Goede diagnostiek kan niet zonder behandeling’
Array
KNO-arts An Greven houdt zich bezig met foniatrie/logopedie, evenwichtsonderzoek en de ontwikkeling van het (para) medisch onderwijs in VUmc. Voor een definitief afscheid is het nog te vroeg, maar na 32 jaar is het mooi terugkijken.
An Greven (Tilburg, 1947) is getogen en opgeleid in Amsterdam. Ze studeert geneeskunde aan de UvA, promoveert op evenwichtsonderzoek, voltooit haar KNO-opleiding in het Wilhelmina Gasthuis en wordt directeur/audioloog van een klein audiologisch centrum. In 1980 wordt An Greven deeltijd foniater in VUmc. Twee jaar later wordt haar functie uitgebreid met het aandachtsgebied evenwicht tot een fulltime dienstverband. Foto: Jean Pierre Jans Drie-eenheid “Naast foniatrie – dat omvat stem, spraak en taal – en evenwicht heb ik me ookop onderwijsontwikkeling gestort. Ik ben zeer actief geweest binnen het curriculum ’91. Die combinatie is heel leuk en stimulerend. Er gebeurt altijd wel wat en ik haal er uit wat er in zit.”
Geschiedenis
“Het leuke van ouder worden is dat je een geschiedenis hebt en heden en verleden kunt vergelijken. Alleen al het gebouwen complex! Anno 1980 was de polikliniek een bouwput, er is sindsdien veel op-, aan- en bijgebouwd. Ook op technologisch gebied is veel vooruitgang geboekt. We werkten vroeger met een stroboscopiecamera van 2,5 kilo, die kon je alleen vanaf de schouder bedienen. Dat is niet te vergelijken met het licht, de cameraatjes en beeldkwaliteit van nu.”
Vijf x V volgens An Greven
verwanten De combinatie van werk en privé is een van de competenties van de moderne arts. Best moeilijk, als je meer dan 48 uur per week werkt. Voor mij slaat de balans nu door naar familie en vrienden.
vervoer Sinds 1979 ben ik provinciaal consul van Noord-Holland voor de ANWB. Daar wil ik me de komende jaren meer voor inzetten. Ik heb overigens niets met auto’s, ik fiets!
verre reizen Nieuw-Zeeland staat hoog op de verlanglijst vrije tijd Ik hou van honden, tuinieren, de natuur. Als kind verslond ik al boeken, ik heb wat in te halen
viervoeter Ik had twee honden, maar dat had voor- én nadelen. Nu ga ik honden
uitlaten voor het asiel.
Verschuivingen
“In 1980 was stotteren een belangrijke KNO-poot die we intern behandelden. Inmiddels weten we dat stotteren een neurologische aandoening is en eigenlijk niet bij KNO thuishoort. De behandeling vindt plaats in logopediepraktijken buiten het ziekenhuis. Veel paramedische zorg is uit de ziekenhuiszorg wegbezuinigd, maar je kunt geen goede diagnostiek bedrijven zonder behandeling. Om onze expertise te behouden zullen we in de toekomst meer
samenwerkingsverbanden moeten aangaan buiten de afdeling. Een voorbeeld daarvan is het schisisteam. Dat is een multidisciplinair team dat gebruik maakt van een aantal voorzieningen van het ACTA. Het zorgpad is herzien en veel doelmatiger ingericht, maar het kan nog efficienter als je de teams van het AMC en VUmc bij elkaar zet.”
Afscheid
“Op 23 maart vindt een afscheidssymposium foniatrie plaats over die samenwerking van KNO-artsen met logopedisten en andere disciplines. Voor het aandachtsgebied evenwicht organiseren we een refereeravond voor KNO-artsen. En dan? Ik stop met patientenzorg, maar blijf teach the teachercursussen geven en wetenschappelijke stagiaires begeleiden. Ik krijg meer tijd om te reizen en te lezen, ik ga honden uitlaten en er is nog een stuwmeer van aanvragen voor de basiskwalificatie onderwijs. Dat is mede door mij veroorzaakt, dus daar wil ik collega’s niet mee laten zitten.”
bron: VU mc
