Eerste Nederlands onderzoek naar Post IC Syndroom
Array
Conditie ex-IC-patiënten zorgelijk
Prof. dr. Paul Roekaerts, de nieuwe bijzonder hoogleraar Intensive Care Geneeskunde aan de Universiteit Maastricht, start een onderzoek binnen het Maastricht UMC+ naar de kwaliteit van leven na een IC-opname. Uit cijfers uit het buitenland blijkt dat 30-50% van de voormalige IC-patiënten lijdt aan fysieke beperkingen waardoor dagelijkse zaken als zich wassen of wandelen moeilijk tot onmogelijk worden.
Daarnaast komt bij ongeveer 40% een psychische aandoening voor, als depressie, angst of PTSS. Het ‘Post Intensive Care Syndroom’ (PICS) verdient dringend meer aandacht in de Nederlandse gezondheidszorg, bepleit Roekaerts in zijn oratie ‘Elke dag telt!’, waarmee hij op vrijdag 14 november zijn bijzondere leerstoel aanvaardt.
PICS, Post Intensive Care Syndroom, is een relatief nieuw begrip, dat twee jaar geleden in de Verenigde Staten door de beroepsgroep is geïntroduceerd. Het omvat alle nieuwe of verergerende fysieke, cognitieve en mentale gezondheidsproblemen die optreden na een intensive care behandeling bij overlevers en hun familie. In Nederland worden jaarlijks ongeveer 25.000 patiënten langer dan 48 uur op een IC opgenomen en van hen verlaat ongeveer 18.500 levend het ziekenhuis. Het is echter in Nederland niet bekend hoe de kwaliteit van leven van deze ex-IC-patiënten op korte en langere termijn is. Alleen uit het buitenland kwamen de afgelopen jaren verontrustende cijfers, en prof. Roekaerts stelt zich ten doel de Nederlandse situatie in kaart te brengen, te beginnen in Maastricht.
Grootste uitdaging
“De symptomen van PICS maken een terugkeer in een normaal en professioneel leven haast onmogelijk”, zegt Roekaerts in zijn oratie. “Ook persoonlijkheidsveranderingen en boosheid komen vaak voor bij IC-overlevers. Zo sprak ik laatst nog een patiënt die zichzelf voortdurend levend in een brandende oven geschoven zag worden; hij had herhaalde CT en MRI-scans onderaan. Een ander denkt dat er een verpleegkundige rondloopt die haar wil vermoorden; dat is een angst die vrij vaak voorkomt onder ex-IC-patiënten.” Hij noemt het ‘de grootste uitdaging in de Intensive Care geneeskunde vandaag’ om beter te begrijpen hoe deze lichamelijke zwakte en mentale stoornissen tot stand komen en hoe ze voorkomen kunnen worden, een plaats gegeven, draaglijker gemaakt voor patiënt en familie en optimaal behandeld. “Ik ben ervan overtuigd dat minder overdreven rust en medicatie op de IC daaraan een bijdrage kan leveren”, aldus Roekaerts.
IC-Sixpack
Aansluitend bij een aantal factoren waarvan bekend is dat ze het herstel bemoeilijken na een IC-opname, werkt het Maastricht UMC+, waar hij als IC-arts werkt, aan zes verbeterpunten, ‘The IC-sixpack’ genaamd. Het programma maakt gebruik van de best beschikbare wetenschappelijke inzichten voor het voorkomen, behandelen en optimaliseren van pijn, angst, delirium, spierafbraak, mobiliteit en waterhuishouding van patiënten.
