Voedingsgeneeskunde, tussen feiten en fabels Woensdag 21 november 2012 – VU Amsterdam
ArrayCongres over voeding: Woensdag 21 november 2012 – VU Amsterdam
Raar eigenlijk. Diagnostiek en behandeling van chronische ziekten en kanker eisen dagelijks maximale aandacht van de huisarts. Maar op de een of andere manier weet hij doorgaans nog weinig van voedsel en voeding en lijkt er ook weinig belangstelling voor te hebben. Terwijl voedingsinterventie toch belangrijke mogelijkheden biedt bij de preventie en behandeling van deze narigheid en de huisarts door zijn patienten ook op dit punt als belangrijke en ter zake deskundige informatiebron wordt gezien.
Daar zijn anderen voor, denk je dan misschien. Maar hoe kun je constructief samenwerken bij preventie en curatie als basale kennis van voedingsgeneeskunde en de wetenschappen waarop deze is gebaseerd ontbreekt? En hoe zou je op een deskundige manier vragen van patienten over dit onderwerp kunnen beantwoorden?
Ook de voedingswetenschap is geen exacte wetenschap die altijd en overal op praktische vragen de juiste antwoorden heeft. Al lijkt dat vaak gemakshalve te worden aangenomen. Niet in de laatste plaats door de manier waarop resultaten uit voedingsonderzoek publiekelijk worden gepresenteerd als zou het hierin slechts gaan om ‘waar’ of ‘niet waar’.
De wetenschappen waarop de geneeskunde zich baseert zijn zodanig in ontwikkeling dat het nauwelijks nog bij te houden is. Uit de geschiedenis van de geneeskunde zouden we toch geleerd moeten hebben dat wat vandaag als waarheid geldt morgen wel eens anders of genuanceerder kan blijken te zijn. En als er ergens in de individuele patientenzorg de beperkingen van Evidence Based Medicine duidelijk worden is het wel waar het gaat om wetenschappelijk verantwoord voedingsgeneeskundig handelen.
Evidence Based Practice is geen vorm van toegepaste wetenschap, maar een handelen dat zo veel mogelijk gebaseerd is op de kennis en inzichten van sterk in ontwikkeling zijnde wetenschappen. Zolang voedingsgeneeskunde in ons land echter nog geen erkende (sub)discipline met een gevalideerde beroepsstandaard is zal de individuele arts al wikkend en wegend zelf zijn weg moeten zien te vinden in de wassende stroom aan wetenschappelijke informatie. Voor de medische praktijk kan niet worden volstaan met een eenvoudige opdeling hiervan in feiten en fabels.
Het Landelijk Voedingsgeneeskundig Congres biedt huisarts en praktijkondersteuner een uitgelezen mogelijkheid om bij te blijven met betrekking tot een onderwerp dat ook veel patienten dagelijks bezighoudt.
Het Organiserend Comité NNG Congres 2012 wenst u een boeiende en inspirerende dag!
