Spiegelen

In een beroepscode staat hoe je je als beroepsbeoefenaar hoort te gedragen. Daarnaast biedt de code houvast bij het handelen en het gedrag tijdens het uitoefenen van het beroep. Door de code is het mogelijk beslissingen te nemen die goed aansluiten op de eigen morele overtuiging van de professionele verpleegkundige/verzorgende, maar je collega hierop aanspreken is een tweede. De code heeft een preventieve functie om ongewenst gedrag, dat het aanzien van het beroep kan schaden, te voorkomen. Spiegelen is daarbij het gereedschap, en juist daarover schreef Frank van Wijck een mooie column:

__________________________

Denk eens even met een beetje zelfkritiek na over de volgende vragen:

“Als jouw collega een vuile incontinentieluier met dikke ontlastingstreep van de vorige dag bij cliënt weer aantrekt, wat doe je dan?” “Als collega een maaltijd bij een Parkinsoncliënt in verpleeghuis voorzet en geen geschikt bestek geeft, ook niet bij verzoek, wat doe jij?” “Als collega een medicijnbekertje met negen medicijnen geeft met glas water en alvast een emmer ‘want zal wel uitgekotst worden’, wat doe jij?” “Als je collega zegt: ‘kom, we gaan aan de koffie, ze wachten maar’….terwijl er nog twee cliënten op het toilet zitten, wat doe je dan?”

Confronteren is een kunst. En degene die deze kunst beheert, heet nog Kunst ook. Caren Kunst om precies te zijn, verpleegkundige. Bovengenoemde vragen hield ze gisteren op Twitter als spiegels aan ons voor. Ik vind het knap hoe ze dat doet. En ik vond het tenenkrommend om een paar minuten later dit vervolg te lezen: “Die goede collega in opleiding zei er wat van, kreeg vervolgens een onvoldoende stagebeoordeling en school zei he-le-maal niets.” En weer een paar minuten later dit: “Toen mijn vader stervende was, zocht ik nachtploeg. Nergens te vinden. Totdat ik ze aantrof in hun ‘woonkamer’. Kijkend naar de finale van te Voice.”

Een vriendin van me was jarenlang verpleegkundige. Ze besloot ermee te stoppen toen ze zichzelf aan het einde van haar dienst in de overdracht hoorde zeggen: “Bed drie ligt dood te gaan, daar moet je even naar toe. Ik heb kaartjes voor de nieuwe James Bond. Leuk hè.” Zij zette zichzelf ‘in haar kracht’ door iets anders te gaan doen. Terecht, de patiënt moet altijd je spiegel blijven.

Frank van Wijck
Frank van Wijck is medisch journalist en houdt als freelancer dagelijks een weblog bij op de website van Arts en Auto. Lees alle artikelen van Frank van Wijck

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

https://www.medicalfacts.nl

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.