Verdwijnen eigen bijdrage bedreigt het thuisbevallen
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 01 juli 2012 - 19:19
Array
Correctie
In de Nieuwsbrief van twee weken geleden staat per abuis het bericht dat het Lenteakkoord betekent dat iedere zwangere bij een ziekenhuisopname 500 euro eigen bijdrage moet gaan betalen. In dat akkoord staat wel, dat bij elke opnamedag in een ziekenhuis een eigen bijdrage van 7.50 euro gerekend gaat worden. Bij het rapport van de stuurgroep verloskunde destijds was het advies aan de minister om de eigen bijdrage van 500 euro voor bevalling in een geboortecentrum te laten bevallen, maar dat is niet door de minister overgenomen.  Â
Het bericht met de titel “Bij pijnstilling geen eigen bijdrage voor kraamvrouw: dus wat doet ze?â€. Rita Iedema is hoofd van de verloskundigen van het UMC Utrecht. Zij mailt naar aanleiding van dit bericht: “Als je in de eerste lijn thuis bevalt, geldt er geen eigen bijdrage. Als je in een verloskundig centrum of in een ziekenhuispoli wilt bevallen, word je gestraft. Want dan geldt een eigen bijdrage van krap 500 euro. Dat heeft de eerstelijn zelf in stand gehouden (hoewel ze er nu misschien wel van af willen) omdat ze de thuisbevalling willen/wilden beschermen. De verzekeraars kwam dat wel goed uit, want die wilden liever thuisbevallingen die goedkoper zijn.Maar nu keert zich dat tegen de eerstelijnsverloskundigen, want er willen toch langzaam maar zeker meer mensen in het verloskundige centra bevallen, waar zij de leiding hebben. Maar voor een aantal mensen is 500 euro best veel en dat begrijp ik. Als je aanvullend verzekerd bent krijg je vaak de helft terug, maarde groep die niet aanvullend verzekerd is, kan dat niet betalen en dan gaat zoeken naar slimme omwegen. Beval je in het ziekenhuis op medische indicatie dan heb je geen eigen bijdrage. En als je pijnstilling wilt wordt je medisch, dus……
De verzekeraars en de eerste lijn hebben dit dus zelf in het leven geroepen. Verder denk ik dat mensen toch echt wel een drempel hebben om pijnbestrijding te nemen. De vraag naar pijnstilling stijgt echt. Dat is meer omdat vrouwen zo langzamerhand zelf bepalen wat ze willen en dat niet meer door ons op laten leggen. Dat is alleen maar goed, maar we moeten mensen wel goed en eerlijk voorlichten over de voor- en nadelen van de methodes, want het zijn wel medische ingrepen en er kunnen complicaties optreden van heel licht tot tamelijk ernstig. Als je mensen dat goed uitlegt dan maken ze daarna hun eigen keuzes en daar hebben ze recht op. En dat die 500 euro eigen bijdrage weg moet bij een poliklinische eerstelijns bevalling: daar is de tweede lijn al heel lang voor! Het zou overigens wel een bedreiging van de thuisbevalling kunnen zijn. De plannen van het Lenteakkoord betekenen dat bij alle medische en niet-medische bevallingen eigen bijdragen van 500 euro gaan gelden.†Tot zover Rita Iedema. Na lezing van haar reactie kwam bij ondergetekende de vraag naar voren, waarom de opbrengsten van deze eigen bijdragen niet binnengehaald worden via het algemene eigen risico voor de zorgverzekeringswet. Eigen bijdragen zijn bedoeld als remgeld. Maar een zwangere is niet af te remmen. Dat kind moet eruit met hulp van professionals uit de geboortezorg.
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
Correctie