. Zorg is belangrijk voor iedereen.
Een academisch ziekenhuis is eraan gewend dat er op allerlei manieren wordt meegekeken. Er worden mensen opgeleid, er is veel overleg – ook met niet-medici – kortom, VUmc is een ‘open huis’. Het programma 24 uur tussen leven en dood brengt dit indringend en integer in beeld. Patienten, die hiervoor toestemming hebben gegeven, worden gevolgd op het moment dat ze behandeld worden, bellen met familieleden en grapjes maken met een verpleegkundige. En ook worden ze achteraf thuis geïnterviewd over wat deze bijzondere gebeurtenis achteraf nog voor hen betekent in hun leven.
