Onveilige DigiD houdt het EPD tegen
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 09 juli 2015 - 09:47
Array
Enige tijd geleden betaalde ik op vliegveld Heathrow zo’n 400 pond met mijn creditcard. Het betrof overnachtingen in een hotel op de luchthaven. Ik moest daar verblijven omdat Schiphol dicht was vanwege sneeuwval. Prompt belde de firma van de creditcard: of ik wel wist dat iemand op Heathrow met mijn kaart betaalde. Ik zei dat het goed zat en dankte de firma voor hun oplettendheid ofwel in vakjargon voor hun governance.
Minder veilig
Sinds enige tijd kan ik mijn status inzien via een portal van het ziekenhuis. Ik gebruik hierbij mijn DigiD. Die is op drie punten minder veilig dan een creditcard: 1. De uitreiking van de DigiD gebeurt niet op een fysieke balie zoals wel het geval is bij een paspoort, pinpas of creditcard 2. Er bestaat geen alarmnummer dat ik kan bellen als mijn DigiD-code in verkeerde handen is gekomen en 3. Er bestaat geen governance op gebruik vanuit onwaarschijnlijke locaties en websites.
Authenticatie
In deze twee voorbeelden gaat hem om authenticatie; het proces waarbij iemand nagaat of een gebruiker van een creditcard of Digid daadwerkelijk is wie hij beweert te zijn. Omdat het DigiD niet veilig genoeg is, lukt het niet om burgers aan te sluiten op het Landelijk Schakelpunt (LSP) in de gezondheidszorg.
Gegevens delen
Circa de helft van de Nederlandse bevolking heeft apotheker en huisarts toestemming verstrekt, om gegevens uit het eigen dossier te delen met bijvoorbeeld medisch specialisten. Maar die mensen kunnen niet via het internet terecht om zelf de gegevens via het LSP uit het gezondheidsdossier in te zien. Als dat mogelijk is, kunnen patiënten checken of de informatie in het dossier wel correct is. En in het buitenland kunnen zij hulpverleners inzage geven in het dossier. Het wordt dan eenvoudig voor patiënten om eigen gegevens toe te voegen, bijvoorbeeld over zelf gemeten bloeddruk, of over zelfmedicatie. Die kan de hulpverlener dan weer inzien en vergelijken met zijn eigen bevindingen.
EPD
De onveilige authenticatie van het DigiD houdt in Nederland het Elektronisch Patiënten Dossier tegen. Als die verbetert op de drie hierboven genoemde punten, beschikt de helft van Nederland over een EPD. Onduidelijk is op dit moment wie de verbetering gaat betalen en wie verantwoordelijk wordt voor uitgifte, alarmnummer en governance van het DigiD. Het beste lijkt mij, dat burgers zelf daarvoor gaan betalen. Dat zijn zij al gewend voor het uitreiken van een paspoort.
Masterclass
De Masterclass op basis van mijn Cappuccinoboek, die ik geef samen met oud-hoofdinspecteur Wim Schellekens, gaat nader in op de zorg-ICT. Die Masterclass met de naam Geïntegreerd Management van Kwaliteit van Zorg & Financiën begint op 5 november 2015. Meer informatie hierover vind je hier.
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
Authenticatie